امام زمانت با تو سخن می‌گوید! 🌹نابینایی بعد از بینایی الامام المهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف: أَعُوذُ بِاللّهِ؛ مِنَ الْعَمى بَعْدَ الْجَلاءِ، وَ مِنَ الضَّلالَةِ بَعْدَ الْهُدى، وَ مِنْ مُوبِقاتِ الاَْعْمالِ وَ مُرْدِياتِ الْفِتَنِ از نابينايى پس از بينايى، و از گمراهى پس از هدايت، و از رفتار هلاكت بار و فتنه‌هاى نابودكننده؛ به خدا پناه مى‌برم. كمال الدين، ج2 اين عبارت، بخشى از توقيعى است كه امام زمان عليه السلام به نايب نخست و دوم خود، عثمان بن سعيد عمرى و فرزندش محمّد فرستاده است. حضرت عليه السلام بعد از سفارش به امورى در امر غيبت و تثبيت قلوب شيعيان در اين امر مهم، از چند چيز به خدا پناه مى‌برد كه هر كدام از آن‌ها براى ما درسى بزرگ است: 🔸 حضرت عليه السلام از ضلالت بعد از هدايت به خدا پناه مى‌برد; زيرا اگر كسى هدايت شود و حقّ و حقيقت را درك كند، ولى پس از مدّتى دست از آن بردارد، حجّت بر او تمام شده و قطعاً، خسارتى جبران‌ناپذير را ‌متحمل مى‌شود. چنين كسى سعادت پايدار را پس از شناخت و معرفت، ترك كرده و عذاب جاويد را بر جان خود خريده است. 🔸 هم چنين، حضرت از اعمال گناهى كه انسان را به هلاكت و نيستى مى‌رساند، به خدا پناه مى‌برد; زيرا انسان هميشه در خطر از دست دادن ايمان خويش است. هوا و هوس‌ها و وسوسه‌هاى شيطان، انسان را تا دَم مرگ رها نمى‌كنند. از اين بخش، اهمّيت و دشوارى ايمان را مى‌توان فهميد. 🔸 آن حضرت، به خداوند متعال، از فتنه‌هاى خطرناك و مهلك كه انسان را از اوج عزّت به ذلّت مى‌كشانند، به خداوند پناه مى‌برد. طبق نصّ صريح قرآن، انسان در معرض امتحان‌هاى دايمى است. خداوند متعال مى‌فرمايد: أَحَسِبَ النّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لايُفْتَنُونَ * وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ... آيا مردم چنين پنداشتند كه به صِرف اين كه گفتند ما ايمان به خدا آورده‌ايم رهايشان كنند و بر اين ادعا هيچ امتحانشان نكنند؟ ما امّت‌هايى را پيش از اينان امتحان نموديم. 📔عنكبوت، آيه‌ى 2 و 3 اين امتحان‌ها گوناگون‌اند و شدّت و ضعف دارند. گاهى مربوط به بدن و مال و گاهى مربوط به دين است و ... در همه‌ى اين ابتلائات، چه كوچك و چه بزرگ، بايد به خدا توكّل كرد و با سرافرازى بيرون آمدن را از او خواست. #سخن‌امام #اللهم‌عجـل‌لولیڪ‌الفـرج