"گونه هشتم: بسا می شود که عجله کردن مایه رد اخباری که در مورد فرج وظهور مولایمان (علیه السلام) رسیده خواهد شد، چون شخص عجول وشتابزده به خاطر تنگی سینه وکمی صبرش وقتی مدتی طولانی بر او می گذرد شیطان بر او مسلط می گردد، وبه او وسوسه می کند که: شاید این اخبار از ائمه اطهار صادر نشده، وشاید گرویدگان به این مذهب یا بعضی از راویان این اخبار آن ها را ساخته باشند، به جهت مصالح ومنافعی که از این کار به آنان می رسیده است! واین خیال وپندار در ذهنش پیوسته قوت می گیرد تا جایی که عاقبت کارش به رد کردن ونپذیرفتن این اخبار منتهی می گردد، وبه دره هلاکت جهنم سقوط می کند که بد جایگاهی است، زیراکه رد کردن آنچه معتمدان امامان (علیهم السلام) از ایشان نقل می کنند در حقیقت رد خود امامان وکفر ورزیدن به حق ایشان است، چنان که در روایت عمر بن یزید در کتاب وسائل وغیر آن آمده که گفت: به حضرت ابوعبد الله امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: چه نظر دارید درباره کسی که اقرار نکند به این که شما در شب قدر چنانید که یاد فرمودی وآن را رد هم نکند؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: البته اگر از کسی که نسبت به او اطمینان دارد راجع به علم ما حجت بر او تمام شود، در عین حال به آن اطمینان نکند کافر است.

"گونه نهم: احیاناً شتابزدگی در بعضی از اشخاص سبب می شود که اخبار رسیده از امامان (علیهم السلام) را به خواسته ها وهوس های خود تأویل وتوجیه نماید، به طوری که بر خلاف صریح یا ظاهر اخبار می باشد، پس بدین ترتیب در دره ضلالت وگمراهی سقوط می کند، چون این کار او را به جایی می برد که -العیاذ بالله- گمراه کردن را به حجت های خدای متعال نسبت دهد، نمی بیند که بسیاری از گمراهان گمراه کننده از اولین وآخرین به سبب گشودن در تأویل وتوجیه در سخنان خداوند وگفته های رسول خدا وخلفای بر حق او (علیهم السلام) گمراه شدند ودیگران را به گمراهی انداختند، وندانستند که سخن گفتن به جملاتی که ظاهری دارند ومنظور کردن معنی دیگری غیر از ظاهر بدون این که دلالت روشن وقرینه واضحی بر آن قرار داده شود، گمراه ساختن مردم است ونزد عقلا قبیح وزشت می باشد! وخدای تعالی در مورد آیات متشابه قرآن فرموده: فاما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة وابتغاء تأویله وما یعلم تأویله الا الله والراسخون فی العلم(۳۵۰)؛ پس آنان که در دلهای شان انحرافی هست، در پی پیروی از متشابه آن (قرآن) می روند وبه طلب فتنه وبه منظور تأویل آن، وحال آن که تأویل آن را کسی جز خداوند وراسخون در دانش نمی داند... و این احمق ها ظواهر اخبار ونصوص آن ها را تأویل می کنند به آنچه هواهای نفسانی آن ها در آن هست، وسلیقه های فاسد وپندارهای بی رونق خود را در آن ها اعمال می نمایند، بی آنکه دلیلی مقتضی آن باشد یا شاهدی آن را نشان دهد، واین به خاطر تنگی سینه وکمی صبرشان در طول غیبت ومحنت شدید آن است. با خدایا! به تو از گمراهی پس از هدایت پناه می بریم، پروردگارا! به حق اولیای مقربت سوگند، ما را از بیراهه رفتن محفوظ بدار. آمین رب العالمین.

"گونه دهم: گاهی عجله کردن وکم صبری در این امر سبب می شود که در دل تصمیم بگیرد این که اگر تا فلان وقت واقع نگردید آن را انکار نماید وبه آن کفر ورزد، واین حالت او را در شمار شکاکان هلاک شونده قرار می دهد، زیرا که این حالت یکی از دو جهت سرچشمه می گیرد؛ - یا شک در راست بودن گفته های امامان (علیهم السلام) دارد -العیاذ بالله-. - یا شک در راستگویی راویان مورد وثوق واطمینان که امامان (علیهم السلام) به ما امر فرموده اند که آنان را در آنچه از ایشان روایت می کنند تصدیق نماییم. ودر توقیع شریفی که به قاسم بن العلاء رسیده ودر چند کتاب معتبر از قبیل وسائل روایت گردیده چنین آمده است: هیچ عذری برای کسی از پیروان ما نیست در این که تردید کند در آنچه معتمدان ما از ما روایت می کنند، دانسته اند که ما سر خودمان را با آنان در میان می گذاریم ورازمان را به ایشان می گوییم...(۳۵۱) وروایات بسیاری نیز بر همین معنی دلالت دارد."

"گونه یازدهم: گاهی بر اثر شتابزدگی، در سایر اخباری که از امامان (علیهم السلام) روایت شده نیز شک می کند یا آن ها را رد می نماید، چون شخص عجول وشتابزده ای که اعتقادش را بر مبنای محکم وپایه ثابتی استوار ننمود چنین می پندارد که اخباری که در مورد وعده به فرج وظهور رسیده راست نیست، به جهت شک در راوی آن اخبار یا کسی که از او روایت شده (یعنی پیغمبر یا امامان صلوات الله علیهم اجمعین) واین پندار را نسبت به سایر اخباری که از امامان (علیهم السلام) در امور دیگر از ثواب وعقاب ووعده ووعیدها... صادر گردیده نیز قیاس می کند، وبدین ترتیب در شمار گمراهان وکفار قرار می گیرد، پناه بر خدا. گونه دوازدهم: بسا می شود که شخص عجول شتابزده به سبب عدم اعتقاد یا شک، که بر اثر کم صبری وتنگی سینه او است، مؤمنین اهل یقین که منتظر ظهور وفرج مولایمان (علیه السلام) هستند را به تمسخر واستهزاء می گیرد، وبا این کار خدای (عزَّ وجلَّ) واولیای او (علیهم السلام) را استهزاء می نماید. وبدون تردید چنین شخصی کافر است وبا خداوند -جل شأنه- عناد ورزیده است، الله یستهزیء بهم ویمدهم فی طغیانهم یعمهون(۳۵۲)؛ خداوند آن ها را استهزا می کند وآنان را در طغیانشان سرگردان رها می سازد. وچنین کسانی به سان قوم نوح می باشند، آن کافرانی که خدای تعالی درباره آنان فرموده: ویصنع الفلک وکلما مر علیه ملأ ممن قومه سخروا منه قال ان تسخروا منا فانا نسخر منکم کما تسخرون فسوف تعلمون من یأتیه عذاب یجزیه ویحل علیه عذاب مقیم(۳۵۳)؛ وکشتی را (نوح) می ساخت. وهرگاه جمعی از افراد قومش بر او می گذشتند او را مسخره می کردند (نوح) می گفت اگر امروز شما ما را مسخره کنید ما هم (روز دیگری) شما را به تمسخر گیریم که بعد از این بدانید کدامیک از ما وشما را عذاب خوار کننده خواهد گرفت وعذاب دائم خواهد رسید. گونه سیزدهم: گاهی شتابزدگی موجب خشم بر خالق متعال ورضا ندادن به قضای الهی می شود 🌴🍃🌴🍃🌴🍃🌴🍃 📚قسمت 2⃣4⃣ 📙جلددوم #مکیال المکارم

👤🔰👤مناظره جذاب آیت الله قزوینی بایک سنی 🕋مهدویت 🔹💠🔹🔹💠🔹 #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c