‌   🌷مهدی شناسی ۱۸🌷 ◀️ﻣﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ عج الله فرجه ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ .ﭼﻪ ﺷﯿﻌﻪ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ.ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻭﺟﻮﺩﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ. ◀️ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﯾﮏ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ،ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺧﺎﻡ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺒﺮﯾﻢ. ◀️ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﺘﺎﺑﺪ،ﻧﻪ ﻋﺎﻟِﻢ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﻧﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ.ﻓﺮﺩﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﺩﺍﺭﺩ،ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﻭﻟﯽ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ.    ◀️ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ،ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺣﺠﺘﯿﻪ ،ﺑﯽ ﻋﺎﺭﺗﺮﯾﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺸﺎﻥ ﻣﻬﺪﻭﯾﺖ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺭﻓﺎﻩ ﻃﻠﺒﺎﻥ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ،ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.    ◀️ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻬﺬﯾﺐ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ. ❓❓ﺍﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﻘﺼﺪ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﺳﺖ؟ﻣﻘﺼﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﯿﻢ.ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﻬﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺟﺎ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﯿﻢ. ◀️ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻬﺬﯾﺐ ﻭ ﺗﺰﮐﯿﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻼ‌ﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ،ﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺷﺪﻧﺪ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ،ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺰﮐﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﻨﺪ،ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ ﻧﯿﺴﺖ،ﺑﻠﮑﻪ ﺭﻭﯾﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ،ﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ،ﻣﺴﯿﺮ ﺻﺤﯿﺢ ﺭﺍ ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. #مهدی_شناسی #قسمت_18 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#رمان_ ازسیم‌خاردارنفست‌عبورکن #قسمت_18 از خونه که بیرون امدم گوشی ام زنگ خورد. شماره ناشناس بود. –بله بفرمایید. ــ سلام خانم رحمانی، آرشم. ــ انگار با شنیدن صدایش تمام خستگیم از تنم رفت. «محکم باش، دختره ی احساساتی» با تردید جواب سلامش رو دادم و گفتم: –شماره من رو از کجا آوردید؟ ــ از سارا گرفتم ــچرا این کاررو کردید؟ ــخب نگران شدم، دو روز نیومدید دانشگاه. اما من که امروز با او کلاس نداشتم از کجا می دانست. ــ مشکلی پیش امد نشد که بیام. ــ چه مشکلی؟ ــ کمی سکوت کردم و گفتم: –ببخشیدمن باید برم، خداحافظ. زود گوشی را قطع کردم. نمی دانم چرا بااوحرف زدن درگیر عذاب وجدانم می کرد. وارد خانه که شدم سلام بلندی کردم.مامان سرش را از آشپزخونه بیرون آوردو گفت: –سلام، صبح رفتنی خیلی دمق بودی، خدارو شکر که الان خوشحالی. رفتم سالن و کیف و چادرم راروی مبل انداختم و نشستم و از همانجا گفتم: –آخه ریحانه تبش قطع شده مامان، حالش بهتره. سر چرخاندم ونگاه گذرایی به سالن انداختم. همه جا ریخت و پاش بود، مامان بیشتر سالن رو فرش فرش می انداخت. همیشه میگویدفرش خانه را گرم و زنده نگه می دارد، ولی حالا خبری ازهیچ کدامشان نبود. به اتاق ها هم سرکی کشیدم انتهای سالن یک راه روئه کوچک بود که هر طرفش یک اتاق بود و انتهایش هم سرویس و حمام قرار داشت. فرش های اتاق ها هم نبود پس مامان خونه تکونی راشروع کرده بود. برگشتم آشپزخانه و گفتم: –مامان جان می خوای فردا نرم دانشگاه بمونم کمکت؟ ــ نه دخترم اولا که خواهرت هست، بعدم تو دوروزه نرفتی برو به درست برس. عجله ایی که ندارم زود خونه تکونی رو شروع کردم که سر صبر کارهام رو انجام بدم. حالا اینا رو ولش کن از ریحانه بگو، پس واسه همین امروز زود امدی؟ خندیدم و گفتم: – آقای معصومی تشویقی بهم داد. ــ دو هفته دیگه راحت میشی مادر. با این حرفش غم در دلم نشست، احساس خاصی داشتم به آنجا، به ریحانه، به آقامعلم قهرمانم. نمی دانم شایدحس خانه ی پدری یا یک حمایت گر که خیال آدم را همیشه راحت می کند. با صدای چرخیدن کلید درقفل در ورودی ، سرم را به سمت راچرخاندم. خواهرم اسرا بود. اسرا سه سال از من کوچکتر بود و در مقطع پیش دانشگاهی درس می خواند. ـــ به به سلام بر خواهر بزرگوار. ــ سلام اسرا جان خوبی؟ آهی کشیدو گفت: – ای بابا مگه این درس و مشق میزارن آدم خوب باشه... 🍁به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور🍁 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c