#سیدمحمد از مادری پرهیزکار و پارسا زاده شد. القاب فراوانی گزارش شده که شناخته شده ترین و مشهورترین لقبش «سَبْعُ الدجیل» است او فرزند بزرگ امام هادی (ع) و یار و یاور حضرت در احیای ارزش های الهی و سنّت رسول خدا (ص) بود؛ به طوری که بسیاری می پنداشتند سید محمد جانشین و امام پس از پدر است. اما با رحلت او پیش از امام هادی (ع)، جانشینی امام عسکری (ع) بر همگان آشکار شد. سید محمد در میان شیعیان عرب زبان، جایگاهی همچون حضرت ابوالفضل العباس (ع) نزد ایرانیان شیعه دارد؛ چنان که بسیاری از بزرگان و مراجع شیعه در آبادانی آستان مقدس او کوشیده اند علما و مردم عراق، سید محمد را صاحب کرامت و قدرت معنوی می دانند. این نوشتار پس از معرفی و بیان نسب سید محمد، به سجایای اخلاقی، جایگاه او نزد مردم زمان خود و علما و شیعیان عراق و کرامات و مقامات این بزرگوار خیلی زیاداست متاسفانه با وجود ارجمندی و جلالت شأن امامزاده سیدمحمّد، درباره زندگی، تلاش های فکری و فرهنگی، خلق وخو و کارنامه سیاسی اجتماعی ایشان به دلیل اندک بودن منابع و مصادر و ناچیز بودن آگاهی های معتبر و مستند، نگاشتن درباره حیات بابرکت این گوهر گران بهای دریای عصمت و طهارت بسیار دشوار است. اگرچه این شیرمرد دُجیل نامی آشنا برای ساکنین سرزمین عراق و حتی برخی کشورهای حوزه خلیج فارس می باشد، ولی نامش برای شیعیان ایرانی در هاله ای از گمنامی، غریبی و مظلومی قرار دارد و با جود آن که فرزند بلافصل امام می باشد، که می باید آن چنان شناخته شده نیست. امید آن که نوشتار حاضر بتواند با تکیه بر منابع معتبر و شواهد مستند، زوایایی از زندگی این امامزاده جلیل القدر را روشن نماید. امامزاده #سیدمحمد برای شیعیان عرب زبان همان مقامی را دارد که #حضرت_ابوالفضل_العباس (ع) نزد ایرانیان شیعه دارد. مزارش در منطقه بَلَد دُجیل زیارتگاه علاقه مندان و مشتاقان می باشد و کرامت های بسیاری از ایشان نقل می کنند. طلوع یک ستاره آن وجود مبارک در ملجأ درماندگان، مستمندان و نیازمندان نیز شناخته می شد. شکوه و جلال آن حضرت چنان بود که همگان در برابرش سر تعظیم فرود می آوردند. سیدمحمّد از نظر شرافت نسب و حسب، در منظومه نورانی سلسة الذهبیه قرار می گیرد که به قول حافظ ابونعیم اصفهانی منزلتی آسمان دارد.