🌹 ختم نهج البلاغه در ۲۷۰ روز.سهم روز چهل وسوم ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت403 : كسی كه به كارهای گوناگون پردازد خوارشده، پيروز نمی گردد. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت404 : (از امام معنی لا حول و لا قوه الا بالله، را پرسيدند، پاسخ داد:) ما برابر خدا مالك چيزی نيستيم و مالك چيزی نمی شويم جز آنچه او به ما بخشيده است، پس چون خدا چيزی به ما ببخشد كه خود سزاوارتر است، وظایفی نيز بر عهده ما گذاشته و چون آن را از ما گرفت تكليف خود را از ما برداشته است. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت405 : (چون عمّار پسر ياسر با مغيره بن شعبه بحث می كرد و پاسخ او را می داد، امام به او فرمود:) ای عمار! مغيره را رهاكن، زيرا او از دين به مقداری كه او را به دنيا نزديك كند، برگرفته و به عمد حقائق را بر خود پوشيده داشت، تا شبهات را بهانه لغزشهای خود قرار دهد. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت406 : چه نيكو است فروتنی توانگران برابر مستمندان، برای به دست آوردن پاداش الهی و نيكوتر از آن خويشتنداری مستمندان برابر توانگران برای توكل به خداوند است. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت407 : خدا عقل را به انسانی نداد جز آنكه روزی او را با كمك عقل نجات بخشيد. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت408 : هركس با حق درافتاد نابود شد. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت409 : قلب، كتاب چشم است (آنچه چشم بنگرد در قلب نشيند.) ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت410 : تقوی در رأس همه ارزشهای اخلاقی است. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت411 : با آن كس كه تو را سخن آموخت به درشتی سخن مگو و با كسي كه راه نيكو سخن گفتن، به تو آموخت لاف بلاغت مزن. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت412 : در تربيت خويش تو را بس كه از آنچه بر ديگران نمی پسندی دوری کنی. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت413 : در مصيبتها يا چون آزادگان بايد شكيبا بود و يا چون ابلهان خود را به فراموشی زد. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت414 : (در روايت ديگری آمد كه اشعث بن قيس را در مرگ فرزندش اينگونه تسليت داد) يا چون مردان بزرگوار شكيبا و يا چون چهارپايان بی تفاوت باش. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت415 : دنیا فريب می دهد، زيان می رساند تند می گذرد، از اين رو خدا دنيا را پاداش دوستان خود نپسنديد و آن را جايگاه كيفر دشمنان خود قرار نداد و همانا مردم دنيا چون كاروانی باشند كه هنوز بارانداز نكرده كاروانسالار بانگ كوچ سر دهد تا بار بندند و برانند. ┄━━•●❥◦❈🌿🌹🌿❈◦❥●━━┄ 📒 #حکمت416 : (به فرزندش امام مجتبی علیه السلام فرمود) : چيزی از دنيای حرام برای پس از مرگت باقی مگذار، زيرا آنچه از تو می ماند نصيب يكی از دو تن خواهد شد، يا شخصی است كه آن را در طاعت خدا به كار گيرد، پس سعادتمند می شود به چيزی كه تو را به هلاكت افكنده است و يا شخصی كه آن را در نافرمانی خدا به كار گيرد، پس هلاك می شود به آنچه كه تو جمع آوری كردی، پس تو در گناه او را ياری نموده ای، كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار آن نيستيد تا بر خود مقدم داری. (اين حكمت بگونه ديگری نيز نقل شد) پس از ستايش پروردگار! آنچه از دنيا هم اكنون در دست تو است، پيش از تو در دست ديگران بود و پس از تو نيز به دست ديگران خواهد رسيد و همانا تو برای دو نفر مال خواهی اندوخت، يا شخصی كه اموال جمع شده تو را در طاعت خدا به كار گيرد پس سعادتمند می شود به آنچه كه تو را نگون بخت ساخت، يا كسی است كه آن را در گناه به كار اندازد، پس با اموال جمع شده تو هلاك خواهد شد كه هيچ يك از اين دو نفر سزاوار نيستند تا بر خود مقدّمشان بداری و بار آنان را بر دوش كشی، پس برای گذشتگان رحمت الهی و برای بازماندگان روزی خدا را اميدوار باش.