💠دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ای هـیـچ ز بـهـر هـیـچ بـر هـیچ مـپـیـچ 🔹همه‌اش هیچ است! مرحوم آقا (علامه طهرانی) به دوستانشان این مطلب را خیلی تذکّر می‌دادند و می‌فرمودند: «دنیا را برای اهل دنیا بگذارید!»... 🔹البتّه منظور از دنیا، منزل و ساختمان نیست؛ اینها مراتب پایینی از دنیا است. انسان باید بر حسب ضرورت خود، آنچه را اقتضا می‌کند انجام بدهد. 🔹منظور از دنیا یعنی به‌دنبال ریاسات و کثرات بودن، سر و کلّه زدن با مردم، بگیر و ببند، شب تا صبح در نماز و خواب نقشه کشیدن و اینکه «این‌طور و آن‌طور می‌کنم»، «فردا این کار را می‌کنم»، «بروم و زودتر این معامله را انجام بدهم و از دست او دربیاورم و بدین‌نحو تجارت کنم»؛ اینها همه دنیا است! 🔹بندۀ خدا، دنیا را به اهلش بسپار! خیال نکن که اگر دنیا را رها کنی دنیا خراب می‌شود؛ نه، خاطرَت جمع باشد که خدا یک عدّه قبراق، عالی، سر زنده و بانشاط برای دنیا درست کرده است و اگر تو به دنیا نپردازی، آنها می‌پردازند. 🔹این‌قدر، غصّۀ دنیا را نخور، برو غصّۀ خودت را بخور! دنیا را باید برای اهل دنیا گذاشت. اگر کسی نمی‌خواهد بیاید، آقا رهایش کن؛ چون اگر رهایش نکنی، معطّل مانده‌ای و کلاهَت پسِ معرکه است! 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــ 📚 #آموزه‌های_معرفت، ج 3، ص 324. 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59