_

و‌شاخه‌های‌ِروحَم‌اَز‌تاریکی‌بِه‌‌سویِ‌نور‌گُریختَند ؛

ای چشم سخن‌گوی تو بشنو ز نگاهم دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم.

من همانم که تویی از همه عالم جانش :)

چون خیلی این تیکه رو دوسش دارم:)

قشنگ بود....

_

گفت: مرا یادت هست؟ دویدم و در راه فکر کردم که من چه یادی دارم، چرا یادم به وسعت همه تاریخ است؟ و چرا آدم ها در یاد من زندگی می‌کنند و من در یاد هیچکس نیستم؟ - عباس معروفی

گاهی دلم می‌خواهد بگذارم بروم بی هرچه آشنا گوشه دوری گمنام، حوالیِ جایی بی‌ اسم، بی‌ اسمِ خودم اشاره به حرف، بی‌حرفِ دیگران اشاره به حال بعد بی هیچ گذشته‌ای به یاد نیارم از کجا آمده کیستم، اینجا چه می‌کنم! - سیدعلی صالحی

آدما حرفاتو نمیفهمن، اونوقت توقع داری سکوت‌ ِ معنا دارتو بفهمن ؟!

با دل آزرده‌ام چیزی نمی‌گویی ولی از دل آزردن که حرفی می‌شود آماده‌ای

اونجا که شاهرخ مسکوب میگه: نمی‌دانم چرا این‌قدر خالی شده‌ام نه حرفی برای گفتن دارم و نه کاری برای کردن.