فضیلت و مراقبات روز ۲۴ ذی‌الحجّه، روز مباهله روزی که رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلّم با نصاراى نجران مباهله كردند و پيش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفته، حضرت اميرالمؤمنين و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام را زير عبا جا داده و فرمودند: پروردگارا هر پيامبرى را اهل بيتی بوده است، كه مخصوص‌ترين خلق نسبت به او بودند، خدايا اينان اهل بيت من هستند، از ايشان شک و گناه را برطرف ساز، و پاک كن ايشان را پاک كردنى كامل، پس جبرئيل نازل شد و آيه تطهير را در شأن ايشان فرود آورد، آنگاه رسول خدا صلّى الله عليه و آله و سلّم آن چهار بزرگوار را براى مباهله به بيرون بردند، چون نگاه نصارى بر ايشان افتاد، و حقيقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده كردند، جرأت بر مباهله را از دست داده، و استدعاى مصالحه و قبول جزيه كردند. همچنین در اين روز حضرت اميرالمؤمنين علی عليه‌السّلام در حال ركوع انگشتر خود را به سائل دادند، و آيه إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاةَ وَ هُم راكِعُونَ» در شأن آن حضرت نازل گشت. روز بیست و چهارم ذی‌الحجّه آداب بسیار ارزشمند و ثواب‌های بسیار زیادی دارد: اوّل: غسل دوّم: روزه سوّم: خواندن دو رکعت نماز، که در وقت و کیفیت و ثواب مانند نماز روز عید غدیر است و البتّه “آیت الکرسی” در نماز مباهله باید تا “همج فیها خالدون” خوانده شود. بدین کیفیت: دو رکعت نماز، حدود نیم ساعت مانده به اذان ظهر بخواند، در هر رکعت: یک بار سوره «حمد» ده بار سوره «توحید» ده بار «آیت الکرسی (تا هم فیها خالدون)» ده بار سوره «قدر» براساس روایات، خواندن این نماز ثواب صد هزار حج و صد هزار عمره را دارد و باعث برآمدن حوائچ دنیوی و اخروی با سهولت و عافیت می‌شود، ان‌شاءالله چهارم: خواندن دعای مباهله این دعا شبیه به دعای سحر ماه رمضان است، و شیخ طوسی و سیّد ابن طاووس آن ‌را با اختلاف نقل کرده‌اند، روایت شیخ طوسی در کتاب"مصباح" در مفاتیح الجنان نقل شده است: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک مِنْ بَهَائِک بِأَبْهَاهُ وَ کلُّ بَهَائِک بَهِی اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِبَهَائِک کلِّهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک مِنْ جَلالِک بِأَجَلِّهِ وَ کلُّ جَلالِک جَلِیلٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک... (برای خواندن متن کامل دعا به مفاتیح الجنان مراجعه شود) از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که می‌فرمایند،مام باقر علیه السّلام فرمودند: اگر بگویم اسم اعظم خداوند در دعای روز مباهله می‌باشد، راست گفته‌ام و اگر مردم می‌دانستند این دعا چه اثری در اجابت دعا دارد، با تمام توان برای آموختن آن تلاش می‌کردند. من نیز (امام باقر علیه السّلام) برای برآورده شدن حاجاتم این دعا را می‌خوانم و به نتیجه می‌رسم. آن، همان دعای مباهله است که این آیه در شأن آن نازل شد: "بگو بیایید فرزندان ما و شما، زنان ما و شما، نفس‌های ما و نفس‌های شما را گرد آوریم و آنگاه مباهله نماییم....". این دعا را جبرئیل برای رسول خدا صلّی الله عليه و آله و سلّم آورد و فرمود: با وصی، دو نوه و دخترت علیهم السّلام، با آنان مباهله کن و این دعا را بخوان! دعایی که قرار بود پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در ماجرای مباهله بخوانند تا بر گروه مقابل، عذاب نازل شود، همین دعاست. پنجم: دعایی که شیخ طوسی و سیّد ابن طاووس پس از دو رکعت نماز و هفتاد مرتبه استغفار، روایت کرده‌اند. اول آن دعا “الحمد للّه ربّ العالمین” است. ششم: صدقه به تهيدستان به خاطر پيروى از امیرالمؤمنین علی علیه السّلام، مولای همه‌ی مردان و زنان با ايمان هفتم: زیارت امیرالمومنین علیه السّلام هشتم: خواندن زیارت جامعه به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

سوال داستان شکست مسیحیان نجران از پیامبر اکرم ص در جریان مباهله چه بود؟ ده سال از هجرت پیامبر اکرم (ص) می‌گذشت. در این ده سال بارها و بارها پیامبر و یارانش درباره حقانیت اسلام با پیروان دیگر مذاهب بحث و گفتگو کرده بودند. در راستای همان تبلیغات و ارشادات الهی، رسول اکرم (ص) نامه‌ای برای اُسقف نجران به نام ابوحارثه نوشت و او و مسیحیان نجران را به اسلام دعوت می‌کرد. نجران که در مرز حجاز و یمن قرار داشت، هفتاد دهکده را شامل می‌شد. پس از خواندن نامه تصمیم گرفتند یک شورایی را برای گفتگو و بررسی به مدینه بفرستند. برای این منظور از بین مسیحیان شصت نفر و در رأس آنان سه نفر راهی مدینه شدند. با ورود این هیئت به مدینه بحث‌ها و گفتگوها آغاز شد. سرانجام مسیحیان نجران اعلام کردند که از راه گفتگو حقیقت بر آن‌ها آشکار نمی‌شود و باید به مباهله پرداخت. مباهله به عملی می‌گویند که دو طرف یکدیگر را لعن و نفرین کنند. پس از این پیشنهاد مسیحیان، آیه مباهله بر پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نازل شد: «فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ [آل‌عمران/۶۱ هر گاه بعد از علم و دانشی که ( در باره مسیح ) به تو رسیده ، ( باز ) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند ، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم ، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم ، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت کنیم ، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم». بنابراین پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز بنابر فرمان الهی حاضر به مباهله شدند. وقت مباهله فرا رسید. پیامبر (ص‌) هنگام حرکت به محل مباهله، دست حسن و حسین را گرفته بود، و علی پیش روی پیامبر و فاطمه پشت سر آن حضرت، حرکت می‌کردند. وقتی اسقف مسیحیان وضع حضور پیامبر را مشاهده کرد، گفت: من چهره‌هایی را می‌نگرم که هرگاه دست به دعا بلند کنند، و از خدا بخواهند که کوهی از مکه را از جا بکند، بی‌درنگ کنده می‌شود، بنابراین مباهله نکنید، که اگر مباهله کنید، همه مسیحیان هلاک می‌شوند . مهاجر و انصار برای تماشای صحنه و باخبر شدن از ماجرا حاضر شده بودند. همه دیدند که مسیحیان نجرانی حاضر به مباهله نشدند و قرار بر این شد که حکومت اسلامی را بپذیرند و هرسال به آنان مالیات بپردازند و در مواقع جنگ و تهدید حکومت اسلام با جان و مال خود از اسلام دفاع کنند.[۴] درس‌های مباهله مباهله درس حقانیت اسلام بر دین مسیحیت را با صدایی بلند اعلام می‌دارد درس ایستادگی در راه حق و ایمان به آن است. اگر کسی به راهش ایمان داشته باشد از هیچ تهدیدی نمی‌ترسد و میدان را رها نمی‌سازد. حضرت ابراهیم (ع) از آتش هم نمی‌هراسد و به خدا توکل خواهد کرد در جریان مباهله ما اهمیت تبلیغ اسلام و دعوت به آخرین دین الهی را به خوبی مشاهده می‌کنیم. امروزه با پیشرفت‌ها در فضای مجازی و بستری که شبکه جهانی اینترنت برای ما آماده ساخته است، به راحتی می‌توان پیام خود را به جهانیان مخابره کرد و باب مذاکرات علمی را باز کرد. مقام و منزلت امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب (ع) نزد پیامبر اکرم (ص) است. مقامی که به فرموده امام رضا (علیه‌السلام) بالاتر از آن در عالم اسلام مقامی نیست.

*واجبات رکنی ولایت* (در باب اهمیت روز مباهله) آیت الله جوادی آملی روز_مباهله است؛ از غریب ترین ایام زندگی ما همین بیست و چهار ذی‌حجه است. می‌دانید خیلی از ما عالمانه حرف می‌زنیم و عوامانه فکر می کنیم ؟! ما آن اركان ولایت را تقریبا از دست می‌دهیم، اما آن اجزاء غیر رکنی را خیلی محترم می‌شماريم! اول ذی‌حجه یا فلان شب یا فلان روز ازدواج وجود مبارک حضرت امیر و فاطمه زهرا (سلام الله عليهما) است، اینها جزء واجبات غیر رکنی است ما در نماز یک واجب رکنی داریم، یک واجب غیر رکنی؛ امامت همین طور است، ولایت همین طور است. *#غدير جزء واجبات رکنی است، با ازدواج فرق می کند؛ مباهله جزء واجبات رکنی است*، با ازدواج فرق می کند. نه رسانه‌های ما از مباهله تعریف می کنند، نه خود ما! وقتی مامون به وجود مبارک امام رصا (سلام الله عليه) عرض می کند: به چه دلیل علی بن ابیطالب افضل است؟ امام رضا نفرمود غدير!! فرمود: به آیه "انفسنا" (آیه ۶۱ آل عمران که درباره مباهله وارد شده و علی ع را نفس پیامبر می‌خواند) خدا وقتی وجود مبارک حضرت امیر را جان پیمبر می داند، آیا از این بالاتر فضیلت فرض می شود؟! (من کنت مولاه فهذا على مولاه) كجا؟ - که گفته خود پیغمبر است- البته که من الله است؛ تا آنکه ذات اقدس اله بفرماید: علی جان پیغمبر است! وجود مبارک امام رضا به این استدلال کرد... غرض آن است که مباهله جزء واجبات رکنی ولایت است. این را نه رسانه ها از او نام می‌برند، نه حوزه ها خبری هست! آن وقت آن مسائل واجبات غیر رکنی را خیلی دامن می‌زنیم؛ آنها هم واجب هست، مثل اجزای نماز است؛ اما حمد و سوره کجا- رکوع و سجود کجا؟ حمد و سوره واجب غیر رکنی است، اما رکوع و سجود واجب رکنی است. مساله غدیر از یک طرف، مساله مباهله از طرف دیگر، اینها جزء واجبات رکنی ولایت است. درس خارج تفسیر قرآن کریم ۱۳۹۵/۰۷/۰۴

علامه امینی و بررسی صدوری حدیث غدیر علامه امینی برای اثبات صدور حدیث غدیر از چهار روش بهره جسته است که عبارتند از: 1. اثبات وجود تواتر در نقل حدیث غدیر؛ 2. احتجاج به حدیث غدیر از سوی اهل بیت و شماری از افراد در تاریخ؛ 3. نزول شماری از آیات شاهدی بر صحت صدور حدیث غدیر؛ 4. معرفی روز غدیر به عنوان روز عید مسلمانان. 1. اثبات وجود تواتر در نقل حدیث غدیر علامه امینی برای اثبات وجود تواتر در نقل حدیث غدیر از دو روش بهره جسته است که عبارتند از: 1. بررسی ناقلان حدیث غدیر در سده های مختلف؛ 2. معرفی پدید آورندگان آثار علمی در زمینه حدیث غدیر خم. 1-1. بررسی ناقلان حدیث غدیر در سده های مختلف علامه امینی حدیث غدیر را از سه دسته نقل کرده است که عبارتند از: 1. صحابه؛ 2. تابعان؛ 3. علماء. ایشان اسامی یکصد و ده تن از بزرگان صحابه را بر اساس حروف الفبا برمی شمرد که حدیث غدیر را نقل کرده اند که در میان آنان چهره هایی همچون ابیّ بن کعب، ابوذر غفاری، براء بن عازب، زبیر بن عوام، زید بن ارقم، خزیمة بن ثابت و قیس بن ثابت وجود دارد. 2-1. معرفی پدید آورندگان آثار علمی در زمینه حدیث غدیر خم علامه امینی در کنار برشمردن اسامی صحابه، تابعان و علمایی که حدیث غدیر را نقل کرده اند، نام بیست و شش تن از عالمان اهل سنت و شیعه که در باره این حدیث آثاری را فراهم آورده اند را برشمرده است که در میان آنان رجال نامی همچون محمد بن جریر طبری، ابن عقده، ابوغالب احمد بن محمد بن رازی، کراجکی، شمس الدین ذهبی، میر حامد حسین و شیخ عباس قمی قرار دارد. 2. استدلال اهل بیت (ع) به ماجرای غدیر خم علامه امینی در دفاع از اعتبار حدیث غدیر بیست و دو مورد از مواردی که از سوی پیشوایان دینی، عالمان دینی و حتی رجال سیاسی همچون مامون عباسی، به این حدیث استشهاد شده را منعکس ساخته است. احتجاج به حدیث غدیر از سوی حضرت امیر (ع) که خود در شش مورد اتفاق افتاد، احتجاج صدیقه طاهره، احتجاج امام حسن و امام حسین (ع) از جمله این موارد است. 3. نزول شماری از آیات شاهدی بر صحت صدور حدیث غدیر سومین گامی که علامه امینی برای دفاع از اعتبار صدوری حدیث غدیر برداشته، انعکاس شماری از آیات قرآن است که به گونه ای ناظر به ماجرای غدیر خم است. ایشان برای اثبات مدعای خود از سه آیه بهره می گیرد که عبارتند از: 1. آیه تبلیغ؛ 2. آیه اکمال؛ 3. آیه عذاب واقع. علامه امینی معتقد است که آیه تبلیغ در روز هیجدهم ذوالحجه و در حجة الوداع هنگامی که رسول اکرم (ص) به منطقه غدیر خم رسید، نازل شد؛ به این معنا که با گذر پنج ساعت از روز، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و به ایشان اعلام کرد خداوند به شما سلام می رساند و از شما خواسته است که آن چه که در باره حضرت امیر (ع) نازل کرد را به مردم ابلاغ کن. پیامبر (ص) بر اساس دستور الهی مردم را در غدیر خم گرد آورد و پیام الهی را به آنان ابلاغ کرد. علامه امینی برای اثبات مدعای خود روایت و گفتار سی تن از محدثان و مفسران اهل سنت را مورد بررسی قرار داده است. ایشان هم چنین بر این نکته تاکید کرده که در همان روز هیجدهم ذی حجه پس از معرفی حضرت امیر (ع) به عنوان جانشین پیامبر (ص)، آیه اکمال دین نازل شد. از این جهت ایشان نزول این آیه در روز عرفه که در دو کتاب بخاری و مسلم آمده را نادرست اعلام کرده است. علامه امینی هم چنین نام سی تن از عالمان اهل سنت و دیدگاه آنان را برشمرده که اذعان کرده اند آیه «عذاب واقع» پس از ماجرای غدیر نازل شد. 4. معرفی روز غدیر به عنوان روز عید مسلمانان چهارمین روشی که علامه امینی برای دفاع از اصالت و اعتبار حدیث غدیر برگزید، معرفی روز غدیر به عنوان عید مسلمانان از آغاز تا کنون است. ایشان سیر تاریخی این امر را مورد بررسی قرار داده است. علامه امینی معتقد است گرامیداشت روز غدیر و پذیرش آن به عنوان روز عید از سوی مسلمانان در سده های متمادی، حکایتگر دو نکته اساسی است: 1. این عید تنها به شیعه تعلق ندارد، بلکه تمام فرق اسلامی آن را گرامی می داشته اند. چنان که ابوریحان بیرونی از آن به عنوان عید همه مسلمانان یاد کرده است. 2. گستردگی تاریخی برشمردن روز غدیر به عنوان عید مسلمانان، حکایت از آن دارد که چنین روزی از دوران رسالت و پس از اعلام حضرت امیر (ع) به عنوان خلیفه پیامبر، این چنین مورد اقبال قرار است

*بخونین قشنگه* چند ویژگی منحصر به فرد امام حسین علیه السلام -تنها امامی که شش ماهه به دنیا آمدند-تنها امامی که ازهیچ بانویی‌شیر نخوردند و تغذیه ی ایشان تنها توسط پیامبر اکرم (ص) صورت گرفته اسـت . تنها امامی که روز ولادتشان،پدر و مادر و جد و نزدیکانشان برای ایشان گریه کردند تنها امامی که در معرکه جنگ به شهادت رسیدنـد . نها امامی که در دعای توسل ازایشان به عنوان (ایّها الشهید)یاد شده با اینکه همه ائمه ما شهید شده اند. تنها امامی که در زمان حیات خود پدر دو شهید شدند علی اکبر(ع) و علی اصغر (ع ) تنها امامی‌که‌اربعین وزیارت‌اربعین‌دارند. تنها امامی‌که قبر مطهرشان بیش از ده بار توسط ظالمان خراب شد تااثری ازآن باقی نمانَد! اما همچنان پابرجاسـت . تنها امامی‌که بدون‌غسل وکفن‌دفن شدند تنها امامی‌که‌سرمبارکش ازبدن‌جدا شد. تنها امامی که تشنه لب با هزاران زخم تیر و نیزه وشمشیر وسنگ بربَدن به‌شهادت رسیدند. تنها امامی که بعد از شهادتش،خانواده اش اسیر شدند. تنها امامی که پدر و مادر و 9 نسلش معصوم بودند. -نها امامی ک تولدش در ماهی است ک هیچ شهادتی درآن نیست و شهادتش در ماهی است که هیچ تولدی درآن نیسـت . تنها امامی که خوردن خاک قبرش اشکال ندارد . -تنها امامی‌که دعاتحت‌قبه‌ایشان به‌اجابت می رسـد .-تنها امامی‌که امام زمان شبانه روز حداقل دو مرتبه بر او گریه می کند! تنهاامامی‌که‌سرعت‌ووُسعت کشتی نجاتش از سایر امامان بیشتر اسـت . تنها امامی که یک درِ بهشت به نام اوست: باب الحسین خدایا به خون امام حسین(ع) قسمت میدهم هر کس این راکپی کردغم دلش رارفع کن‌و حاجت دلش را براورده کن. آمین اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى‌سَلامُ‌اللَّهِ[اَبَداً]ما بَقیتُ وَبَقِىَ‌ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ‌اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلى اَوْلادِالْحُسَیْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ (ع ميخواهیم امروز هزاران نفر به امام حسين سلام بدهند خودم شروع ميکنم : اَلسلامُ عَلی الحُسین وَعَلی علی بن الحُسین وَعَلی اُولاد الـحسین وعَلی اَصحاب الحُسین به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

عاقبت سیاه پوشیدن برای آقا امام حسین علیه السلام یکی از نمایندگان حضرت آیت الله ابوالقاسم خوئی رحمت الله علیه می‌گوید: یک سالی در ایام محرم و صفر در نجف اشرف خدمت ایشان رسیدم ودر آن گرمای شدید ایشان را درحالی دیدم که از سرتاپایشان سیاه پوش بود، حتی جوراب های ایشان نیز سیاه بود. من درحالی که تعجب کرده بودم و نگران حال ایشان بودم از آقا سوال کردم: فکرنمیکنید با این وضعیت سرتاپا سیاه پوش در این هوا، ممکن است مریض و یا گرمازده شوید؟؟! ایشان در پاسخ فرمودند: فلانی من هر چه دارم از سیاه پوشی سرتاپا برای حضرت سیدالشهداء علیه السلام دارم. پرسیدم: چطور؟ فرمود:بنشین تا برایت تعریف کنم: پدر من مرحوم حاج سیدعلی اکبر خوئی از وعاظ و منبری های معروف زمان خود بود.همسرش که مادر من باشد هرچه از ایشان باردار میشد پس از دو سه ماه بارداری بچه اش سقط میشد و خلاصه بچه دار نمیشدند. روزی پس از آنکه پدرم از منبر پائین می آید، زنی به او میگوید آسیدعلی اکبر شما که به ما سفارش میکنید چرا خودتان متوسل نمیشوید تا بچه دار شوید؟ پدرم این حرف را به مادرم بازگو میکند، مادرم می‌گوید خب راست گفته، چرا خودت چیزی نذر امام حسین علیه السلام نمی‌کنی تا حضرت عنایتی فرموده و ما نیز بچه دار شویم؟ پدرم میگوید: ما که چیزی نداریم تا نذر کنیم؟ مادرم در جواب می‌گوید حتما لازم نیست چیزی داشته باشیم تا نذر کنیم، اصلا شما نذر کن که امسال تمام 2 ماه محرم و صفر را برای امام حسین علیه السلام از سر تا پا، حتی جوراب و کفشتان هم سیاه باشد و سیاه بپوشید. در آن سال پدرم به این نذر عمل کرد و از اول محرم تا پایان ماه صفر سرتاپا سیاه پوش شد.در همان سال هم مادرم باردار میشود و 7ماه نیز از بارداری اش میگذرد و بچه اش سقط نمی‌شود. یک شبی یکی از طلبه ها که از شاگردان پدرم بوده در آخرشب درب منزل ایشان می آید. وقتی پدرم درب را باز می‌کند پس از سلام و احوال پرسی عرض می‌کند که من یک سوال دارم. پدرم می‌گوید بپرس. طلبه می‌پرسد آیا همسرشما باردار است؟ ایشان با تعجب می‌گوید بله،تو از کجا می‌دانی؟ ناگهان آن طلبه شروع به گریه کردن میکند و می‌گوید: آسیدعلی اکبر من الان خواب بودم، در خواب وجود مبارک پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) را زیارت کردم. حضرت فرمودند: برو و به آسیدعلی اکبرخوئی بگو که بخاطر آن نذری که برای فرزندم حسین کردی و 2 ماه از سرتاپا سیاه پوشیدی این بچه ای را که 7 ماه است همسرت در رحم دارد را ما حفظ میکنیم و او سالم میماند و ما او را بزرگ میکنیم و او را فقیه و عالم در دین میگردانیم و به او شهرت میدهیم. و او را به نام من "ابوالقاسم" نام بگذار... حالا فهمیدی که من هرچه دارم از سیاه پوشی سرتاپایی دارم؟.. 🏴صلی الله علیک یا اباعبدالله🏴

وقایع روز اول محرم سال ۶۱ امام حسين علیه‌السلام پس از دريافت نامه‌هاي فراوان از اهالي كوفه، مبني بر بيعت با امام، نماینده خود، مسلم بن عقيل(ع) را به کوفه فرستاد. مسلم(ع) پس از اطمينان از صداقت كوفيان، نامه‌اي براي امام حسين(ع) نوشت و آن حضرت را به كوفه دعوت كرد. امام حسين(ع) در روز هشتم ذي الحجه سال 60 قمري به همراه خانواده، و ياران خود عازم كوفه شد. اما در بين راه در توقفگاه زرود، خبر شكست قيام شيعيان كوفه و شهادت مظلومانه مسلم بن عقيل(ع) بدست مزدوران عبيدالله بن زياد را دريافت كرد. حر بن يزيد از سوي حصين بن نمير مأموريت داشت كه مانع ورود امام به كوفه گردد. در توقفگاه عذيب نامه‌اي از عمر بن سعد فرمانده نظامي سپاه عبيدالله بن زياد بدست حر بن يزيد رسيد و او را مأمور كرد كه بر امام حسين(ع) سخت گيرد و او را از بياباني خشك و فاقد آب و آباداني گذر دهد. حر بن يزيد بر امام حسين(ع) سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين(ع) ناچار به توقف در این سرزمین شد و فرمودند: نام اين مكان چيست؟ گفتند: كربلا. امام حسين(ع) همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ و البَلاءِ. سپس فرمود: اين جا، مكان كرب و بلا و محل محنت است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اين جا است. اين زمين، محل ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدم محمد مصطفي صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. پی نوشت: الارشاد، ص 416؛ منتهی الآمال، ج 1، ص 320؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 871 فلسفه و اهداف قيام عاشورا از ديدگاه امام حسين علیه السلام (۱) بهترين و مطمئن‎ترين سند براي شناخت فلسفه و اهداف نهضت سيدالشهدا(ع)، كلمات خود آن حضرت و يا امامان ديگر در اين باره است، مجموع خطبه‎ها، سخنان، نامه‎ها و وصيت‎نامه امام حسين(ع) كه در باره اهداف و انگيزه‎هاي قيام عاشورا است و نيز برخي از تعابير زيارت‎ نامه‎هاي متعدّد و مختلف كه از امامان ديگر در باره حضرت رسيده است، می باشد. امام حسين(ع) در جمع گروهی از عالمان و نخبگان مكه با ايراد خطبه‎اي شور‎انگيز و كوبند‎‎ه، ضمن يادآوري وظيفه سنگين و تكليف خطير علما و بزرگان شهرها در باره پاسداري از كيان دين و اعتقادات مسلمانان و پيامدهاي سكوت در برابر جنايات امويان، از خاموشي آنان در برابر سياست‎هاي دين‌ستيزانه حاكمان اُموي انتقاد كرده و هرگونه همراهي و سازش با آنان را گناه نابخشودني دانستند. حضرت در پايان سخنان خود، هدف از اقدامات و فعاليت‎هايش برضدّ نظام ستم‎گر حاكم را چنين اعلام فرمودند‎: خدايا تو مي‎داني آنچه از طرف ما انجام گرفته است (از سخنان و اقدامات برضدّ حاكمان اُمَوِي) به خاطر رقابت و سبقت جويي در فرمانروايي و افزون‌خواهي در متاع ناچيز دنيا نبوده است، بلكه براي اين است كه نشانه‎هاي دينت را (به مردم) نشان دهيم ( برپاگردانيم) و اصلاح در سرزمين‎هايت را آشكار كنيم‎. مي‎خواهيم بندگان ستمد‎يده‎ات در امان باشند و به واجبات و سنّت‎ها و احكا‎مت عمل شود‎. «اللهم إِنَّکَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ یکُنْ مِنَّا تَنافُساً فی سطانٍ، و لا التِماساً مِنْ فُضُولِ الحُطامِ، وَ لکِنْ لِنَرَی المَعالِمَ مِنْ دِینِکَ، و نُظْهِرَ الإصْلاحَ فی بِلادِکَ و یأمَنَ الْمَظْلوُمُونَ مِنْ عِبادِکَ، وَ یعْمَلَ بِفَرائِضِِکَ و سُنَّتِکَ وَ أحْکامِکَ؛ تحف العقول، ص 239

محرّم، ماه سوگوارى قال الإمام الرضا عليه‌السلام: إنَّ أبي إِذا دَخَلَ شَهرُ المُحَرَّمِ لا يُرَى ضاحِكاً وَ كانَتِ الكِابَةُ تَغلِبُ عَلَيهِ حَتَّى يَمضِىَ مِنهُ عَشرَةُ اَيّامٍ فَإِذا كانَ اليَومُ العاشِرُ كانَ ذلِكَ اليَومُ يَومَ مُصيبَتِهِ وَ حُزنِهِ وَ بُكائِهِ حضرت امام رضا عليه‌السلام فرمود: هرگاه ماه محرّم فرا می‌رسید، پدرم موسی بن جعفر علیه‌السلام دیگر خندان دیده نمی‌شد و غم و افسردگی بر او غلبه می‌یافت تا آن كه ده روز از محرّم می‌گذشت؛ روز دهم محرّم كه می‌شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود. أمالى صدوق، صفحه ۱۱۱

بیانات امام رضا علیه السلام در آغاز ماه محرم الحرام طبق حدیثی از امام_رضا علیه السلام در کتاب وسائل الشیعه، می فرمایند:   كانَ أبي عليه‏السلام إذا دَخَلَ شَهرُ الُمحَرَّمِ لا يُرى ضاحِكا، وكانَتِ الكَآبَهُ تَغلِبُ علَيهِ حَتّى تَمضِيَ عَشرَةُ أيّامٍ، فإذا كانَ يَومُ العاشِرِ كانَ ذلكَ اليَومُ يَومَ مُصيبَتِهِ وحُزنِهِ وبُكائهِ، و يَقولُ: هُوَ اليَومُ الَّذي قُتِلَ فيهِ الحُسَينُ. چون ماه محرّم مى‏‌رسيد كسى پدرم ( امام_کاظم علیه السلام) را خندان نمى‌‏ديد. غم و اندوه بر او چيره بود تا آن كه ده روز مى‏‌گذشت، روز دهم (عاشورا) روز سوگوارى و اندوه و گريه او بود و مى‏‌فرمود: عاشورا، روزى است كه حسين عليه‌‏السلام در آن كشته شد. آن حضرت فرمود: اى فرزند شبيب آيا روزه هستى؟ عرض كردم: روزه ندارم. امام رضا، فرمود: در اين روز، حضرت زكريا (عليه السلام) دعا كرد و از خداوند خواست تا به او فرزندى عنايت كند، خداوند دعاى او را اجابت فرمود... سپس فرمود: اي پسر شبيب ! همانا محرم ماهي است كه مردم زمان جاهليت در اين ماه ظلم و كشتن افراد را به خاطر حفظ حرمت اين ماه، حرام مي‌دانستند؛ اما اين امت [منظور گروه بني اميه و طرفداران آنهاست كه خود را از امت اسلام مي‌دانستند]، حرمت اين ماه و حرمت پيامبرش را نشناختند و در اين ماه، ذريه و فرزندان ايشان را كشتند و زنانش را اسير و اموالش را غارت كردند؛ خداوند آنها را هرگز نيامرزد... يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ. اى فرزند شبيب اگر میخواهى براي كسى گريه كنى، براي حسين بن على عليه السلام گريه كن كه او را مانند کبش، سر بريدند. و هيجده نفر از خاندان او را كه مانند آن‏ها در زمين نبودند، با وى كشته شدند. آسمان و زمين براى كشته شدن او گريه كردند. يَا ابْنَ شَبِيبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عليه السلام أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ جَدِّي عليه السلام مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ. اي پسر شبيب! پدرم، از پدرش از جدش (امام باقر عليه السلام) نقل كرده است،‌ هنگامي‌كه جدم حسين عليه السلام كشته شد، آسمان خون و خاك سرخ باريد. يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ عليه السلام حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيراً. يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ الْحُسَيْنَ عليه السلام. يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِيَّةَ فِي الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِيِّ وَ آلِهِ صلي الله عليه وآله فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ. يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ عليه السلام فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً. يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَه. اى فرزند شبيب! اگر بر حسين علیه السلام، گريه کردی تا اين كه اشكهايت بر گونه‏ هايت جارى شود، خداوند همه گناهان تو را می آمرزد، بزرگ باشد يا كوچك اندك باشد يا زياد. اى فرزند شبيب! اگر ميخواهى خداوند را ملاقات كنى در حالى كه گناه نداشته باشى، حسين عليه السلام را زيارت كن. اى فرزند شبيب! اگر ميخواهى در بهشت جاى گيرى و با محمد و آل محمد، هم‏نشين گردى، قاتلان حسين را لعنت كن. اى فرزند شبيب! اگر ميخواهى ثواب شهداى كربلا را داشته باشى، هر گاه ياد آنها را كردى بگو: «يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً»؛ اى فرزند شبيب! اگر ميخواهى با ما در درجات بلند قرار گيرى، در هنگام اندوه ما اندوهگين باش، و در وقت خوشحالى ما خوشحالى كن، به ولايت اهل بیت تمسک بجویید و بدان اگر كسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند روز قيامت او را با همان سنگ، محشور ميكند. حدیث_امام_رضا علیه السلام

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله): «اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.» «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

سخنان مهم امام رضاعلیه السلام درباره ی محرم و عزاداری سیدالشهدا علیه السلام : از ریان بن شبیب روایت شده که گوید در روز اول محرم به محضر امام رضا (ع) رفتم، و آن حضرت به من فرمود: اى پسر شبیب! به ‎راستى محرّم همان ماهى است كه اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام مى‏ دانستند؛ امّا این امّت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیغمبرشان صلّی‌الله‌ علیه ‌و ‌آله‌ و‌ سلّم را. در این ماه ذریه‌ او را كشتند و زنانش را اسیر كردند و اموالش را غارت كردند خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد. اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى امام حسین علیه‌السّلام گریه كن كه او را سر بریدند همان‌گونه که گوسفند را سر می‌برند و هجده كس از خاندانش علیهم‌السّلام با او كشته شدند كه روى زمین مانندى نداشتند؛ آسمان‏هاى هفت‏گانه و زمین‏ها براى كشته‌شدن او گریستند و چهار هزار فرشته براى یاری‏ اش به زمین آمدند و دیدند که ایشان كشته شده‌اند.پس بر سر قبرش ژولیده و خاك‌آلود می‌باشند تا قایم علیه‌السّلام قیام كنند و یاری ‏اش كنند و شعار آن‏ها یا_لثارات_الحسین (ای خونخواهان حسین علیه‌السّلام) است. اى پسر شبیب! پدرم از پدرش از جدّش علیهم‌السّلام برایم باز گفت كه: چون جدّم حسین علیه‌السّلام كشته شد، آسمان خون و خاك سرخ بارید. اى پسر شبیب! اگر بر حسین علیه‌السّلام گریه كنى تا اشک‌هایت بر گونه‏ هایت روان شود، خداوند هر گناهى که كردى از کوچک و بزرگ و كم و زیاد می ‏آمرزد. اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که خدا را ملاقات کنی در حالی که گناهى نداری، حسین علیه‌السّلام را زیارت كن. اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که در غرفه‏ هاى ساخته‌شده در بهشت با پیغمبر و آلش علیهم ‌السّلام ساكن شوى، بر قاتلان حسین علیه‌السّلام لعنت بفرست. اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که ثوابی مانند ثواب کسانی که با حسین علیه‌السّلام شهید شدند برای تو باشد، هر وقت به یادش افتادى بگو: «یا لَیتَنِی كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً»: «ای كاش با آن‏ها بودم تا به فوز عظیمى مى ‏رسیدم». اى ابن شبيب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى، در اندوه ما اندوهگين و در خوشحالى ما، خوشحال باش، و بر تو باد به ولايت ما، زيرا اگر كسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند در روز قيامت او را با آن سنگ محشور خواهد كرد. عيون أخبارالرضا(ع)، ج ۱ص ۲۹۹ به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

وقایع روز دوم محرم سال ۶۱ ق پس از اینکه قافله حسيني در سرزمین کربلا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را برافراشت، در طرف ديگر، حر بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود. روزی که کاروان امام حسین علیه‌السلام به کربلا رسید روز دوم محرم سال 61 هجری قمری بود. پس از این روز، کار بر آنان سخت شد و هر روز محاصره سپاه کوفه تنگ و بر تعداد سپاهیان دشمن افزوده می‌شد به نحوی که امام علیه‌السلام جنگ را قطعی می‌دانست. در این روز امام علیه السلام به اهل کوفه نامه ای نوشت و آنان را از حضور خود در کربلا آگاه کرد. حضرت نامه را به "قیس بن مسهّر" دادند تا عازم کوفه شود. اما ستمگران پلید این سفیر امام را دستگیر کرده و به شهادت رساندند. زمانی که خبر شهادت قیس به امام علیه السلام رسید، حضرت گریست و اشک بر گونه مبارکش جاری شد و فرمود: اللّهُمَّ اجْعَلْ لَنا وَلِشِیعَتِنا عِنْدکَ مَنْزِلاً کَریما واجْمَعْ بَینَنا وَبَینَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِکَ، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَییءٍ قَدیرٌ؛ خداوندا! برای ما و شیعیان ما در نزد خود قرارگاهِ والایی قرار ده و ما را با آنان در جایگاهی از رحمت خود جمع کن، که تو بر انجام هر کاری توانایی. پی نوشت: الارشاد، ص 416؛ منتهی الآمال، ج 1، ص 320؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 871