با سلام جناب اقای دارابی. دفعتا بخاطر اینکه مطلبتان را درمورد یمن خواندم در ذهنم تداعی شد که اگر ممکن است مطلب حقیر را هم در محتواهای کانال نقل مضمون کنید... بنده خودم در ایران تولد یافته و زندگی کرده‌ام. اما قریب به ۲ سال است به کشورم بازگشتم به افغانستان. اینجا تمام احساسات به عنوان یک تبعه در وطن خود، مثبت است (حس جنس درجه یک بودن تا مهاجر بودن و درجه دوم بودن و....) اما قلبا بخاطر تعلقات به ایران، آرزوی سرفرازی آنجا و دیگر ممالک اسلامی را هم دارم.. نکته ای که خواستم به شما و دیگر ایرانی ها ارجاع بدم همین مساله امنیت است که من چون هر دو جارا درک کردم می بینم قصر سلیمان هم داشته باشی و امنیت نباشد بی‌فایده است و اکنون که این پیام را برایتان میفرستم دقیقا یکساعت پیش یه انفجار انتحاری در نزدیکی ما صورت گرفت ...آن هم بین تظاهرات کنندگان علیه حکومت ربیس جمهور که تمامی استانها (ارزگان و غزنی و مالستان و جاغوری و قسمتی از مناطق شیعه نشین کابل و...) که همگی مراکز زندگی شیعیان می‌باشند جنگ واقعی و شبانه روز رخ داده است و خودم هم چند انتحاری را به چشم دیدم و بقایای اجساد را همچنین...گرچه حال من و قلبم بخاطر مظلومانه شهید شدن هر یک از آن انسانها به درد می آید چه شیعه چه سنی چه ... حال از شما گرامی تقاضا مندم که به هموطنان خود یاداوری کنید؛ ۱.اولا قدر امنیت در کشورتون رو بدونید و دعا برای همه ممالک اسلامی و همچنین افغانستان را فراموش نکنید ۲.احترام به مهاجرین افغانستانی نه به عنوان افغان بودن بلکه بخاطر هم مذهب بودن( که شیعیان افغانی ایران آمدند اما اهل تسنن اش پاکستان یا...رفته اند)... ۳.اگر مهاجرین افغانی بجای انتخاب کشور اروپایی یا دیگر کشور همسایه، به ایران آمدند، بدلیل عِرق مذهبی شان بوده است همان گونه که جگر آدم برای بحرین هم میسوزد و یا یمن، مهاجر افغان شیعه هم پناه آورده به آنجا. با عرض پوزش بخاطر اطاله کلام. تشکر بسیار. @Hoseindarabi

یکی از روش‌های اصلاح مسئولین نالایق کشور، فرزندآوری هست😳 شما وقتی آدم‌خوبی هستی، توانایی داری بچه‌های خوب تحویل جامعه بدی باید تا میتونی بچه بیاری. تا ۲۰_۳۰ سال دیگه تاثیرش رو تو جامعه ببینی. فرضاََ الان ۴ میلیون خانواده درست‌حسابی داشته باشیم که بتونه بچه عالی تحویل جامعه بده. اگر هر کدوم از اینا ۵ تا بچه بیارن، بیست سال دیگه ۲۰ میلیون آدم به‌دردبخور، تحصیل‌کرده و متعادل تحویل جامعه میدن. که احتمال به پست و مقام رسیدن آدم‌حسابی‌ها افزایش پیدا می‌کنه. حالا اگه همین ۲۰میلیون بچه‌ ازدواج کنن و هر کدوم ۵ تا بچه دیگه بیاره، میشه ۱۰۰میلون بچه. که نوه‌های شما می‌شن. بعلاوه ۲۰ میلیون قبلی میشه ۱۲۰ میلیون آدم حسابی. یعنی بچه‌های شما و هم نوه‌های شما. به این‌ترتیب بعد از ۵۰ سال بچه‌ها و نوه‌های شما جمعیت غالب کشور رو تشکیل می‌دن. و اگر همینطور ادامه پیدا کنه چندقرن دیگه روی کل دنیا تاثیر مثبت خواهد گذاشت. حالا شاید بگید وقتی جمعیت بشه ۲۰۰ میلیون خیلی مشکلات بوجود میاد. بله اگر اون ۲۰۰ میلیون‌ نفر، آدم به‌دردنخور باشن بله. ولی وقتی اکثرشون آدم‌های تلاش‌گر، مفید، باهوش و متعادل باشن نه‌تنها مشکلات رو حل می‌کنن بله سرعت پیشرفت رو چند برابر می‌کنن. یعنی تک‌تک ماها الان می‌تونیم نسل‌هایی رو تربیت کنیم که بعد از سال‌ها روی زندگی بشر تاثیر مثبت بذارن. این نسل و این فرزندان بهترین باقیات‌الصالحات هستن. یعنی شما وقتی مُردی همین‌طور براتون از دنیا عمل‌صالح ارسال میشه. بخاطر فرزندانتون و فرزندانِ فرزندانتون. 👈 قبول دارم یهویی نمی‌تونید این مطلبو قبول کنید. باید مقدمه‌چینی بشه برای چندفرزندی، که درآینده مطالبی ارائه خواهم کرد. بهرحال این یکی از تاثیرات مهم فرزندآوریه. #فرزندآوری ✍ حسین دارابی @Hoseindarabi

سوالی که پیش میاد در فرزندآوری اینه که مگه هرچی بچه بیاریم خوب میشه؟ خیلیا آدمای خوبی بودن بچه‌هاشون ناخلف از آب دراومدن. جواب. بله همه چی ممکنه. بحث ما این بود که اگر ما خودمون رو اصلاح و تربیت کنیم و مهارت‌های تربیت‌فرزند رو فرابگیریم احتمال تربیت فرزند صالح بیشتر خواهد شد. ولی پیش میاد که ما همه تلاشمون رو می‌کنیم و وظایفمون رو انجام می‌دیم ولی بچه بزرگ میشه و عاقبت به بیراهه می‌ره. ایجا مسئولیت از ما برداشته میشه. و فرزند در بزرگسالی مسئول اعمال و رفتار خودشه. شاید الان مثال‌هایی از بزرگان کشورمون داشته باشید که برخی فرزندان یا نوه‌هاشون درست عمل نمی‌کنن. ولی فرزندانی از نسل همین بزرگان و بزرگان دیگر هستن که انسان‌های مفید برای جامعه هستن و خدمات زیادی انجام می‌دن. ولی خب معمولا خوبی‌ها خیلی شیوع پیدا نمی‌کنه. ولی بدی‌ها و مشکلات سریع رسانه‌ای میشه. امام موسی کاظم (ع) حدود ۴۰ تا فرزند داشت. برخی از فرزندان حضرت علیه امام‌رضا توطئه کردن. ولی یه امام رضا و حضرت معصومه روی کل ایران تاثیر خودش رو گذاشت. و همچنین نسل پر تعداد موسوی‌ها که از نسل امام کاظم بودن همه جای ایران پخش هستن. حالا چندتا بچه هم عاقبت‌به‌شر بشن ایراد نداره. درتاریخ این نسل‌های شیعیان وقتی به یه شهری مهاجرت می‌کردن، به‌خاطر ویژگی‌های اخلاقی و رفتاریشون خیلیا رو شیعه می‌کردن. مثلا وقتی سادات علوی به طبرستان یا مازندران امروز مهاجرت کردن. خیلی از اهالی شمال ایران بواسطه همینا شیعه شدن. حالا اگه امامای ما و پیروانشون اعتقاد به تک فرزندی یا دو فرزندی داشتن الان نسل شیعه شاید منقرض شده بود. و نکته مهم این‌که تاثیرات فرزندان خوب بیشتر از فرزندان بد خواهد بود. بحث فرزندآوری رو باید از دیدگاه‌های مختلف و در دراز مدت بررسی کرد. قرار نیست تعداد فرزندان بالا فقط برای خودمون و در زمان خودمون مفید باشه. #فرزندآوری ✍ حسین دارابی @Hoseindarabi

💠همه میگن باید فرهنگ سازی بشه! 🔸جوری شده که وقتی کسی قرار نیست کاری انجام بده ویا اصلا بلد نیست و یا نمیدونه باید چیکار کنه وکلی نقد کرده ووقتی پای پیشنهاد اومده دستش خالیه ونمیدونه چی بگه ؟ فقط یه جمله به ذهنش میرسه! اونم‌اینه که قیافه بگیره و مثل اینکه خیلی میدونه وداره اکسیر حیات دست مردم میده ! بگه‌: "باید #فرهنگ_سازی کرد! " 🔸من‌بارها دیدم و‌البته برای همه دیگه خیلی عادیه که وقتی که موضوع هم مطرح میشه و کلی هم براش اعتبار وبودجه میگیرن‌ وکلی براش مانور و تبلیغات میکنن وهمه منتظرن ببینن بعد از دوسه روز همایش ملی قراره چی به راهبردهای اجرایی بدن به دست مردم تا مشکلاتشون حل بشه؟ در اختتامیه همه جمع میشن و برضرورت امر مهم و خطیر " #فرهنگ_سازی " تاکید میکنن ویه کف و صلوات ترکیبی هم میزنن و میرن مهرآباد تا با بلیطهای بیزینس و گران قیمت از خرج‌بیت المال پرواز خوب و خوشی رو تجربه کنند ! وکلی شاهد مثال دیگه که‌اگه‌بخوام‌ بگم آدم سرسام میگیره ! همه از ضرورت فرهنگ سازی دم میزنند اما‌کسی نیست که تکلیفشون رو روشن بکنه و بگه که: ۱- فرهنگ سازی به زبان خودمانی نه‌آنچه‌در ویکی پدیا ویا کتابهای قلمبه سلمبه نوشته یعنی چی ؟ ۲- از کجا شروع میشه وقراره اصلا کی شروع بشه ؟ ۳-متولی اون کیه وچرا در کنار همه سازمانهای مجهول الخاصیه سازمان و‌متولی فرهنگ سازی نداریم‌ ؟ ۴- در حول و حوش این چهار دهه اخیر چیکار کردیم‌ که تازه امروز به این رسیدیم که باید فرهنگ سازی کرد؟ ۵-تا کی قراره این جمله کلیشه ای را بگیم‌ وخودمون رو راحت کنیم‌ و بن بست باکلاس برای همه معضلات اجتماعی و فرهنگیمون بتراشیم ؟ ۶-چرا کسی نمیگه‌چشم‌ !من‌ فرهنگ سازی میکنم فقط الان باید چیکار کنم‌؟ چرا همه سرشون رو تکون میدن و تاییدش میکنن و بهش حال میدن ؟ 👈 لطفا از این‌به بعد در برابر کسی که میگه‌: *باید #فرهنگ_سازی کرد* نه‌ تاییدش میکنیم و نه‌ سرمون‌رو تکون میدیم‌ ونه‌ میکروفن رو از جلوش برمیداریم‌ بلکه‌ بهش زل میزنیم‌و میگیم‌ : 🔸لطفاراهکار عملیاتی بده و شعارنده! #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه @mohamadrezahadadpour

باید یاد بگیرید نمی‌توانید محبوب همگان باشید. شما می‌توانید بهترین آلوی دنیا باشید، رسیده، آبدار، شیرین و خوشمزه. اما یادتان باشد، هستند آدم‌هایی که آلو دوست ندارند. باید بفهمید که اگر مرغوبترین آلو هستید، اما دوست شما آلو دوست ندارد، حالا می‌توانید انتخاب کنید که موز بشوید، اما باید متوجه باشید که اگر تصمیم بگیرید موز بشوید، همیشه یک موز درجه دوم خواهید بود، در حالی که می‌توانستید برای همیشه بهترین آلوی دنیا باقی بمانید. 📚لئو بوسکالیا 👤عشق و دیگر هیچ زندگی @mohamadrezahadadpour

💠لحظات بسیار ناب یک درس #آیت_الله_جوادی_آملی @mohamadrezahadadpour

یکی از نیروها با خودش کتاب دبیرستان آورده بود، گفتم این چیه؟ گفت: اگر #اسیر شدم، میخوام از درس عقب نیفتم ۸ آبان ماه سالروز شهادت #محمد_حسین_فهمیده و روز نوجوان گرامی باد. 🍁 @asemangirls

@eteghadz

@eteghadz

سوراخ دعا را گم کرده ایم در دین اسلام استمرار عزاداری برای اموات و درگذشتگان، عملی مذموم و ناپسند است، اما با این حال، این موضوع استثنائی نیز دارد و آن عزاداری برای امام حسین(ع) است، چنانچه در روایاتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «كُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ مَكْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ؛ همة عزاداری‌ها و گریستن‌ها ناپسند است مگر عزاداری و گریستن برای امام حسین، علیه‌السلام.» (شیخ طوسى، امالي، ص162) همچنین در کتابِ معروف کامل الزیارات از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِنَّ الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ مَكْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِي كُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ علیهما‌السلام فَإِنَّهُ فِيهِ مَأْجُورٌ. براى بنده، عزاداری و گريستن در تمام امور مكروه و ناپسند است مگر گريستن و عزاداری كردن بر حسين بن علىّ(ع) که شخص در اين گريستن مأجور و مُثاب می‌باشد.» (ابن قولويه قمی، كامل الزيارات، ص100.) این روایات انحصار برپایی عزاداری را برای امام حسین(ع) بیان می‌کنند، افزون بر این، سیرهٔ اهل بیت(ع) نیز به گونه‌ای بوده است که به غیر از امام حسین(ع)، به عزاداری مستمر در سوگِ دیگر عزیزان خویش نمی‌پرداختند. با این حال در قرن‌های اخیر، شیعیان به احترام دیگر ائمه(ع) روز شهادت آنها را نیز مورد تعظیم قرار داده و با برپایی مجالسی، ضمنِ بیان مناقب آن بزرگواران و رنج‌های مبارزه آنها با طاغوت‌ها، به بزرگداشت ایشان می‌پردازند. بی‌شک این موضوع امری پسندیده و مطلوب بوده و موجب تعظیمِ شعائر الهی خواهد شد. اما همیشه صورتِ عزاداری این ایام با مجالسی که در ایام محرم تشکیل می‌شده، متفاوت بوده است و هدف از تشکیل این مجالس بیشتر آگاهی از مقام و منزلت ائمه(ع) و پستی دشمنان آنها می‌باشد. همچنان‌که این مجالس به روز شهادت اختصاص داشته و از آن روز فراتر نمی‌رفته است. اما در سال‌های اخیر اعلام عزای عمومی و عزاداری، تنها به سوگ و عزای ائمه(ع) اختصاص نیافته و سالگرد وفات شخصیت‌های محترمی، همچون: حضرت ابوطالب، حضرت خدیجه، حضرت ام‌البنین، حضرت زینب، حضرت ام‌کلثوم و...(ع) نیز به ایام سوگواری اضافه شده‌اند. جالب اینجاست که کیفیت عزاداری این مناسبت‌ها نیز نباید چیزی کمتر ازعزاداری ایام محرم و عاشورا داشته باشد، آن‌گونه که هر سال شاهد گسترش کاروان‌های زنجیرزنی و عزاداری برای امام‌زادگان و منسوبان به اهل‌بیت(ع) هستیم. در این راستا برای ترغیب مردم به این عزاداری گاهی عنوان رحلت این بزرگواران تبدیل به شهادت می‌شود. همچون شهادت حضرت زینب، شهادت ام‌کلثوم و... مشکل هنگامی وسعت پیدا می‌کند که عده‌ای به صورت تحکمی و زورگویانه از عموم مردم می‌خواهند که آنها را در برپایی عزاداری همراهی نموده و با پوشیدن لباس سوگ، از هرگونه شادی در این ایام خودداری کنند. صدا و سیما و متولیان فرهنگی کشور نیز برای آن‌که از تیرس انتقادات دور باشند، به این سوگواری‌ها رسمیت بخشیده و آنها را پررنگ می‌کنند. البته در اینجا ممکن است عده‌ای دچار سوءتفاهم شوند که شاید شما با تکریم این شخصیت‌های مذهبی مخالفید، از این رو صراحتا می‌گوییم: هرگز مخالف برپایی مجلس بزرگداشت در سالگرد وفات امام‌زادگان یا حتی یادآوری حوادثی همچون تخریب بقیع یا بارگاه عسگریین(ع) نیستیم، ولی آیا واقعاً باید برای تمام این مناسبت‌ها اعلام عزای عمومی کنیم؟! آیا تبیین عظمت افرادی همچون حضرت زینب، ابوطالب و خدیجه(ع) تنها از طریق اعلام عزای عمومی در وفات آنها و عزاداری ممکن است؟! آیا نمی‌توان با برپایی همایش‌ها و جلسات علمی و فرهنگی، به تبیین جایگاه و نقش آنها در اسلام پرداخت؟! بی‌شک شیعیان وظیفه دارند برای شهادت امام حسین(ع) سوگواری کنند ولی آیا این عزاداری را می‌توانیم بدون هیچ ضابطه‌ای به دیگر ایام و مناسبت‌ها نیز تعمیم دهیم؟ با این رویکرد نهایتِ سوگواری‌ها تا کجا خواهد بود؟! محققاً در هر روز و زمانی از سال که فرض شود، به اهل‌بیت(ع) رنج و مصیبتی وارد شده است، آیا باید برای همه این مناسبت‌ها اعلام عزا کنیم؟ متأسفانه در فرهنگ کنونی شیعه بهترین راه برای بزرگداشت شخصیت‌های دینی برپایی سوگواری و عزا است. در حالی که در میلاد این افراد نیز می‌توان شخصیت آنها را گرامی داشت. چرا عده‌ای هیچ‌گاه اعتراض نمی‌کنند که اعیاد مذهبی و جشن میلاد بزرگان دینی، در جمهوری اسلامی خوب برپا نمی‌شود ولی همواره عده‌ای معترضند که در برپایی سوگ و عزا کم‌کاری می‌شود؟! به نظر می‌رسد عزاداری که اختصاص به عاشورا داشته، برای عده‌ای از شیعیان تبدیل به هدف شده است و آنها سوراخ دعا را گم کرده‌اند. ⛔️ کانال برداشت های نادرست اعتقادی👇 http://eitaa.com/joinchat/2691956738Cec06dd8967

سوراخ دعا را گم کرده ایم در دین اسلام استمرار عزاداری برای اموات و درگذشتگان، عملی مذموم و ناپسند است، اما با این حال، این موضوع استثنائی نیز دارد و آن عزاداری برای امام حسین(ع) است، چنانچه در روایاتی از امام صادق(ع) نقل شده است: «كُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ مَكْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ؛ همة عزاداری‌ها و گریستن‌ها ناپسند است مگر عزاداری و گریستن برای امام حسین، علیه‌السلام.» (شیخ طوسى، امالي، ص162) همچنین در کتابِ معروف کامل الزیارات از امام صادق(ع) نقل شده است: «إِنَّ الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ مَكْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِي كُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُكَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ علیهما‌السلام فَإِنَّهُ فِيهِ مَأْجُورٌ. براى بنده، عزاداری و گريستن در تمام امور مكروه و ناپسند است مگر گريستن و عزاداری كردن بر حسين بن علىّ(ع) که شخص در اين گريستن مأجور و مُثاب می‌باشد.» (ابن قولويه قمی، كامل الزيارات، ص100.) این روایات انحصار برپایی عزاداری را برای امام حسین(ع) بیان می‌کنند، افزون بر این، سیرهٔ اهل بیت(ع) نیز به گونه‌ای بوده است که به غیر از امام حسین(ع)، به عزاداری مستمر در سوگِ دیگر عزیزان خویش نمی‌پرداختند. با این حال در قرن‌های اخیر، شیعیان به احترام دیگر ائمه(ع) روز شهادت آنها را نیز مورد تعظیم قرار داده و با برپایی مجالسی، ضمنِ بیان مناقب آن بزرگواران و رنج‌های مبارزه آنها با طاغوت‌ها، به بزرگداشت ایشان می‌پردازند. بی‌شک این موضوع امری پسندیده و مطلوب بوده و موجب تعظیمِ شعائر الهی خواهد شد. اما همیشه صورتِ عزاداری این ایام با مجالسی که در ایام محرم تشکیل می‌شده، متفاوت بوده است و هدف از تشکیل این مجالس بیشتر آگاهی از مقام و منزلت ائمه(ع) و پستی دشمنان آنها می‌باشد. همچنان‌که این مجالس به روز شهادت اختصاص داشته و از آن روز فراتر نمی‌رفته است. اما در سال‌های اخیر اعلام عزای عمومی و عزاداری، تنها به سوگ و عزای ائمه(ع) اختصاص نیافته و سالگرد وفات شخصیت‌های محترمی، همچون: حضرت ابوطالب، حضرت خدیجه، حضرت ام‌البنین، حضرت زینب، حضرت ام‌کلثوم و...(ع) نیز به ایام سوگواری اضافه شده‌اند. جالب اینجاست که کیفیت عزاداری این مناسبت‌ها نیز نباید چیزی کمتر ازعزاداری ایام محرم و عاشورا داشته باشد، آن‌گونه که هر سال شاهد گسترش کاروان‌های زنجیرزنی و عزاداری برای امام‌زادگان و منسوبان به اهل‌بیت(ع) هستیم. در این راستا برای ترغیب مردم به این عزاداری گاهی عنوان رحلت این بزرگواران تبدیل به شهادت می‌شود. همچون شهادت حضرت زینب، شهادت ام‌کلثوم و... مشکل هنگامی وسعت پیدا می‌کند که عده‌ای به صورت تحکمی و زورگویانه از عموم مردم می‌خواهند که آنها را در برپایی عزاداری همراهی نموده و با پوشیدن لباس سوگ، از هرگونه شادی در این ایام خودداری کنند. صدا و سیما و متولیان فرهنگی کشور نیز برای آن‌که از تیرس انتقادات دور باشند، به این سوگواری‌ها رسمیت بخشیده و آنها را پررنگ می‌کنند. البته در اینجا ممکن است عده‌ای دچار سوءتفاهم شوند که شاید شما با تکریم این شخصیت‌های مذهبی مخالفید، از این رو صراحتا می‌گوییم: هرگز مخالف برپایی مجلس بزرگداشت در سالگرد وفات امام‌زادگان یا حتی یادآوری حوادثی همچون تخریب بقیع یا بارگاه عسگریین(ع) نیستیم، ولی آیا واقعاً باید برای تمام این مناسبت‌ها اعلام عزای عمومی کنیم؟! آیا تبیین عظمت افرادی همچون حضرت زینب، ابوطالب و خدیجه(ع) تنها از طریق اعلام عزای عمومی در وفات آنها و عزاداری ممکن است؟! آیا نمی‌توان با برپایی همایش‌ها و جلسات علمی و فرهنگی، به تبیین جایگاه و نقش آنها در اسلام پرداخت؟! بی‌شک شیعیان وظیفه دارند برای شهادت امام حسین(ع) سوگواری کنند ولی آیا این عزاداری را می‌توانیم بدون هیچ ضابطه‌ای به دیگر ایام و مناسبت‌ها نیز تعمیم دهیم؟ با این رویکرد نهایتِ سوگواری‌ها تا کجا خواهد بود؟! محققاً در هر روز و زمانی از سال که فرض شود، به اهل‌بیت(ع) رنج و مصیبتی وارد شده است، آیا باید برای همه این مناسبت‌ها اعلام عزا کنیم؟ متأسفانه در فرهنگ کنونی شیعه بهترین راه برای بزرگداشت شخصیت‌های دینی برپایی سوگواری و عزا است. در حالی که در میلاد این افراد نیز می‌توان شخصیت آنها را گرامی داشت. چرا عده‌ای هیچ‌گاه اعتراض نمی‌کنند که اعیاد مذهبی و جشن میلاد بزرگان دینی، در جمهوری اسلامی خوب برپا نمی‌شود ولی همواره عده‌ای معترضند که در برپایی سوگ و عزا کم‌کاری می‌شود؟! به نظر می‌رسد عزاداری که اختصاص به عاشورا داشته، برای عده‌ای از شیعیان تبدیل به هدف شده است و آنها سوراخ دعا را گم کرده‌اند. ⛔️ کانال برداشت های نادرست اعتقادی👇 http://eitaa.com/joinchat/2691956738Cec06dd8967

محمد پدر و مادر در انتخات نام نیکو برای فرزند، مختارند. ولی کسی که چهار فرزند پسر دارد، مکروه است نام یکی از آنان را "محمد" نگذارد. تحریرالوسیله ج2 ص310 م2 🌱 🔸کانال برداشت های نادرست از احکام👇 http://eitaa.com/joinchat/39976963Ca74763d797