میلاد با سعادت امیر المؤمین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه بر فرزند عزیزش امام زمان سلام الله علیه ، محبین و شیعیان مبارک و فرخنده باد 🌺

مادر علي(ع) در كعبه شب جمعه سيزدهم رجب بانوي بزرگوار ابوطالب(ع) احساس درد كرد ولي با قرائت نامي مخصوص آرامش پيدا كرد. هنگامي كه جناب ابوطالب(ع) خواست زناني از قريش را براي كمك فاطمه بنت اسد(ع) بياورد، از گوشه خانه ندايي رسيد: اي ابوطالب، صبر كن چرا كه دست نجس نبايد ولي خدا را لمس كند. صبح هنگام فاطمه بنت اسد(ع) ندايي شنيد: اي فاطمه به خانه ما بيا. ابوطالب(ع) و پيامبر(ص) آن حضرت را به مسجدالحرام آوردند. عباس بن عبدالمطلب كه به همراه جماعتي در مسجد نشسته بودند، ديدند كه فاطمه(ع) وارد مسجدالحرام شد و در مقابل كعبه ايستاد و نگاهي به سوي آسمان نمود و چنين فرمود: پروردگارا، من به تو و به پيامبران و كتابهايي كه از جانب تو آمده اند ايمان دارم. من كلام جدم ابراهيم خليل را تصديق مي كنم و او بوده كه اين خانه را بنا كرده است. تو را قسم مي دهم و از تو مي خواهم به حق كسي كه اين خانه را بنا كرد و به حق فرزندي كه در شكم من است و با من سخن مي گويد و با گفتارش با من انس مي گيرد، و من يقين دارم كه يكي از آيات و نشانه هاي توست، كه اين ولادت را بر من آسان فرمايي. ناگهان حاضرين در مسجدالحرام ديدند كه ديوار پشت آن سمتي كه در كعبه است شكافته شد و فاطمه بنت اسد(ع) داخل شد. هر چه كردند قفل در كعبه را باز كنند ممكن نشد و دانستند كه حكمت خداوند در كار است. فاطمه بنت اسد(ع) مي فرمايد: هنگامي كه داخل كعبه شدم ديدم حوا، ساره، آسيه، مادر موسي بن عمران و مريم مادر عيسي آمدند. آنان به من سلام كردند: السلام عليك يا وليةالله، و در مقابلم نشستند. آنچه در ولادت خاتم الأنبياء(ص) انجام دادند در ولادت علي بن ابي طالب(ع) نيز انجام دادند، چه اينكه فاطمه بنت اسد(ع) در هنگام ولادت پيامبر(ص) حضور داشت و به ابوطالب(ع) ماجرا را خبر داد. حضرت ابوطالب(ع) قبلا به او فرموده بود: 30 سال صبر كن تا خدا مولودي به تو عنايت كند مثل خاتم الأنبياء(ص) مگر در نبوت كه وصي و وزير او خواهد شد. روز ولادت اميرالمؤمنين(ع) روز جمعه علي بن ابي طالب(ع) مانند خورشيد بر روي سنگ سرخ در گوشه راست كعبه طلوع فرمود. همين كه قدم بر زمين كعبه نهاد، به سجده افتاد و دستها را سوي آسمان بلند نمود و فرمود: اشهد أن لا اله الا الله، و أن محمدا رسول الله و اشهد ان عليا ولي محمد رسول الله، بمحمد يختم الله النبوة و بي يختم الوصية و أنا اميرالمؤمنين: شهادت مي دهم كه خدايي جز الله نيست و محمد(ص) پيامبر خداوند است و علي وصي محمد رسول الله(ص) است. به محمد نبوت ختم مي شود و به من وصايت كامل و تمام مي شود و منم اميرالمؤمنين. سپس فرمود: جاء الحق و زهق الباطل، حق آمد و باطل رفت. در اين هنگام كه وجود سرا پا جودش پاي بر اين عرصه خاكي نهاده بود، بتهايي كه در كعبه بود به صورت به زمين افتادند و آسمانها نوراني شد. شيطان فرياد برآورد: واي بر بتها و بت پرستان از اين فرزند به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

ساده ترین دستورالعمل برای انجام اعمال امّ داوود فهرست اعمال امّ داوود، بر اساس فرموده حضرت صادق علیه السلام اینچنین است: 1)در سه روز ایّام البیض یعنی سه روز سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رجب روزه بگیر. 2)در روز پانزدهم، هنگام ظهر غسل کن. 3)در هنگام ظهر 8 رکعت نماز نافله ظهر بخوان. 4)نماز ظهر را بخوان. 5)بعد از نماز ظهر، دو رکعت نماز بخوان، 6)بعد از آن دو رکعت نماز، 100 بار بگو: « يَا قَاضِيَ حَوَائِجِ الطَّالِبِينَ!» 7)سپس 8 رکعت نماز نافله عصر بخوان. 8)نماز عصر را بخوان. 9)نمازهایت را با لباس پاک بخوان، و سعی کن در جای خلوتی باشی که کسی بر تو وارد نشود و با تو صحبت نکند. 10)رو به قبله بنشین، 11)سوره حمد را 100 بار، سوره توحید را 100 بار، آیۀالکرسی را 10 بار بخوان. سپس سوره های انعام، بنی اسرائیل(یعنی سوره إسراء)، کهف، لقمان، یس، صافّات، حم سجده، حم عسق، حم دخان، فتح، واقعه، مُلک، ن و القلم، انشقاق(اذاالسماء انشقّت) و تمام سوره های بعد از آن را تا آخر قرآن قرائت کن. توجّه: آخرین بند از اعمال امّ داوود در روایات مختلف به سه شیوه دیگر نیز بیان شده است که ساده ترین آن بدین گونه است که به جای همه سوره ها، فقط 100 بار سوره توحید خوانده شود. مرحوم سید بن طاووس در «اقبال الاعمال» می نویسد: این مورد شاید برای کسانی باشد که مشکلی داشته، یا مسافر بوده، و یا مشغول کارهای مهم دیگری هستند.(بحارالأنوار،ج98،ص399-400 به نقل از اقبال الاعمال) 12)در حالی که رو به قبله نشسته ای، دعای امّ داوود که در «مفاتیح الجنان» آمده است بخوان. 13)سپس سجده کن و دو طرف صورت خود را بر زمین بگذار، و بگو: «اللَّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلِّي وَ فَاقَتِي وَ اجْتِهَادِي وَ تَضَرُّعِي وَ مَسْكَنَتِي وَ فَقْرِي إِلَيْكَ يَا رَبِّ!» 14)بکوش که از چشمانت اشک بریزد، هرچند به اندازه سر مگس باشد، زیرا این اشک، نشانه اجابت است. حضرت صادق علیه السلام فرمود: کسی که این دعا را می خواند، از دعایش فارغ نمی شود مگر آنکه خداوند او را می آمرزد. (اقبال الاعمال، ص162-168/ بحارالأنوار، ج98، ص398-404 به نقل از اقبال الاعمال) به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

۰ گریه جبرائیل بر مصائب حضرت زینب(س) روایت شده است که پس از ولادت حضرت زینب(س) ، امام حسین(ع) که در آن هنگام کودک سه چهار ساله بود، به محضر رسول خدا(ص) آمد و عرض کرد: خداوند به من خواهرى عطا کرده است . پیامبر(ص) با شنیدن این سخن ، منقلب و اندوهگین شد و اشک از دیده فرو ریخت. حسین(ع) پرسید: براى چه اندوهگین و گریان شدى ؟ پیامبر(ص) فرمود: اى نور چشمم ، راز آن به زودى برایت آشکار شود. تا اینکه روزى جبرائیل نزد رسول خدا(ص) آمد، در حالى که گریه مى کرد، رسول خدا(ص) از علت گریه او پرسید، جبرائیل عرض کرد: این دختر (زینب) از آغاز زندگى تا پایان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گریبان خواهد بود؛ گاهى به درد مصیبت فراق تو مبتلا شود، زمانى دستخوش ماتم مادرش و سپس پدرش امیر مومنان و سپس ماتم مصیبت جانسوز برادرش امام حسن(ع) گردد و از این مصایب دردناک تر و افزون تر اینکه به مصایب جانسوز کربلا گرفتار شود، به طورى که قامتش خمیده شود و موى سرش سفید گردد. پیامبر (ص) گریان شد و صورت پر اشکش را بر صورت زینب(س) نهاد و گریه سختى کرد، زهرا(س) از علت آن پرسید. پیامبر(ص) بخشى از بلاها و مصایبى را که بر زینب(س) وارد مى شود، براى زهرا(س) بیان کرد. حضرت زهرا(س) پرسید: اى پدر! پاداش کسى که بر مصایب دخترم زینب(س) گریه کند چیست؟ پیامبر اکرم(ص) فرمود: پاداش او همچون پاداش کسى است که براى مصایب حسن و حسین (ع) گریه مى کند. کتاب 200 داستان از فضایل ، مصائب و کرامات حضرت زینب(ع) شهادت بانوی صبر و استقامت حضرت زینب کبری (س) تسلیت به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

*بسم الله الرحمن الرحیم* زینب، آری زینب، یک اسم از چهار حرف، اما همه فضایل انسانیت و همه ارزش‌هایی که خدا در سوره احزاب آیه ۳۵ برای مرد و زن شمرده است. الگوی ایمان و علم و معرفت، اسوه صبر و صداقت و استقامت، نمونه شجاعت، و بانویی که در بلاغت و فصاحت زبان پدر را در دهان داشت، و همه مکارم اخلاق مادر در وجودش جمع بود و نه فقط زنان مسلمان؛ بلکه امّت اسلام از زن و مرد به چنین بانویی افتخار دارد. سیره او، حجاب و عصمت و عفّت او، عبادت او و عظمت و بزرگی و فخامت او همه افتخارانگیز است؛ معالی مقامات و مواضع او و حمایت از دین و نفی حکومت مستکبران تاریخ که سران استکبار زمان را چنان منکوب و محکوم کرد که تا ابد، بنی امیه در زباله‌دان‌های تاریخ منفور جهان شد. الحق او از اسلام، از مجد و مفاخر بنی هاشم، از شخصیت جدّ بزرگوارش رسول الله صلّی‌الله علیه و آله و از قرآن مجید پاسداری کرد و اسلام و قرآن و دین توحید همه مدیون او هستند. تصور اینکه اگر او نبود تاریخ چگونه ورق می‌خورد بسیار وحشت‌انگیز است. در دنیای کنونی، مردان و بانوان، همه به فراگرفتن درس در مکتب بزرگ حضرت زینب کبری علیهاالسّلام، این بانوی عظیم الشأن و مواضع هیبت‌انگیز و دفاع شجاعانه او از اسلام و قرآن، و ابطال باطل و ظلم و الحاد و استبداد و استضعاف، و احقاق حق و پیام‌های حیات و سیره آن حضرت نیازمندند. امید است که امروز، زنان مسلمان، الگوی زندگی خود را آن حضرت قرار دهند و در تمام وظایف دینی و شرعی خود از آن بانوی بزرگ اسلام درس گرفته و به ‌چنین اسوه‌ای به جهانیان افتخار کنند و نام و یاد و پیام‌های ولایی و معنوی حضرت زینب علیهاالسّلام را همیشه زنده نگهدارند. در پایان چند بیتی را به محضر آن حضرت تقدیم می‌دارم: آفتاب آسمان مجد و رحمت زینب است حامی توحید و قرآن و ولایت زینب است درّ دریای فضیلت، عنصر شرم و عفاف قهرمان عرصه صبر و شهامت زینب است در دمشق و کوفه با آن خطبه‌های آتشین آن که سوزانید بنیاد شقاوت زینب است آن که زد بر ریشه بیداد و طغیان یزید و آن که احیا کرد آیین عدالت زینب است معدن ایمان و تصمیم و ثبات و اقتدار مشعل انوار تابان هدایت زینب است در قیام کربلا گردید همکار حسین در ره شام بولا، کوه جلالت زینب است و آن که در امواج دریای خروشان بلا امتحان‌ها داد با عزم و شجاعت زینب است همچو باب و مام و جدّ خویش در روز جزا آن که دارد از خدا اذن شفاعت زینب است به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

وجود مقدس زینب کبری سلام الله علیها از آن شخصیت‌های استثنایی و بی‌نظیری هستند که در امتحان سخت عاشورا، تا وسط بلا آمدند و تا آخر هم ایستادند و بار اسارتش هم کشیدند و ذره‌ای نسبت به سیدالشهداء نه کوتاهی کردند، نه تردید و شک کردند؛ بلکه اهل یقین و تصدیق و همراهی بودند. «وجود مقدس زینب کبری سلام الله علیها آن کسی است که در بلای عظیم عاشورا، که بلایی از این بزرگ‌تر در عالم نداشتیم، به حسب روایات، یکی از ارکان است؛ کنار سیدالشهداء آمده و تا آخرین لحظه هم ایستاده، در تمام صحنه‌ها کنار حضرت بوده. لحظه‌ای هم تردید نکرده و هیچ چیز نتوانست ایشان را از سیدالشهدا جدا کند. وقتی حضرت می‌خواستند به کوفه بیایند، بعضی می‌گفتند یابن رسول الله، نروید! و اگر می‌روید اهل بیت را با خودتان نبرید! زینب کبری فرمود چه می‌گویید؟! می‌خواهید من را از سیدالشهداء جدا کنید، ما مسیرمان جداشدنی نیست! هیچ چیزی آنها را جدا نکرد، تا وسط بلا آمدند و تا آخر هم ایستادند و بار اسارتش هم کشیدند و ذره‌ای نسبت به سیدالشهداء نه کوتاهی کردند، نه تردید کردند، نه شک کردند؛ اهل یقین و تصدیق و همراهی بودند. این همان مقام فوق‌العاده است. وجود مقدس زینب کبری سلام الله علیها از آن شخصیت‌های استثنایی و بی‌نظیری است که در این امتحان سخت حضرت او را کنار خودشان آوردند؛ در سخت‌ترین صحنه‌ها فرستادنشان و او سربلند بیرون آمده. هیچ کجا کمترین ضعفی، کمترین فطوری، کمترین تردیدی و سستی‌ای در انجام وظیفه نسبت به سیدالشهداء در وجود مقدس زینب کبری سلام الله علیها نمی‌بینید. این زینب کبری است که این کاروان اسرا را بُرده و برگردانده، ولی حتی نگذاشته یک ترک اولیٰ از این کاروان سر بزند؛ این‌جور مراقب بوده، این‌جور حمایت کرده و کنار سیدالشهداء بوده است به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

چه کسی جان حضرت عزرائیل را میگیرد؟ طبق روایت معتبری که از امام سجاد (علیه السلام) نقل شده است به هنگام فرارسیدن روز قیامت خداوند به اسرافیل دستور می‌دهد که در صور بدمد، وقتی اسرافیل دستور الهی را اجرا نموده و در صور می‌دمد ناگهان صدای هولناکی از آن به سوی زمین برمی خیزد، آن صدا به اندازه‌ای ترسناک است که تمام موجوداتی که روی زمین هستند از جن و انس گرفته تا شیاطین خبیث، همه و همه در اثر آن غش کرده و میمیرند. سپس عالم را سکوتی هولناک فرا میگیرد.. در ادامه همین روایت امام چهارم می‌فرماید: سپس خداوند به عزرائیل می‌فرماید: ای عزرائیل چه کسانی باقی مانده‌اند؟ فرشته‌ی مرگ می‌گوید: «أنت الحی الذی لا یموت» شما که هیچ گاه نمی‌میری و جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و من. خداوند به عزرائیل دستور می‌دهد که روح آن سه فرشته‌ی مقرّب درگاهش را قبض کند. سپس خداوند به او می‌گوید: چه کسی زنده مانده است؟ عزرائیل جواب می‌دهد: بنده‌ی ضعیف و مسکین تو عزرائیل در این هنگام از طرف خدا خطاب می‌رسد: بمیر ای ملک الموت. عزرائیل صیحه ای می‌زند که اگر این صیحه را مردم پیش از مرگ خود می‌شنیدند در اثر آن می‌مردند. وقتی تلخی مرگ در کامش پدیدار می‌شود، می‌گوید: اگر می‌دانستم جان کندن این مقدار سخت و تلخ است، همانا در این باره با مؤمنین مدارا می‌کردم. در این هنگام خداوند خطاب می‌کند: ای دنیا کجایند پادشاهان و فرزندانشان؟ کجایند ستمگران و فرزندانشان؟ کجایند ثروت اندوزانی که حقوق واجب خود را ادا نکردند؟ امروز پادشاهی عالم از آن کیست؟ هیچ کس پاسخ نمی‌گوید. آنگاه خداوند خود می‌فرماید: (لله الواحد القهار) پادشاهی از آن خداوند یگانه و قهار است. منبع ارشاد القلوب إلی الصواب، نوشته دیلمی، ج1، ص54 به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

حضرت_موسی_در_دل_سنگ_چه_دید؟ روزی ملک الموت پیش حضرت موسی (ع) آمد، همین که چشم موسی به او افتاد پرسید: برای چه آمده ای؟ منظورت دیدار من است یا قبض روح من؟ گفت: برای قبض روح آمده ام. موسی مهلت خواست تا مادر و خانواده ی خود را ببیند و با آنها وداع کند. ملک الموت گفت: نمی توانم اجازه بدهم. گفت: آن قدر مهلت بده تا سجدهای بکنم. پس او را مهلت داد و موسی به سجده رفت و گفت: خدایا! ملک الموت را امر کن مهلت دهد تا با مادر و خانواده‌ام وداع کنم. خداوند به عزرائیل امر کرد: قبض روح موسی علی را به تأخیر انداز تا مادر و خانواده اش را ببیند. موسی (ع) نزد مادرش آمد و گفت: مادر جان! مرا حلال کن، سفری در پیش دارم. پرسید: چه سفری در پیش داری؟ جواب داد: سفر آخرت. مادرش گریست و با او وداع کرد. پس از آن نزد زن و فرزند خود رفت و با همه ی آنها وداع کرد. بچه ی کوچکی داشت که بسیار مورد علاقه اش بود، پیراهن حضرت موسی را گرفت و زار زار گریه کرد، حضرت موسی نتوانست خودداری کند و گریست. خطاب رسید: موسی! اکنون که نزد ما می‌آبی چرا این قدر گریه میکنی؟ عرض کرد: پروردگارا! برای بچه هایم گریه میکنم چون آنها را بسیار دوست دارم. خطاب رسید: موسی! با عصای خود به دریا بزن. حضرت موسی (ع) عصایش را به دریا زد، شکافته شد و سنگ سفیدی نمایان گشت. کرم ضعیفی را در دل سنگ مشاهده کرد که برگ سبزی به دهان داشت و مشغول خوردن بود. خداوند خطاب کرد: ای موسی! من این کرم را در دل این سنگ فراموش نکرده‌ام آیا اطفال تو را فراموش میکنم؟ آسوده خاطر باش، من آنها را نیکو محافظت خواهم کرد. موسی (ع) به ملک الموت گفت: مأموریت خود را انجام بده. آن گاه او را قبض روح کرد. پند تاریخ ۱۸۱/۵ -۱۸۲: به نقل از: شجره ی طوبی / ۲۷۹.ج

اگر انسان آدابِ ماه رجب را رعایت کند، درهای باطنِ این ماه به رویش گشوده می‌شود. ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان، غیر از این ظاهری که دارند و مورد توجه همه ماست، یک باطن و ملکوتی هم دارند. و مهم این است که انسان به آن باطن ماه راه پیدا کند؛ راه پیدا کردن به آن باطن راه‌گشا است. مثلاً در مورد ماه رمضان گفته شده است که درهای بهشت در این ماه باز و درهای جهنم بسته است. در ظاهر، این ماه با ماه‌های دیگر فرقی ندارد اما حقیقتاً در ماه رمضان درهای بهشت به روی ما باز است و سیر به عالم جنت برای ما آسان‌تر است و درهای جهنم بسته است و شهوات به‌نسبتِ زیادی تعطیل می‌شود. بنابراین، این ماه‌ها باطنی دارند که ما باید سعی کنیم به این باطن راه پیدا کنیم و این عباداتی که در این ماه ها دستور داده می‌شود برای این است که درهای باطنی این ماه‌ها به روی انسان گشوده شود و انسان وارد این ماه‌ها شود. در روایت معروف ملک داعی، حضرت فرمودند خداوند در آسمان هفتم ملکی گمارده است که از آن تعبیر به ملک دعوت‌کننده شده است، و هر شب از آسمان هفتم ندا می‌دهد. یعنی ما از آسمان هفتم دعوت می شویم. گویا سیر ما به‌سوی آن آسمان هفتم _ با هر معنایی که دارد _ در این ماه ممکن است. هر شب این ملک از آسمان هفتم تا صبح ندا می‌دهد و ندا می‌دهد که «طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ طُوبَى لِلطَّائِعِين...»؛ این ماه و لحظات آن برای کسانی که اهل ذکر و بندگی در این ماه هستند گوارا باد. بعد، این ملک از جانب خدای متعال نقل می‌کند که «أَنَا جَلِيسُ مَنْ ذَكَرَنِي»؛ خداوند می‌فرماید هر کس در این ماه به یاد من باشد، من همنشین او هستم و اگر اطاعتم کنید من هم خواسته‌های شما را برآورده می‌کنم تا این که می‌فرماید این شهر، رشته‌ای بین من و بندگان من است: «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ رشته‌ای بین خود و بندگانم قرار دادم که این ماه رجب است. ظاهر ماه با بقیه ماه‌ها فرق نمی‌کند. خورشید در همه آنها طلوع و غروب می‌کند. شب‌هایش هم همین‌طور است. ولی باطن این ماه رشته‌ای است که بین خدا و بندگانش کشیده شده است: «فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَيَّ»؛ اگر کسی متوسل و معتصم به این ماه شود به من می‌رسد. بنابراین، باید به باطن این ماه‌ها راه پیدا کنیم و ماه رجب رشته میان بندگان و خدای متعال است. در روایات آمده است که رجب نهری است در بهشت که چنین و چنان است. یک باطنی است که ما باید به آن باطن برسیم. این، مَجاز هم نیست. ممکن است کسی به ماه رجب راه پیدا کند و از آن نهر به او بخورانند و باب توحید به روی وی باز شود. خداوند در سورۀ «هل أتی» که داستان شفاعت حضرت امیر علیه السلام را نقل می‌کند می‌فرماید: «إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً»؛ ابرار در بهشت از جام‌هایی می‌نوشند که آمیخته با کافور است. کافور چیست؟ «عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّه»؛ چشمه‌ای است که عباد خدا آن را می‌جوشانند و به ابرار می‌خورانند. هر کسی به اندازۀ خودش می‌نوشد؛ تعبیر این است که از جامی می‌خورند که آمیخته است. نمی‌توان کافور را در جام ریخت بلکه از کافور در آن جامی که به ما می‌دهند می‌ریزند. کافور آن چشمه‌ای است که به دست حضرت امیر می‌جوشد و حضرت از آن چشمه به‌اندازۀ ظرف ابرار و شیعیان به ایشان می‌خورانند. ماه رجب هم همین‌گونه است. رجب، نهری در بهشت است؛ هر کس به ماه رجب رسید گویا از آن چشمه‌ها به او می‌نوشانند و حقیقتاً با نوشیدن آن درها باز و طهارت حاصل می‌شود. اینها مَجاز نیست بلکه حقیقت است، اینها حقایقی است که پشت‌پرده این ظواهر است. اگر انسان ظواهر و آداب این ماه را رعایت کند طبیعتاً درهای باطن ماه به رویش گشوده می‌شود، آن‌گاه می‌تواند وارد ضیافت ماه خدا یا ماه رجب شود، به ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ورود پیدا کند و به‌واسطه امیرالمؤمنین (علیه السلام) از جام‌های نورانی و طهور بنوشد و به حقیقت، طهارت و وارستگی ماه رجب دست پیدا کند. آن گشایش‌هایی که در ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان حاصل می‌شود و حقایقی که در این ماه‌ها در اختیار انسان قرار می‌گیرد، را باید بیشتر در ادعیه این ماه‌ها جستجو کرد. دعاها به ما می‌آموزد که در این ماه از خدا چه چیزی باید خواست. کأنّه درها برای کسب مقاماتی که در این دعاها آمده است گشوده می‌شود. این دعاها به ما نشان می‌دهد که چه اسراری در این ماه‌ها هست. به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

شهادت امام موسی بن جعفر عليه السلام ، تسلیت باد مقدمه : بمناسبت ۲۵ ماه رجب، سالروز شهادت مظلومانه امام کاظم (ع)، فرازهای مختصری از زندگی آن حضرت ، تقدیم میگردد : تولد آن حضرت در سال ۱۲۷ یا ۱۲۸ و شهادتشان در سال ۱۸۳ ه‍.ق است . ملقب و مشهور به امام کاظم، که پس از شهادت امام صادق (ع) به امامت رسيدند و از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳(مدت ۳۵ سال) رهبری شيعيان را بر عهده گرفتند. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای عباسی، منصور (۱۴۸ تا ۱۵۸)، مهدی (۱۵۸ تا ۱۶۹)، هادی(۱۶۹ تا ۱۷۰) و هارون الرشید (۱۷۰ تا ۱۸۳) بودند که همگی در ضدیت با شیعه، اختناق و فشار بسیاری را متوجه امام کاظم و اصحابشان نمودند! گر چه امام صادق (ع)در جلسات خصوصی با برخی از اصحاب خویش، بر امامت امام كاظم (ع) اشاره نمودند(ارشاد مفید، ج ۲ ، ص ۲۱۵)، لیکن بنا به دلايل سياسى، از جمله به دليل وحشتى كه از حاكميّت عباسيان وجود داشت، امام کاظم(ع) براى بسيارى از شيعيان، ناشناخته ماندند و باعث سردرگمی شیعیان شد! دلایل سردرگمی شیعیان پس از امام صادق (ع) : ۱ - شدّت اختناق منصور درباره علويان، به ويژه امام صادق (ع) كه عظمت فراوانى در جامعه كسب كرده بودند. ۲ - دعوت و جذب شيعيان آن حضرت از طرف بعضى از فرزندان امام صادق (ع) كه بناحق داعيه امامت داشتند! ۳ - پراكندگى شيعيان؛ آنها در شهرهاى دور و نزديك، زندگى میكردند و كسب اطمينان درباره امام واقعى، كار دشوارى بود. ۴ - امام صادق (ع) در وصیت خویش براى اينكه جان امام بعد از خویش را حفظ کنند، افزون بر دو فرزند خود(امام كاظم و عبد الله) منصور عباسى را نيز وصىّ خود قرار دادند(مسند الامام الکاطم، ج ۱، ص ۳۹۰) . ۵ - مسأله اسماعيل بن جعفر: از آنجا كه او فرزند بزرگتر امام صادق (ع) بود، شيعيان گمان میكردند كه رهبرى آينده شيعه، از آن او خواهد بود! وى در حيات پدر، وفات كرد و بطورى كه در روايت آمده، امام صادق (ع) اصرار داشتند تا شيعيان با ديدن جنازه او به مرگش يقين كنند. با اين حال عده‌ اى پس از آن حضرت، با داعيه مهدويت اسماعيل و يا بهانه ‌هاى ديگر، فرقه‌ ای بنام خطابيه، باطنيّه يا اسماعيليّه در شيعه به وجود آوردند(حیات فکری و سیاسی ائمه ، جعفریان، ص ۳۸۰) . اين عوامل، دست به دست هم داد و در ايجاد انشعاب شيعيان پس از شهادت امام صادق (ع) بسیار مؤثر بود، بطورى كه يكى از اصحاب امام كاظم (ع) گفت : ذهب النّاس بعد ابى عبد اللّه (ع) يمينا و شمالا(عیون اخبارالرضا، ج ۱، ص ۳۱) امام موسی کاظم (ع) در زندان : امام كاظم (ع) دو بار به دست هارون به زندان افتاده اند كه مرتبه دوم آن از سال ۱۷۹ تا ۱۸۳؛چهار سال) بطول انجاميده و به شهادت آن حضرت منجر شد. درباره مرتبه نخست زندان امام، مدّتش قيد نشده است. دلايل زندانى شدن امام در اين دو بار كه هر دو به دست هارون بوده است عبارت است از: ۱ - سختگیریهای هارون نسبت به علویان به خصوص امام موسی کاظم(علیه السلام) ۲ -نفوذ بسیار امام و علویان در میان مردم به دلیل اینکه فرزندان رسول خدا(ص) هستند(ارشاد مفید، ص ۲۸۰) . مرحوم صدوق از جمله علل به شهادت رسيدن امام كاظم (ع) را آگاهى يافتن هارون از اعتقاد شيعيان به امامت ایشان دانسته است. هارون فهميد كه شيعيان شب و روز به خدمت امام میرسند، بخاطر ترس از جان و از دست دادن سلطنتش، آن حضرت را به شهادت رسانيد(عیون اخبارالرضا، ج ۱، ص ۱۰۰) اقوال در مورد كيفيت شهادت امام : ۱ - مسموم كردن امام ، در روايتى از امام رضا (ع) آمده است. ۲ - پیچاندن حضرت در فرشى و چنان فشار داده، تا به شهادت رسيده اند(مقاتل الطالبیین، ص ۳۳۶) . ۳ - سرب گداخته در حلق ایشان ريختند!(تاریخ گزیده، ص ۲۰۴) . در اين باره روايتى كه بيش از همه شهرت دارد، مسموم ساختن امام است. پس از شهادت امام، جسد مبارك آن حضرت را به دو دليل در معرض ديد خواص اهل بغداد و عموم مردم قرار دادند: ۱ - همه ببينند زخم و جراحت و آثار خفگى در بدن آن حضرت وجود ندارد و به مرگ طبيعى از دنيا رفته اند. ۲ - از آنجا كه برخى از شيعيان معتقد به مهدويت آن حضرت بودند و يا احتمال داشت اعتقاد به مهدويت ایشان پيدا كنند، نشان دادند، تا همه به مرگ ایشان، واقف شوندو...(کشف الغمه، ج ۲، ص ۲۳۴). تاريخ شهادت امام کاطم(ع) بنا به نقل شيخ صدوق، ۲۵ رجب ۱۸۳، بنا به نقل شيخ مفيد، ۲۴ رجب، و در نقل مستوفى، ۱۴ صفر بوده، ولی قول مشهور، ۲۵ رجب به کانال ما بپیوندید👇👇 @mooezee

وفات حضرت "ابوطالب" عموي گرامي پيامبراسلام(ص) به روايتي(10 بعثت) حضرت ابوطالب بن عبدالمطب مانند بيشتر رُؤَساي قريش مردي تاجر بود و پس از درگذشت پدرش، عبدالمطلب، سرپرستي پيامبر اسلام(ص) را از هشت سالگي بر عهده گرفت. در سفري كه حضرت محمد(ص) را براي تجارت با خود به شام برد، بشارت پيامبري آن حضرت را از راهبي به نام بُحيرا شنيد و در حراست از پيامبر تلاش بيشتري از خود نشان داد. پس از بعثت نيز، ابوطالب، ياور و پشتيبان هميشگي پيامبر بود و در حمايت از ايشان دريغ نمي كرد. ابوطالب در حالي كه با ديگر مسلمانان در شِعْب ابوطالب در محاصره ي مشركان مكه بود، در گذشت. در همان سال حضرت خديجه (س) همسر با وفاي پيامبر نيز وفات كرد و رسول خدا(ص) بر اثر شدت غم و اندوه، آن سال را "عامُ الحزن" يعني سال حزن و اندوه ناميدند. زندگی‌نامه و بررسی عقائد حضرت ابوطالب (ع) يكى از شخصيت‌هاى نقش آفرين صدر اسلام، حضرت ابوطالب پدر امام على (علیه السلام) است. وى در هنگامى كه پیامبر عاليقدر اسلام (ص) از همه سو هدف تيرهاى زهرآگين مشركان مكه بود مردانه از آن حضرت حمايت كرد و بدين وسيله در گسترش اسلام و تقويت مسلمانان نقش مهمى ايفا نمود. متاسفانه اين رادمرد الهى با همه فداكاری‌هایش كه بر دوست و دشمن پوشيده نيست‏، سخت مظلوم واقع شده و تمام تلاش‌هاى او درباره پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نه تنها در تاريخ به فراموشى سپرده شده بلكه حتى نسبت كفر و شرک به اين مسلمان بافضيلت داده‌‏اند. لذا در اين بخش برآنيم با اين شخصيت ‏بزرگ اسلام آشنا شويم تا از اين رهگذر علاوه بر آشنايى به فضايل و كمالات على (علیه السلام) از ديدگاه وراثت، پاسخ اتهاماتى كه بويژه به حضرت ابوطالب پدر امام على (علیه السلام) نسبت داده شده و او را به شرک و كفر متهم نموده‏‌اند، داده شود @mooeze لطفا به کانال ما بپیوندید

اعمال (شب مبعث) غسل کردن در این شب مستحب است خواندن دوازده رکعت نماز که خیلی ثواب دارد روایت شده از حضرت امام جواد علیه السلام كه فرمود در رجب شبى است كه بهتر از هر چیزی است که آفتاب بر آن می‌تابد و آن شب بیست و هفتم رجب است كه در صبح آن پیغمبر خدا صَلَّى الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید. و هر کس از شیعیان ما در آن شب عملی را انجام دهد، اجر شصت سال عبادت را می‌برد. خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چیست؟ فرمود: بعد از نماز عشاء، و تا قبل از نیمه شب دوازده ركعت نماز بخوان (یعنی شیش تا دو رکعتی) در هر رکعت بعد از حمد هر سوره ای که دلت خواست بخوان(مانند سوره توحید) پس از اتمام این 12رکعت نماز، سوره حمد را هفت مرتبه و سوره ناس و فلق هر کدام هفت مرتبه، سوره توحید و كافِرُونَ را هر كدام هفت مرتبه و سوره قدر و آیة الكرسى هر كدام را هفت مرتبه بخوان و بعد از اتمام این سوره‌ها، این دعا خوانده شود *اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ شَریكٌ فى الْمُلْكِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبیراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِمَعاقِدِ عِزِّكَ عَلَى اَرْكانِ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَ ذِكْرِكَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَ بِكَلِماتِكَ التّامّاتِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ* پس از خواندن این دعا عرض حاجت به درگاه احدیت داشته باش که ان شاء الله دعایت مستجاب خواهد شد وقت خواندن این نماز از بعد از خواندن نماز عشاء است تا قبل از نیمه شب" زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام كه افضل اعمال در این شب است(زیارت امین الله را هم بخوانیم کافیست) از خداوند متعال می خواهیم توفیق خواندن نماز امشب را به همه ما عنایت فرماید ان شاء الله" اعمال (شب مبعث) غسل کردن در این شب مستحب است خواندن دوازده رکعت نماز که خیلی ثواب دارد روایت شده از حضرت امام جواد علیه السلام كه فرمود در رجب شبى است كه بهتر از هر چیزی است که آفتاب بر آن می‌تابد و آن شب بیست و هفتم رجب است كه در صبح آن پیغمبر خدا صَلَّى الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید. و هر کس از شیعیان ما در آن شب عملی را انجام دهد، اجر شصت سال عبادت را می‌برد. خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چیست؟ فرمود: بعد از نماز عشاء، و تا قبل از نیمه شب دوازده ركعت نماز بخوان (یعنی شیش تا دو رکعتی) در هر رکعت بعد از حمد هر سوره ای که دلت خواست بخوان(مانند سوره توحید) پس از اتمام این 12رکعت نماز، سوره حمد را هفت مرتبه و سوره ناس و فلق هر کدام هفت مرتبه، سوره توحید و كافِرُونَ را هر كدام هفت مرتبه و سوره قدر و آیة الكرسى هر كدام را هفت مرتبه بخوان و بعد از اتمام این سوره‌ها، این دعا خوانده شود *اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ شَریكٌ فى الْمُلْكِ وَ لَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبیراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُكَ بِمَعاقِدِ عِزِّكَ عَلَى اَرْكانِ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَ بِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَ ذِكْرِكَ الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَ بِكَلِماتِكَ التّامّاتِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ پس از خواندن این دعا عرض حاجت به درگاه احدیت داشته باش که ان شاء الله دعایت مستجاب خواهد شد وقت خواندن این نماز از بعد از خواندن نماز عشاء است تا قبل از نیمه شب" زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام كه افضل اعمال در این شب است(زیارت امین الله را هم بخوانیم کافیست) از خداوند متعال می خواهیم توفیق خواندن نماز امشب را به همه ما عنایت فرماید ان شاء الله" در مورد خواندن نماز امشب و همه نمارهای مستحبی چند نکته جهت یادآوری خدمتتان عرض می کنم در تمام نماز ها(چه واجب چه مستحب) لازم نيست نيت را به زبان آوریم همين اندازه كه در ذهن خود بنا داریم فلان نماز مستحبی را بخوانیم کافیست البته اگر نیت را به زبان هم بیاوریم اشکالی ندارد(مثلا بگوید دو رکعت نماز شب بیست و هفتم ماه رجب می خوانم قربه الی الله تمام نمازهای مستحبی اذان و اقامه ندارند و اصولا نباید برای هیچ کدام از نماز های مستحبی اذان و اقامه گفت(جایز نیست) تمام نمازهای مستحبی را می توان به صورت نشسته هم بخوانیم، حتی می توان یک رکعت را ایستاده و رکعت دیگر را نشسته خواند ولی کسی که بتواند ایستاده بخواند ثوابش بیشتر است در بلند یا آهسته خواندن حمد و سوره و سایر اذکار نمازهای مستحبی مخیر هستیم یعنی هم میتوانیم بلند بخوانیم هم آهسته، ولی خانم ها اگر صدایشان را نامحرم میشنود احتیاطا آهسته بخوانند