حسین سنگ میخورد و من در مجلس غیبت میگویم: لبیک یا حسین لبیک...!

حسین از اسب به زمین می افتد عرش به لرزه در می اید و من در پس نگاه های حرامم فریاد میزنم: لبیک یا حسین لبیک...!

حسین رمق ندارد باز فریاد میزند "هل‌من‌ناصر‌ینصرنی" و‌من‌محتاطانه‌دروغ‌میگویم و باز فریاد میزنم لبیک یا حسین لبیک...!

حسین سینه اش سنگین شده است کسی روی سینه است حسین به من نگاه میکند +میگوید تنهایمـ یاریم کن من گناه میکنم و باز فریاد میزنم لبیک...!

خورشید غروب کرده است من لبخندی میزنم و میگویمـ اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج

به‌چشمان‌مهدی‌خیره‌میشوم‌و‌میگویمـ دوستت‌دارم‌ تنهایت نمیگذارمـ مهدی به محراب میرود و برای گناهان من طلب مغفرت میکند مهدی تنهاست حسین تنهاست من این را میدانم اما....!

و حسینے که دم از دوست داشتنش میزنیم و انگار نه انگار از گناه ما ناراحت میشود...! انگار نه انگار شرمنده میشود از این عبدی که دارد

و صاحب‌زمانی که پرونده اعمال مارا میبیندو گریه میکند وما لبخند میزنیم و انگار نه انگار....

و آهی از ته دل از دوست داشتن‌هایی‌واهی‌‌🖤

از نماز هاے‌اخر‌وقٺ! از.. از...!

نماز‌شفع‌و‌وتر‌فراموش‌نشه‌😊

یاعلی🌿