🏠 دیدار اقشار مختلف بانوان با رهبر انقلاب. ۱۴۰۲/۱۰/۶ 👈پنجره از زاویه‌ی دیدی متفاوت، لحظاتی غیررسمی از آنچه در دیدارهای اقشار مختلف با رهبر انقلاب میگذرد را روایت میکند. 🖼 #دیدار_بانوان۱۴۰۲ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🛑🎥 سرود زیبای هوای مادری تقدیم به همه ی مادران خوب سرزمینم🌹 🔹این سرود قرار است با راه‌اندازی #پویش_هوای_مادری ، جریانی را در حوزه «مادر و کودک» در کشور رقم بزند https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🏞 #عکس_نوشته | زن عامل اصلی معراج و کمال 📖#زن_و_سلوک_عرفانی 📍#جایگاه_زن_در_اسلام ‌ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🎙بشنوید: "الگوهای آموزنده الهی" #الگوهای_الهی #پادکست_صوتی #وزیری_فرد •••✾•┈🍃💐🍃┈•✾••• https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#تربیت_فرزند 📌با نوجوان پرخاشگرم چه کنم؟ ⁉️ 💎 قبل از شروع باید بگم شاه کلید تسلط بر نوجوان رفیق شدن با او هست و محبت و درک شدن نوجوانان 🟦به طور معمول، اکثر والدین در این شرایط برای حفظ قدرت خود و بظاهر اقتدار خودشون، پا به پای نوجوان داد و بیداد راه میندازن. 🟦 اما انجام این کار به معنی دعوت نوجوان به یه مبارزه و دعوای بزرگتره😰 و به همین ترتیب یک دعوای طولانی بین شما و فرزندتون به وجود میاد ♦️برای برخورد بهتر توصیه میشه که قبل از شروع دعوا، با آرامش گفتگو کنید. 🟦زمانی که شما نوجوان رو به گفتگو دعوت می‌کنید، در واقع بهش احترام میذارید و احساس_مهم بودن بهش میدید. 🟦همچنین اینگونه برخورد باعث میشه که نوجوان مهارتهایاجتماعی، مهارت صحیح حل مساله، مسئولیت‌پذیری و همکاری رو یاد بگیره 💎 نوجوانان تشنه محبت و درک شدن هستن، نوجوانتان را دریابید🌹🌺 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

مــدیریت خواب بچه‌هاا ساعت هایی که خواب به شدت مضر هست و ساعت های مفید و لازم برای خواب.... #دکتر_عزیزی https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

👌 اگر شما هم معتاد فضای مجازی هستید، حتما این ویدئو را ببینید...

🔰 لذت مادر شدن ☺️ 🔹این تصاویر را از دست ندهید 😍 🔹فرزند آوری یک مجاهدت است 🔹 خانم‌ها امروز زمان جهاد شماست. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

"در بحار والبرهان از رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم)منقول است که فرمود: چون مردم روز قیامت محشور شوند، آواز دهنده ای مرا ندا کند: ای رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) ! خداوند - جل اسمه - برای تو جزا دادن به دوستانت ودوستان اهل بیتت که در راه تو به آن ها دوستی ورزیده وبه خاطر تو به طرفداری از آن ها با دشمنانشان دشمنی کرده اند، پاداش دادن به این ها را به دست تو قرار داده، پس تو به آنچه می خواهی به ایشان پاداش ده. آن گاه می گویم: پروردگارا! بهشت. سپس هر کجای بهشت که بخواهم آن ها را جای دهم، وآن مقام محمودی است که به آن وعده شده ام(۷۶۲). وجه دوم: درست است که اخبار دلالت دارد که ایمان سبب داخل شدن به بهشت می شود، وثواب بر ایمان مترتب است، ولی نه انی که بی واسطه وسبب باشد. پس شاید مقصود از این اخبار آن است که هرکس مؤمن نباشد داخل بهشت نمی شود، اما این که احتجاج به شفاعت ندارد، دلیلی بر اثباتش نیست. نتیجه این که: هر دو قسم شفاعت محقق وثابت است، واشکال رفع گردید. گفتنی است که خداوند تعالی برای تحقیق این مطلب به برکت خاندان پیامبر اهل ذکر (علیه السلام) مرا توفیق داد، با این که کلامی بزرگانی که گفته هایشان را دیده ام از تشریح آن خالی است."

"اما کسانی که شفاعت را در طلب فزونی ثواب برای اهل طاعت مصر دانسته اند به ظواهر بعضی از آیات، استدلال کرده از جمله: ﴿ما للظالمین من حمیم ولا شفیع یطاع﴾ (سوره غافر: ۱۸)؛ برای ستمگران هیچ دوستی نیست وشفاعت کننده ای که اطاعت شود هم ندارند. ومعصیت کار ستمگر است: ﴿وما للظالمین من انصار﴾ (سوره بقره: ۲۷)؛ پس شفاعت شافعان سودی به حال آنان ندارد. و جواب از همه این ها این که: منظور از ظالمین وستمگران در این آیات وامثال این ها کفار وناصبیان وکسانی که امامان برحق را از مقاماتی - خداوند متعال برای آنان قرار داده پایین تر دانسته ودیگران را بر ایشان مقدم داشته اند، وکسانی که در حال جهل به امام زمانیان می میرند ونظایر این ها می باشد، که سرانجام امرشان به عدم ایمان منتهی می شود. ودلیل بر این معنی علاوه بر آنچه گذشت وخواهد آمد - اخبار بسیار بلکه متواتری است که این جا جای ذکر آن ها نیست، ومقتضای جمع بین ادله نیز همین است."

"اما آنان که شفاعت را در خصوص درخواست اسقاط عقوبت از مستحقین آن می دانند به دو امر استدلال واستناد کرده اند: اول؛ گفته اند: اگر شفاعت فقط در فزونی ثواب باشد ابطال می کند. ومی توان از این استدلال جواب داد به این که: ما قبول نداریم که لازمی در مقدم وتالی یاد شده باشد. چون شفاعت را چنین معنی کردیم که شخص از کسی که مافوق او است خیر ونیکی را برای پایین تر از خودش درخواست کند. حال آن که در این جا شفاعت، مطلق طلب فزونی معنی شده، واین مغالطه واضحی است. حاصل این که: مطلب ما نظیر عنوان طلب است که افراد واقسام مختلفی دارد، یکی امر وفرمان، ویکی سؤال، ویکی استدعا، که اگر طلب از مافوق به پایین تر باشد آن را امر می نامند، واگر پایین تر از مافوق چیزی طلب کند آن را سؤال خوانند، واگر از مساوی چیزی طلب کرده آن را استدعا گویند. مطلب ما هم همین طور است، اگر طلب منفعت وثواب از شخصی برای پایین تر از خودش باشد شفاعت است مانند - شفاعت پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) که فزونی ثواب ها وبالا رفتن درجات را برای امت خود بخواهد وهرگاه این مطلب از پایین تر وبرای شخص بالاتر شد دعا می شود مثل صلوات ودرود فرستادن امت بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) ودعاهای آنان برای آن حضرت"

"دوم: استدلال دوم اینها احادیثی است که بر اختصاص شفاعت به گنهکاران دلالت دارد از جمله: پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم)فرمود: شفاعت من برای اهل کبائر از امتم ذخیره است. ونیز آن حضرت (علیه السلام) فرمود: شفاعت من برای کسانی از امتم می باشد که گناهان کبیره مرتکب شده اند واما نیکوکاران پس بر آن ها باکی نیست. وهمچنین از آن حضرت آمده: واما شفاعت من در صاحبان کبائر (گناهان بزرگ) - به استثنای شرک وظلم - می باشد. جواب از این استدلال این که: منظور از این روایات بیان مصداق بارزتر وقسمت کامل تر شفاعت است نه منحصر کردن شفاعت در یکی از دو قسم، وشاهد بر آن دلایلی است که قبلا آوردیم."

چند فایده: فایده اول: شفاعتی که شامل کفار نمی شود در رهایی آن ها از آتش است، اما در جهت تخفیف عذاب ظاهرا از بعضی روایات بر می آید که شامل حالشان می شود. در بحار از حنان است که امام باقر (علیه السلام) فرمود: از آن ها (کافران) چیزی نخواهید که بر ما تکلیف می آورید که روز قیامت حوائجشان را بر آوریم(۷۶۳). و نیز به سند دیگری از آن حضرت است که فرمود: از آن حوائجی نخواهید (به آن ها در کاری مراجعه نکنید) که روز قیامت وسیله آن ها به رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می شوید(۷۶۴). می گویم: این مطلب شواهد متعددی هم در اخبار دارد مانند آنچه در این باره وارد شده که محبت ائمه اطهار (علیهم السلام) برای هر کسی حتی کفار سودمنداست. اگر بگویید: این سخن منافات دارد با آنچه بعضی از آیات می گوید، مانند: ﴿لا یخفف عنهم العذاب ولا هم ینظرون﴾ (سوره بقره: ۱۶۲)؛ نه عذاب از آن ها تخفیف می شود ونه مهلت به آن ها داده می شود. می گویم: به یکی از دو وجه می توان بین این دو معنی را جمع کرد:"

"یک: این که منظور از تخفیفی که بر آن ها ممنوع است تخفیف زمانی است که قسمتی از اوقات عذاب از آن ها برداشته شود، به دلیل فرموده خداوند در سوره مؤمن: ﴿وقال الذین فی النار لخزنه جهنم ادعوا ربکم یخفف عنا یوما من العذاب﴾ (سوره مؤمن: ۴۹)؛ وکافران به خازنان جهنم گویند از خداوند بخواهید که روزی، عذاب را بر ما تخفیف دهد. واین منافات ندارد که عذاب بعضی از آن ها از لحاظ چگونگی سبک گردد. دو: این که عدم تخفیف عذاب را درباره کسی بدانیم که شفاعت کننده ای در این جهت نداشته باشد. والله العالم. فایده دوم: فرمایش پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) که: پنج چیز به من داده شده که به احدی از پیغمبران پیش از من داده نشده...، به ظاهر دلالت می کند که شفاعت از ویژگی های آن حضرت است، واین منافات دارد با آن روایاتی که دلالت می کند شافعان بسیاری روز قیامت هستند، ومی توان بین این دو قسم روایات را به چند وجه جمع کرد: اول: این که منظور از اعطاء شفاعت به آن حضرت - به طور خصوص - وعده واجازه شفاعت در دنیا باشد، که به پیغمبران وشافعان دیگر این وعده واجازه داده نشده. این وجه در تفسیر قمی درباره آیه شریفه: ﴿ولا تنفع الشفاعه عنده الا لمن اذن له﴾ (سوره سبأ: ۲۳)؛ وشفاعت سود نمی بخشد مگر برای کسی که خداوند اجازه دهد، مگر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) که خداوند پیش از روز قیامت به او اجازه شفاعت داده، وشفاعت برای او است وبرای امامان از اولاد او، بعد از آن برای پیامبران (علیه السلام)."

"اول: این که منظور از اعطاء شفاعت به آن حضرت - به طور خصوص - وعده واجازه شفاعت در دنیا باشد، که به پیغمبران وشافعان دیگر این وعده واجازه داده نشده. این وجه در تفسیر قمی درباره آیه شریفه: ﴿ولا تنفع الشفاعه عنده الا لمن اذن له﴾ (سوره سبأ: ۲۳)؛ وشفاعت سود نمی بخشد مگر برای کسی که خداوند اجازه دهد، مگر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) که خداوند پیش از روز قیامت به او اجازه شفاعت داده، وشفاعت برای او است وبرای امامان از اولاد او، بعد از آن برای پیامبران (علیه السلام). دوم: این که منظور شفاعت عام وفراگیر باشد که هیچ یک از اولین وآخرین نیست نگرانی که به شفاعت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) احتیاج دارد - چنان که در حدیث گذشت - ودیگران برای قوم وعشیره یا طایفه مخصوصی شفاعت می کنند، پس شفاعت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) اعم واتم شفاعت ها است چون همه خلایق به آن نیاز دارند، وآن حضرت به کسی جز خالق متعال نیاز ندارد. سوم: این که شفاعت جایز نیست مگر پس از آن که خداوند اذن واجازه دهد. خداوند فرموده: ﴿من ذا الذی یشفع عنده الا باذنه﴾ (سوره بقره: ۲۵۵)؛ چه کسی نزد او شفاعت می کند مگر به اجازه او. و نیز فرموده: ﴿ما من شفیع الا من بعد اذنه﴾ (سوره یونس: ۳)؛ هیچ شفاعت کننده ای نیست مگر پس از اجازه او"

"و فرموده: ﴿الا من اذن له الرحمن﴾ (سوره نبا: ۳۸)؛ مگر آن را که پروردگار رحمان اجازه داده باشد. و فرموده: ﴿الا من بعد ان یاذن الله لمن یشاء ویرضی﴾ (سوره نجم: ۲۶)؛ مگر پس از آن که به هرکس که بخواهد، خداوند اذن فرماید ورضا دهد. و فرموده: ﴿لا یسبقونه بالقول﴾ (سوره انبیاء: ۲۷)؛ در گفتن، از او (خداوند) پیشی نمی گیرند. بنابراین ممکن است اجازه خداوند متعال برای پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) باشد - چنان که در خبر عیص که پیش تر گذشت واخبار دیگری این معنی وارد است - وشفاعت سایر شافعان به اجازه آن حضرت انجام گردد. پس تمام شفاعت ها به شفاعت آن حضرت بر می گردد واز شاخه های این شفاعت کلی وبزرگ ترنی شفاعت می باشد. وغرض از سوق دادن خلایق در وهله اول به پیغمبران دیگر - به طوری که در خبر عیص واخبار دیگری آمده - اظهارشان وعظمت خاتم الانبیا (صلی الله علیه وآله وسلم) برای تمام اهل محشر در روز قیامت است. فایده سوم: در بخش چهارم کتاب - حرف شین - حدیثی از طریق عامه از رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) گذشت که در بیان مناصب امامان آمده:... ومهدی شفاعت کننده آن ها است روز قیامت، آن گاه که خداوند اجازه نمی دهد مگر به کسی که بخواهد ورضا دهد."

"در همان جا گفتیم که سر اختصاص دادن شفاعت به مولای ما حضرت حجت (عجّل الله فرجه) آن است که کسی از شافعان در حق منکر صاحب الامر (علیه السلام) شفاعت نمی کند هر چند به کسانی که پیش از آن حضرت بوده اند پیغمبر وامامان (علیهم السلام) اعتقاد واقرار داشته باشد، پس در حقیقت شفاعت مربوط به اعتقاد به امام عصر (عجّل الله فرجه) می شود. پنجم - دعا کردن برای تعجیل فرج مولی صاحب الزمان (عجّل الله فرجه) مایه رستگاری به شفاعت آن حضرت (علیه السلام) است: بیان این مطلب: برای رستگاری به شفاعت شافعان روز قیامت لازم است رابطه ای میان شفاعت کننده ومشفوع له در دنیا بوده باشد، مثل این که خدمت یا کمک یا بر آوردن حاجت یا دعا کردن یا اظهار محبت خالصانه یا دفع اذیت نسبت به وی انجام گردد، چنان که در حدیث شفاعت مؤمنین در ابتدای بخش چهارم این مطلب دانسته شد، ونیز در حدیث شفاعت مؤمن - که در نکته دوم گذشت - ودر حدیث شفاعت زائر امام حسین (علیه السلام) - در نکته سوم - دلالت بر این معنی هست. به اضافه روایات بسیاری که بر این امر دلالت می کند، از جمله:"