🥀نذار که عادت بکنیم به غربت فراق تو 😭 دنیا می فهمه آخرش باید بیاد سراغ تو 😭 #مهدی_بیا 🆔@moravej_tohid

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 هوالحکیم #زندگینامه قسمت_سوم بسمه تعالی 📓آشنایی بیشتر با زندگی استاد شیخنا الاستاد، خود، در مورد ورودش به عرصه‌ی عرفان سرگذشتی را تعریف می کرد بدین ترتیب: "در درجه‌ی نخست این شوق به عرفان و ورود به این عرصه در خاندان پدری من توارثی است و ذوق شعری و ادبی و گرایشات عرفانی در میان آباء و اجداد من شدید بوده است و نوشته‌جات و اشعار فراوانی از آن ها به جا مانده که تقریباً همه‌ی آن ها را جمع آوری نموده و در مجموعه‌ای گرد آورده ام که به عنوان میراثی در خاندان خودمان باقی بماند. لذا خود من نیز از سنین ۷ و ۸ سالگی میل شدیدی به مطالعه و شعر پیدا کردم که تا زمانی که دیپلم گرفتم در کتابخانه های سبزوار، دواوین شعرای بزرگ ایران و آثار مهم عرفانی و رمان‌های معروف نویسندگان اروپا و آثار ادبی مهم دنیا را خواندم. از سنین ۱۴ و ۱۵ سالگی بود که این کشش عرفانی در من به طور قوی ظهور کرد. در مهمانی های خانوادگی وقتی اعضای خانواده دور هم جمع می شدند با آن که هم سن ‌و سالان من جدا از بزرگسالان دور هم می نشستند و به صحبت‌ها یا بازی‌های رایج بین همسالان خود می پرداختند، من به اتاقی که کتابخانه ی عمو یا عمه‌ی من در آن جا بود می رفتم و با کتاب ها مشغول می شدم. مثنوی را باز می کردم و تا جایی که حضرت شیخ محمد بلخی اصل داستان را نقل نموده بود می خواندم و می فهمیدم ولی از آن جا که وارد می شد که نتایج عرفانی و قرآنی و تبیین باطنی از بطون قرآن را بیان فرماید، نمی فهمیدم و از این مطلب به شدّت آزرده می شدم و آرزو می کردم که روزی خداوند قدرت فهم این حقایق را به من بدهد. یا غزلیّات حافظ را می خواندم و می دانستم که حضرت شیخ شمس الدین شیرازی منظورش از چشم و اَبرو و خط و خال چیزهای دیگری است ولی نمی فهمیدم و از این جهت نیز آزرده خاطر بودم. بسیار شائق و آرزومند بودم که بر فلسفه ی الهی و حکمت متعالیّه و مبانی عرفان و تصوف مسلط شوم و مسائل عرفانی و مسائلی که مربوط به بطون قرآن و معرفة اللّه و معرفت اسماءالله و حقایق ملکوتی مربوط به عالم آفرینش می شد به طور عمیق و استدلالی و شهودی دریابم و بر آنها احاطه یابم. ۱۷ یا ۱۸ سال بیش نداشتم که دچار بحران ها و سرگشتگی های روحی شدیدی شده بودم و خلائی عظیم را در خود می دیدم و بیشتر اوقات در تنهایی و خلوت می گذراندم: دی خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست تا صبح بر دیوار ما بی‌خویشتن سر می‌زده‌ست چرخ و زمین گریان شده وز ناله‌اش نالان شده دم‌های او سوزان شده گویی که در آتشکده‌ست بیماریی دارد عجب نی درد سر نی رنج تب چاره ندارد در زمین کز آسمانش آمده‌ست چون دید جالینوس را نبضش گرفت و گفت او دستم بهل دل را ببین رنجم برون قاعده‌ست صفراش نی سوداش نی قولنج و استسقاش نی زین واقعه در شهر ما هر گوشه‌ای صد عربده‌ست نی خواب او را نی خورش از عشق دارد پرورش کاین عشق اکنون خواجه را هم دایه و هم والده‌ست گفتم خدایا رحمتی کارام گیرد ساعتی نی خون کس را ریخته‌ست نی مال کس را بستده‌ست آمد جواب از آسمان کو را رها کن در همان کاندر بلای عاشقان دارو و درمان بیهدست این خواجه را چاره مجو بندش منه پندش مگو کان جا که افتادست او نی مفسقه نی معبده‌ست تو عشق را چون دیده‌ای از عاشقان نشنیده‌ای خاموش کن افسون مخوان نی جادوی نی شعبده‌ست ای شمس تبریزی بیا ای معدن نور و ضیا کاین روح باکار و کیا بی‌تابش تو جامدست می دانستم که این خلاء وحشتناکی که در روح من ایجاد شده نه با پول و ثروت پر می شود، نه با مقامی از مقام های دنیوی، نه با علمی از علوم رایج در حوزه ها و یا دانشگاه ها، و فقط روحی بی نهایت لازم است که هم چون شتری عظیم الجثّه وارد خانه ی کوچک و محقر این مرغ خانگی شود: مرغ خانه اُشتری را بی خرد رسم مهمانان به خانه می‌برد چون به خانه ی مرغ اُشتر پا نهاد خانه ویران گشت و سقفش اوفتاد و این غزل حضرت مولانا را بسیار دوست داشتم که: در درون من درآ ای آن که از من، من تری تا قمر را وانمایم کز قمر روشن تری اندر آ در باغ تا ناموس گلشن بشکند ز آنک از صد باغ و گلشن خوش تر و گلشن تری تا که سرو از شرم قدت قد خود پنهان کند تا زبان اندرکشد سوسن که تو سوسن تری وقت لطف ای شمع جان مانند مومی نرم و رام وقت ناز از آهن پولاد تو آهن تری چون فلک سرکش مباش ای نازنین کز ناز او نرم گردی چون زمین گر از فلک توسن تری زان برون انداخت جوشن حمزه وقت کارزار کز هزاران حصن و جوشن روح را جوشن تری زان سبب هر خلوتی سوراخ روزن را ببست کز برای روشنی تو خانه را روشن تری به راستی در کجا می توانستم به چنین روحی دست پیدا کنم، و این روح متعلق به کدام جسم بود، و این جسم در کدام خانه زندگی می کرد، و این خانه درکدام شهر بود؟ " ادامه دارد .... ‌‌ 🆔 @moravej_tohid https://eitaa.com/moravej_tohid/3724🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 هوالحکیم #زندگینامه قسمت_چهارم بسمه تعالی 📓آشنایی بیشتر با زندگی استاد: حدود ۱۷ یا ۱۸ سال بیش نداشتم که بعضی روزها به منزل عالم بزرگ سبزوار مرحوم آقا سید فخرالدین افقهی رضوان الله تعالی علیه می رفتم. او از ساعت ۹ تا ۱۰ برای طلاب بحثی فقهی داشت و بعد از آن رفت و آمد عمومی بود و در آخر که مردم می رفتند ۸-۷ نفری از خواص می‌نشستند و صحبت های خاص‌تری مطرح می شد. من هم آرام و ساکت در گوشه‌ای می نشستم و به صحبت هایشان گوش می‌دادم. من می دیدم که پیرمردی لاغر اندام و نحیف در گوشه‌ای می نشیند و با کسی صحبت نمی کند. یک روز فرزند مرحوم افقهی (که مردم سبزوار ایشان را حاج آقا فخر خطاب می کردند) از اصفهان، که در حوزه ی علمیه‌ی آن‌جا تحصیل می کرد، برای تعطیلات به سبزوار آمده بود، و او تعریف می کرد که: در اصفهان استادی دارم به نام آقای اشنی (بر وزن اخوی) که نزد او حکمت و فلسفه می خوانم. چهار سال پیش که به اصفهان رفتم خدمت او مشغول تحصیل شدم، از او درخواست کردم که به من ذکری بدهد، و او دفع الوقت می کرد و حالا بعد از چهار سال به من ذکری داده که " یا حیّ" است. تا این کلمه از دهان او خارج شد ناگاه مثل این که برقی شدید بر بدن آن پیرمرد متصل شده باشد، تکان شدیدی خورد. ولی کسی جز من متوجه تکان او نشد‌. او به سرعت خودش را جمع و جور کرد و در جای خود قرار گرفت، و من نیز بسیار فکرم مشغول شد که چرا او در اثر شنیدن این کلمه دچار چنین عکس العملی شد. از سوی دیگر فهمیدم که از اهل دل و اهل سِرّ می باشد. و باید قلبش باز باشد، چرا که وقتی قلب باز است تا اسمی از اسماءالله بر او بخورد این طور منفعل شده و بی اختیار عکس العمل نشان می‌دهد. در حالی که دیگران که در آن جلسه بودند، همه آدم های متشرعی بودند، ولی شریعتمدارانی که شریعت را با عقلشان دانسته بودند، نه این که با قلبشان چشیده باشند. آری در وجود هر انسان، عقل، کدخدای وجود انسان است، و قلب، کدبانوی وجود او. عقل جای اسلام است و این که انسان تسلیم شود در مقابل ربّ واحد و تسلیم شود در مقابل حقیقت کلمه‌ی لااله‌الاالله، اما قلب جای ایمان است به ربّ واحد، و تا این زن، ایمان به حقیقت کلمه نیاورد، اسلام آن مرد و تسلیم او در مقابل ربّ واحد فایده ی چندانی ندارد. اسلامِ عقل، انسان را تا بهشت جسمانی و حیوانی بالا می برد، ولی ایمان قلب، او را تا بهشت روحانی و بهشت ذات بالا می برد و اگر انسانی خوشبخت و بخت یار بود که مورد عنایت ولیّی از اولیاء خدا واقع شد و صیغه‌ی طلاق آن کدبانوی قلب را جاری کرد و او را از حباله ی نکاح عقل جزئی و وهم خارج کرد، (که انسان مادام که در مرتبه‌ی طبیعت و حیوانیت زندگی می کند، همین عقل جزئی سلطان و فرمانده‌ی قوای وجود اوست و قلب نیز تحت فرمان این عقل است، و سایر قوا فرزندان این زن و شوهرند) و قلب را از مرتبه‌ی طبیعت بالا کشید و به منزل عقل قدسی وارد کرد و او را به نکاح عقل قدسی درآورد، در این جاست که قلب ایمان به حقیقت کلمه می آورد و با تمام وجود تسلیم ربّ واحد می گردد و این جاست که: " دین انسان کامل می گردد، و نعمت خدا بر انسان تمام می گردد، و خدا از چنین اسلامی -که اسلام قلب باشد- راضی است ". ( اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً ) [حضرت استاد رساله‌ای مفصل در مورد همین مساله‌ی اسلام و ایمان و موقعیت این زن و مرد وجود انسان، و این سیر قلب که جوهر سیال وجود انسان است، در مراتب عقل جزئی و عقل قدسی و روح قدسی و سرّ و خفی و اخفاء که جواهر ثابته ی وجود انسان هستند، نگاشته است به نام حکمت حیّ.] ◀️ ادامه دارد... ‌‌ 🆔 @moravej_tohid https://eitaa.com/moravej_tohid/3725🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌸🌸🌸🌸🌸 🍃 آداب زندگی پیامبر (ص) «باب دوم، آداب معاشرت» ✨امام صادق (ع) به بحر سماء فرمود : ای بحر! اخلاق خوب باعث خوشحالی می شود؛ سپس ایشان حدیثی را بیان فرمود که : پیامبر (ص) دارای اخلاقی نیکو بود. ✨قطب راوندی روایت کرده است، که پیامبر (ص) به بزرگ و کوچک سلام می کرد. ✨در مکارم اخلاق آمده است که، هر گاه پیامبر (ص) سه روز یکی از برادران مؤمن خود را نمی دید، جویای حال او می شد و اگر آن شخص در سفر بود، برایش دعا می کرد و اگر که نرفته بود، به دیدارش می رفت و اگر مریض بود، او را عیادت می کرد. 📚 کتاب سنن النبی (ص)، علامه طباطبایی (ره) #آداب_زندگی_پیامبر https://eitaa.com/moravej_tohid/3726 🆔 @moravej_tohid

🎙#شرح_توحید_شیخ_صدوق جلسه سوم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔 @moravej_tohid

🎙#شرح_توحید_شیخ_صدوق جلسه سوم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🔸 دقیقه 1 پیامبر اکرم (ص) فرمود : من نگفتم و هیچ کس از گویندگان قبل از من هم نگفت حرفی مثل «لا اله الا الله» 🔸 دقیقه 5 توحید شئون مختلفی دارد. توحید ذات داریم، توحید وجود داریم، توحید ربوبیت داریم، توحید عبودیت داریم، همه ی اینها را داریم، انسان اگر می خواهد، توحیدش توحید کاملی باشد، باید به همه ی اینها برسد. 🔸 دقیقه 7 ما انسان ها معمولا، حرارت را از خود آتش می دانیم، شوری را از خود نمک می دانیم، روانی و رطوبت را از خود آب می دانیم، شفا را از خود دارو می دانیم، این باعث می شود که توحید انسان به هم بخورد. (این شرک می‌شود) 🔸 دقیقه 8 لا اله الا الله می خواهد بفرماید که الهی، یعنی سببی و موثری و چیزی که دارای اثر باشد، جز الله وجود ندارد، بنابراین اگر می بینی که نمک، شوری می دهد، این شوری از خداست. اگر شکر، شیرینی می دهد، این شیرینی از خداست. 🔸 دقیقه 9 «والذی هو یطعمنی و یسقین، واذا مرضت فهو یشفین» «79و80،شعراء» این می شود توحید ربوبیت ✨ در اینجا موجودات چه نقشی دارند؟ موجودات آیینه هایی هستند که آثار خدا را به ما منعکس می کنند. 🔸 دقیقه 17 همیشه انسان رب را عبادت می کند، رب را مدح و ثنا می گوید. ما اگر پدر و مادر مان را حمد و ثنا می کنیم، تشکر می کنیم، به خاطر این است که ما را ربوبیت کردند. آنچه که نیاز داشتیم به ما دادند و نقص ما را از بین بردند و کمال در ما ایجاد کردند. 🔸 دقیقه 20 اثر سیر کنندگی از خدا در نان تابیده و از نان به من منتقل شده، پس اگر من نان را حمد می گویم، حمد من به آیینه ی نان می خورد و از نان به خدا منتقل می شود... نکته را عنایت کنید که چطوری از وحدت آمد به کثرت رسید، دوباره از کثرت به وحدت برمی گردد. یعنی مؤثر و صاحب اثر خداست. 🔸 دقیقه 23 توحید محمودیت 🔸 دقیقه 25 هرکسی که می گوید : چه دکتر خوبی! مرا شفا داد. آن دیگری می گوید : چه آب گوارایی! این می گوید: چه آتش خوبی! مرا گرم کرد.و...هر کسی که دارد چیزی را مدح می کند، در واقع خدا را مدح می کند. چون اثر همه ی اینها از خداست. 🔸 دقیقه 26 توحید معبودیت معبود آن کسی است که انسان او را عبادتش می کند. عبادت عبارت است از افعالی که انسان انجام می دهد برای کامل شدن. 🔸 دقیقه 29 هر عبادت بر دو رکن استوار است، یک سری آن افعال درونی که انجام می شود مثل دیدن آب، سنجیدن اینکه این آب با من تناسب دارد، حکم به اینکه تو باید بروی آب بخوری، و پیدایش اراده، اینها همه کارهایی است که در در درون من انجام شد. حالا که این کار ها انجام شد، در بیرون فعل انجام می دهم، این فعل را می گویند، عبادت هر فعلی که انسان را به کمالی برساند، آن فعل عبادت می شود. انسان همیشه به دنبال کمالش حرکت می کند. وقتی که گفتیم : همه ی کمالات در دست خداست یعنی از همین کمالات کوچک بگیرید، مثل کمال سیر اب کنندگی پیش خداست. کمال سیر کنندگی پیش خداست.کمال گرفتن جان که مال عزرائیل است پیش خداست... همه ی این آثار و همه ی این کمالات در واقع مال خداست. پس هر موجودی که روی خودش را به سوی چیزی می کند که به سوی او برود و به واسطه ی او خودش را کامل کند، در واقع خودش را به سوی خدا تنظیم کرده است. 🔸 دقیقه 37 یکی از اسرار معجزات انبیاء ما خیال می کنیم، گرما ذاتی خود آتش است، اما اگر ذاتی شیء باشد که ذاتی شیء از خود شیء جدا نمی شود. 🔸 دقیقه 41 انبیاء می آمدند، یک چیزی را از خاصیت می انداختند، مثل همین جا که آتش را از حرارت می اندازند، یا برعکس کار می کردند، یک خاصیتی را در یک چیزی ایجاد می کردند، متلا حضرت موسی خاصیت حیات و حرکت را در چوب خشک ایجاد می کند. https://eitaa.com/moravej_tohid/3728🆔 @moravej_tohid

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری شرح جامع و کامل #حدیث_معراج همراهان گرامی لطفا تفسیرها را دنبال بفرمایید. 🆔 @moravej_tohid 🔽🔽🔽🔽🔽

🎙#شرح_حدیث_معراج جلسه بیست و ششم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔 @moravej_tohid

🎙#شرح_حدیث_معراج جلسه بیست و ششم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🔸 دقیقه 2 سه مطلب توکل، صبر، رضا اینها از اموراتی است که قلب انسان را خیلی قوی می کند. 🔸 دقیقه 3 ما یک سری اعمال داریم که اینها را با جسم انجام می دهیم، مثل روزه، نماز، حج.... اما یک سری اعمالی هستند که مربوط به قلب انسان می شوند..... مثل، «ان الله یحب المتوکلین» «159،آل عمران» خداوند اهل توکل را دوست دارد. توکل یک عملی هست که با قلب انجام می شود. 🔸 دقیقه 4 منتهی یک چیزی هست، نماز خواندن در دست خودم هست، امروز را روزه بگیرم و امسال حج بروم، اما صبر و توکل و رضا، اینها سه مقامی هستند که معمولا به دست خود انسان نیستند. ✨ اینها را باید انسان از خداوند بخواهد که زمینه ی صبر را برای او فراهم کند. حالا زمینه ی صبر چیست؟ زمینه ی صبر و توکل و رضا، مصیبت ها، بلاها و غم ها هست که اینها از طرف خدا بر انسان وارد می‌شود. 🔸 دقیقه 6 توکل داشته باشد، به این طرف و آن طرف نزند، به خدا واگذار کند، آرام باشد. خدايا! این مصیبت را خودت دادی و خودت هم هر وقت صلاح باشد از من می گیری. ✨ بیشتر گرفتاری های مردم از همین بی توکلی هست، نه اینکه خودشان می خواهند بروند حل کنند، خدا هم به خودشان واگذار می‌کند. 🔸 دقیقه 8 رضا، اینکه انسان در مصائب راضی باشد. 🔸 دقیقه 9 آدم هایی که واقعاً اهل توکل هستند و از دنیا کناره گرفته اند، بر اینها مصیبت وارد می‌شود، اما آدم های دنیا دار گره در کارشان می افتد. بین این دو تا فرق بگذارید، مصیبت خوب است. انبیاء هیچ وقت گره در کارشان نمی افتد، اما تا بخواهی مصیبت بر آنها وارد می شد و لذا روایت هم داریم که انبیاء از همه بیشتر بر آنها مصیبت وارد می شد. 🔸 دقیقه 11 ای احمد! اگر دوست داری که پرهیزگار ترین مردم باشی، در دنیا زهد کن و در آخرت رغبت کن. از خداوند سؤال کرد، چگونه در دنیا زهد داشته باشم. خداوند جواب داد : از دنیا فقط به اندازه ی کفاف خودت لباس و غذا و آب، بردار...... و برای فردا چیزی ذخیره نکن. ✨ خیلی از بزرگان اینگونه بودند که برای فردایشان چیزی ذخیره نمی کردند. 🔸 دقیقه 15 همیشه ذکر مرا مداومت کن. فرمود : خدايا! چگونه بر ذکر تو مداومت کنم؟ دوام ذکر چیست؟ یعنی همین جوری بگویم : سبحان الله، سبحان الله... از صبح تا شب، نه، می فرماید :دوام ذکر این است که از مردم کناره گیری کن و به خلوت برو. خیلی در میان مردم نباش. مردم دارند به سمت دنیا می روند، تو هم اگر قاطی آنها شوی می روی (به سوی دنیا) باطن دنیا جهنم است. ✨ مگر قرآن نمی فرماید : اگر از اکثریت تبعیت کنی، تو را از راه خدا گمراهت می کنند. 🔸 دقیقه 15 از ترش و شیرین بغض داشته باش.... و شکمت را از دنیا خالی کن (این می شود دوام ذکر خدا) 🔸 دقیقه 17 خدا در خلوت است، در خلوت می توانی پیدایش کنی. 🔸 دقیقه 18 زهد در دنیا سه مقوله است، یکی، زهد للدنیا، یکی زهد فی الدنیا و دیگری زهد عن الدنیا زهد للدنیا یعنی زهد برای دنیا، این برای آدم هایی است که دنیا طلبند، دوست دارند دنیا را جمع کنند اما دنیا را استفاده نمی کنند..... (همین که پولش در بانک زیاد شود را دوست دارد) 🔸 دقیقه 21 زهد عن الدنیا، زهد از دنیا به خاطر آخرت، یعنی از دنیا کناره می گیرد و در یک خلوتی می رود، به خاطر اینکه مبادا اگر به میان مردم رفت آلوده شود، این البته خوب زهدی هست اما مال آدم های ضعیف است. 🔸 دقیقه 23 اما یک عده آدم هایی هستند که اینها روح قوی و اراده ای قوی دارند، اینها زهد فی الدنیا دارند، یعنی در دنیا هستند، با مردم زندگی می کنند، کسب و کار می کنند، ولی در عین حال قلبشان متوجه دنیا نیست. 🔸 دقیقه 26 از عارفی پرسیدند که از کجا رزق خودت را می خوری؟ گفت : من چه می دانم؟ این را از کسی بپرسید که مرا آفریده.... ✨ راه های رزق خیلی ظریف است، اصلاً راه های رزق این دنیایی نیست، راه رزق من مغازه ام نیست، شغل و مقامم نیست، اصلاً اینها نیست، راه های رزق یک راه های ملکوتی است. 🔸 دقیقه 28 خداوند برای هر کسی یک حد وجودی قرار داد، یک چیز های پنهانی هست، هر انسانی یک وجه الله دارد که از راه آن وجه الله باطنی، رزقش می رسد. ما خیال می کنیم که از مغازه ی ما می رسد. 🔸 دقیقه 30 نفس علوی هر چه هم که در زندگی دارد، همه را می بخشد، به طوری که محتاج نان شبش می شود و زرهش را گرو می گذارد، آن یک نفس علوی می خواهد. این است که برای ما همان زهد عن الدنیا خوب است، خیلی خودمان را آلوده نکنیم، خیلی خودمان را وارد جامعه نکنیم. (در حد ضرورت) والا آن زهد فی الدنیا که انسان در دنیا باشد، کسب و کار و تجارت کند ولی در عین حال قلبش را چنان از دنیا، فارغ نگه دارد، که بود و نبود دنیا هیچ تفاوتی برایش نکند، اینها کار اولیاء خداست و کار هر کسی نیست. https://eitaa.com/moravej_tohid/3731🆔 @moravej_tohid

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری مبحث #معاد همراهان گرامی لطفا جلسات را دنبال بفرمایید. 🆔 @moravej_tohid 🔽🔽🔽🔽🔽

🎙#معاد جلسه پنجاه و هفتم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔 @moravej_tohid

🎙#معاد جلسه پنجاه و هشتم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔 @moravej_tohid

📖 «باب فروتنی و تواضع» ✨ معاویه عمار گفت : از حضرت صادق (ع) شنیدم می فرماید : همانا دو فرشته در آسمان کارگزاران بندگان هستند که هر کس برای خدا فروتنی کند، بلندش می گردانند و هر کس بزرگی کند، به زمینش می زنند. ✨ سَکونی از حضرت صادق (ع) روایت کرده که فرمودند : از فروتنی است که به نشستن در جایگاه پایین تر از خودت راضی باشی و سلام بکنی به کسی که دیدارش می کنی و مجادله را رها کنی، اگر چه حق با تو باشد و دوست نداشته باشی که تو را به پرهیزگاری بستایند. 📚 اصول کافی، جلد سوم #حدیث https://eitaa.com/moravej_tohid/3735 🆔 @moravej_tohid

...در سلوک سرتان را پایین بیاندازید و به بغل دستیتان کاری نداشته باشید. "من باید حرکت کنم". مثل مسافرت های زمینی نیست که چهل نفر با هم در اتوبوس حرکت بکنند. سلوک راه انفرادی هست... #علامه_مروجی_سبزواری @moravej_tohid

🎙#فقه_استدلالی جلسه پانزدهم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🆔 @moravej_tohid

🎙#فقه_استدلالی جلسه پانزدهم در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🔸 دقیقه 2 یک عبارتی در صحیفه سجادیه هست، در یک دعا که در آن دعا اینگونه آمده، می فرماید : پروردگارا! این مقام (در نماز روز عید دعای امام اینگونه بوده که) خدايا! این، (یعنی این مقامی که ایستادم و نماز عید می خوانم، امامت نماز عید برای مردم می کنم) این مقام خلفای توست و مقام اصفیاء و برگزیدگان توست و کسانی که امین تو هستند. در درجه ی رفیعی که خودت این درجه را به آنها اختصاص دادی. ✨ اینها از این قسمت روایت خواستند استفاده کنند، که خدايا! این مقام خلفای تو و اصفیاء توست. پس مقام امامت، مقام خلفای خداست، مقام کسانی است که اینها اصفیای خدا هستند. به این روایت هم خواستند استدلال کنند که جوابش معلوم است،که هر چند فرض بگیریم (به قول ما طلبه ها، سلّمنا تسلیم شدیم، قبول کردیم) که اصلاً حرف، حرف شماست. می گویید که مقام امامت جمعه، مقامی است که برای امام معصوم است. اما چه قدر روایت های صحیح فراوانی داشتیم که خودشان امر کردند به اصحابشان که شما نماز جمعه را برپا دارید. پس فرض که حرف شما صحیح باشد که برای آنها و منحصر در آنها باشد، اما خود آنها واگذار کردند. 🔸 دقیقه 5 روایت های دیگری هم هست که مورد استناد همین مانعین شده، کسانی که معتقد به حرمت نماز جمعه هستند، آنها این روایت ها هست، می فرماید : اگر روز جمعه و عید قربان با هم مصادف شد، اینجا هم نماز جمعه را می خوانند و هم نماز عید را می خوانند، منتهی چیزی که هست، ائمه (ع) رخصت دادند. (در این که اگر کسی نماز عید را خواند و راهش دور بود. مثلاً فرض کنید ماه رمضان تمام شده و فردا برای اینکه نماز عید را بخوانند، از روستاهای دور دست به شهر آمدند، برای اینکه نماز عید را درک کنند، در این روایت ها به اینها رخصت داده شده که اینها می توانند نماز جمعه را دیگر نخوانند. گفتند : همان نماز عید را که خواندند، کفایت می کند.) 🔸 دقیقه 7 امام صادق (ع) : (همین واقعه در زمان حضرت علی (ع) اتفاق افتاد) حضرت علی فرمودند که هر کس می خواهد به نماز جمعه بیاید، بیاید یعنی کسانی که نماز عید را خواندند، در عین حال اگر می خواهند تا ظهر صبر کنند که نماز جمعه را هم بخوانند، بخوانند، اگر هم که نه، دیر می شود و می خواهد به روستا یا قبیله اش برگردد، برگردد. اشکالی ندارد. از این روایات استفاده کرده اند. 🔸 دقیقه 9 منصب امامت ✨ بعضی از منصب ها، بعضی از اموال مال امامت است. مثلاً فرض کنید که انفال، مختص امام است، برای منصب امامت است نه مال شخص امام، در اصطلاح امروز می گویند : حقوقی (یعنی حقیقی) انفال این جوری هست، بیابان ها، دریاها، کوه ها، معدن ها، اینها مال امام است، الان مال امام زمان (ع) است. یعنی به این معنا که امام (ع) هر جوری که بخواهد، در اینها می تواند دخل و تصرف کند و اگر از دنیا رفت، اینها به اولادش نمی رسد، یعنی مثلاً حضرت علی (ع) از دنیا رفت، فقط به امام حسن (ع) می رسد، امام حسین (ع) نمی تواند بگوید، این بیابان مال من، قسمت نمی توانند بکنند، فقط مال منصب امامت است. 🔸 دقیقه 11 جریان فدک هم همین جور بود، ارث نبود. اولاً، هدیه بود، بخشیده بود. ثانیاً، مال شخصی حضرت زهرا (س) نبود. یعنی اگر حضرت از دنیا می رفت و فدک در دستش بود، بین اولادش تقسیم نمی شد. این فقط به امام حسن (ع) می رسید، بعد از امام حسن (ع) به امام حسین (ع) می رسید. 🔸 دقیقه 14 منصب امامت نماز جمعه و منصب حکومت برای امام معصوم (ع) است. (منظور از حکومت، قضاوت است) 🔸 دقیقه 18 در منصب اختلاف هست.... آیا هر منصبی که امام معصوم دارد، غیر امام هم اگر جامع الشرایط بود می تواند داشته باشد یا نه؟ https://eitaa.com/moravej_tohid/3738 🆔 @moravej_tohid

ولیّ چه کسی است؟ گفت هر کس را منم مولا و دوست ابن عمّ من علی مولای اوست کیست مولا؟ آنکه آزادت کند🕊 ولی، کسی است که انسان را آزاد می کند، یعنی چه آزاد میکن؟! یعنی این روحی که در زیر قبر وجود دنیایی دفن است را آزادش می کند و پروازش می دهد تا به سوی خدا، دست انسان را در دست خدا می گذارد. ما هیچ کاری در این دنیا غیر از آزادی خودمان نداریم. 🔹علامه مروجی سبزواری #عکس_نوشته @moravej_tohid

🌫 آماده مرگ باشید در محضر #علامه_مروجی_سبزواری 🕊شرح منطق الطیر، جلسه پنجم #فایل_صوتی_کوتاه #دستورالعمل_ها @moravej_tohid

در محضر #علامه_مروجی_سبزواری ✨جذب رحمت ✨امام صادق (ع): وجدت النور فی البکاء و السجده #کلیپ_تصویری_کوتاه 🆔 @moravej_tohid

🌱 سلام بر تو ای حجت خدا و ای نمایانگر اراده و خواست او «فرازی از زیارت آل یس» ✨امام_زمان(عجل الله تعالی فرجه و الشریف) در کلام امام سجاد(علیه السلام) 🍃 در غیبت کبری (امام زمان ارواحنافداه ) فقط کسانی بر اعتقاد خود استوار می­مانند که: یقین محکم و شناخت صحیح داشته باشند و سخنان ما بر آنها گران نباشد و تسلیم ما اهل بیت باشند. 📖 بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۴ #حدیث https://eitaa.com/moravej_tohid/3742 🆔 @moravej_tohid

🌱 ای غریب آشنا! یابن شمس والضحی آه از جدایی آقا! کجایی؟ 😭 #مهدی_بیا https://eitaa.com/moravej_tohid/3743 🆔 @moravej_tohid

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 هوالحکیم #زندگینامه قسمت_پنجم بسمه تعالی 📓آشنایی بیشتر با زندگی استاد: شیخناالاستاد در ادامه چنین در خاطرات خود آورده‌اند: وقتی من وقوع این حرکت را از آن پیرمرد دیدم، تمام حواسم متوجه او شد و دانستم که او را با عالم غیب ارتباط و اتصالی است که جلوات اسمی از اسماء‌‌الله که بر طور قلب او می‌خورد، این، طور را چنین دچار اندکاک و تکان‌های شدید می‌کند. در تمام مدتی که آن‌جا بودم، پیرمرد به عادت همیشگی خاموش بود، و من هم در ظاهر، خاموش، اما در درون من اضطراب و انقلابی برپا بود و در قلبم گویی طوفانی مهیب به همراه زلزله‌ای شدید مدام ارکان قلبم را در هم می‌شکست، و این اولین تجربه‌ی اتصال قلبی من با عالم غیب بود. آن‌جا بود که فهمیدم تاکنون که نماز می‌خوانده‌ام، قرآن قرائت می‌کرده‌ام، آیات قرآن را به آسانی بر زبان جاری می‌ساخته‌ام و کاملاً راحت و آرام بوده‌ام دلیلش این بوده که ارتباط قلب من با حقایق و جواهر آیات قرآن و اذکار نماز، که این حقایق و جواهر در عالم غیب حضور دارند بسته بوده، و من با بخش عَرَضی و ظاهری و با بُعد مادی و طبیعی آن‌ها متصل بوده‌ام، و معلوم است که ما چون با عالم طبیعت خو گرفته‌ایم و در این عالم رشد و نمو کرده‌ایم، اکنون که همین بخش طبیعی آیات و اذکار و اسماء که می‌خوانیم و قرائت می‌کنیم، برای ما هیچ سنگینی و شدتی ندارند و بلکه با نهایت راحتی این آیات و اذکار را بر زبان جاری می‌سازیم. اما چون روزنه‌ای بین قلب با عالم ملکوت و عوالم نفوس کلی و عقول نوری و عالم اسماء‌‌الله به‌وجود آمد، که بخش حقیقی و جوهری آیات و اذکار و اسما در آن‌جا هستند، آن حقایق و جواهر نوری و قدسی از آن روزنه بر قلب ما هجوم آورده و آن‌گاه است که قلب ما می‌شود لانه‌ی مرغ خانگی که شتری می‌خواهد به رسم مهمانی به درون آن خانه وارد شود. به‌هر‌حال مجلس تمام شد و حاج آقا فخر برای تجدید وضو و رفتن به مسجد برای نماز ظهر با حضار خداحافظی کرد و رفت، و سایرین هم رفتند، و آن پیرمرد هم رفت. او رفت و من هم دیوانه‌وار پشت سر او به فاصله‌ی بیست قدم می‌رفتم و جرأت نمی‌کردم که به نزدش رفته و با او سر صحبت را باز کنم؛ آخر سن او حدود هفتاد‌ و پنج بود و من هجده یا نوزده، و هیبتی و مهابتی از او در من افتاده بود که نمی‌گذاشت من به نزد او بروم. البته عقلم به من می‌گفت: آخر او می‌خواهد چه کند؟ او نه تو را می‌کشد، نه کتک می‌زند، و نه فحاشی می‌کند و نه به تو فحش و ناسزا می‌دهد. نهایتاً می‌گوید: بچه جان برو و دَرسَت را بخوان، تو را چه به این حرف‌ها. اما قلبم مرا مانع می‌شد و می‌گفت نرو. آن روز پشت سرش تا در خانه‌شان رفتم و او به خانه رفت و من هم ناکام به خانه‌ی خودمان رفتم. نمی‌دانم آن روز را چگونه گذراندم و آن شب را چگونه به روز رساندم در حالیکه در قلبم آتشی برافروخته بود و شوقی عجیب که مدام ماجرای عشقی شدید را که مولانا در اولین دیدار شمس دچار آن گشته بود، برایم تداعی می‌کرد و با خود می‌گفتم... ‌‌👇👇👇👇ادامه

اگر عشقی که مولانا به شمس پیدا کرده بود چنین آتشی را به جانش درافکند، پس آن فراق و غیبت صغری و یکساله‌ی شمس، و بعد از اندک مدتی، دوباره فراق و غیبت کبری و همیشگی شمس با جان و دل مولوی چه کرده است؟ با آن‌که عشق مولوی بسیار عشقی کامل‌تر و قوی‌تر بوده است و طبیعی است که درد فراق او بسیار جانگدازتر و ویران کننده‌تر. فراقی که مولانا، این شیخ بزرگ طریقت مرتضوی را چنین بی‌پر‌وبال می‌کند که همچون مرغ عشقی که جفت خود را از دست داده و بال و پر خودش هم شکسته، غریبانه می‌سراید: " ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی در خانه نهان گشتی یا سوی هوا رفتی چون عهد دلم دیدی از عهد بگردیدی چون مرغ بپریدی ای دوست کجا رفتی در روح نظر کردی چون روح سفر کردی از خلق حذر کردی وز خلق جدا رفتی رفتی تو بدین زودی تو باد صبا بودی ماننده بوی گل با باد صبا رفتی نی باد صبا بودی نی مرغ هوا بودی از نور خدا بودی در نور خدا رفتی ای خواجه این خانه چون شمع در این خانه وز ننگ چنین خانه بر سقف سما رفتی ساعت ۹ صبح روز بعد، آسیمه‌سر به منزل حاج آقا فخر رفتم و منتظر نشستم تا درس تمام شد و طلاب رفتند و کسانی هم که کاری داشتند کارهای آن‌ها هم تمشیت داده شد و ایشان هم رفتند، و آن عده‌ی خاص ماندند و آن پیرمرد لاغر و نحیف. من لحظه‌ای از او چشم برنمی‌داشتم و متوجه او بودم. او همچنان آرام و ساکت نشسته بود و دیگران که صحبت می‌کردند من اصلاً متوجه حرف‌هایشان نبودم. آن روز هم جلسه تمام شد و او خارج شد و آرام آرام راه منزلش را در پیش گرفت و رفت و من هم با فاصله‌ی از او پشت سرش می‌رفتم بدون این‌که جرأت کنم نزدیکش رفته و با او صحبت نمایم. آن روز هم چنین شد که او به خانه‌اش رفت و من هم تا جلوی کوچه‌شان رفتم و او که وارد کوچه شد من در همان جلو کوچه ایستادم و او را که آرام آرام به سوی خانه می‌رفت نگاه می‌کردم تا آن‌که در را باز کرد و وارد منزل شد و در را بست، و من هم ناامید و ناکام چند لحظه‌ای خیره خیره به داخل کوچه نگاه می‌کردم و بعد به سوی منزل خودمان روان شدم در حالی‌که روحم را همان‌جا گذاشته بودم و فقط جسم خود را به مدد نفس نباتی به خانه‌ی خودمان کشیده‌ام. ◀️ ادامه دارد... 🆔 @moravej_tohid https://eitaa.com/moravej_tohid/3745🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 هوالحکیم #زندگینامه قسمت_ششم بسمه تعالی 📓آشنایی بیشتر با زندگی استاد آری عقل که همان کدخدا و مرد وجودم بود، به خاطر این‌که طبیعت مرد، سخت است، لذا تشعشعات اسم 'العزیز' را که از سوی او بر وجودم وارد می‌شد احساس نمی‌کرد. بلی خاصیت این اسم این است که در هر کس حضور داشته باشد دیگران را از نزدیک شدن به او برحذر می‌دارد و به خاطر همین اسم در ذات خداست که خداوند، تمامی موجودات را دورباش می‌دهد که: "و یحذرکم الله نفسه" خداوند شما را از نزدیک شدن به خودش برحذر می‌دارد. این اسم در اولیا هم شدت دارد و لذا دیگران را دورباش می‌دهد و از نزدیک شدن به حیطه‌ی وجودی آن‌ها برحذر می‌دارد. این است که شیخ بزرگوار شیراز جناب مصلح الدّين سعدی می‌گوید: چو سلطان عزت عَلَم درکشد جهان سر به جیب عدم درکشد آری عقل به‌خاطر طبیعت سختش تشعشعات این اسم را احساس نمی‌کند و از آن‌جا که اسم 'الحسیب' در او قوت دارد حساب می‌کند که او پیرمردی فرتوت است و هیچ‌گونه ضرب و جرح و قتلی از او ساخته نیست، و از آن‌جا که شخص مؤدبی است پس اهل فحاشی هم نیست، و بعد از محاسبه، امر می‌کند که: پس نزدیک او برو و با او سر صحبت را باز کن. اما قلب این بانوی وجود انسان به‌خاطر طبع لطیفش و این‌که اسم 'الطیف' در او قوت دارد کاری به محاسبات شوهرش ندارد و در خود تشعشعاتی قوی را احساس می‌کند که از سوی آن پیرمرد به او می‌خورند و او را سخت منفعل می‌نمایند، و لذا ترسی از او در ذهن این بانو به‌وجود می‌آید که ترس از ضرر و زیان، و ترس از ضرب و جرح و قتل نیست. بلکه ترس از عظموت و عزتی بود که از نفس عظیم و عزیز او در بانوی قلب من ایجاد می‌شد. البته این اسم مبارک 'العزیز' برای این است که هر بی‌ سروپایی وارد حوزه‌ی وجودی خداوند و یا اولیاء خداوند نشوند اما اگر کسی ثابت قدم ایستاد و صدق و راستی پیش آورد و این بانوی قلب هر چه که ناراستی و نفاق و دورویی است از خانه‌ی وجودی خود بیرون ریخت، آن‌گاه از حوزه‌ی استحفاظی اسم 'العزیز' گذر کرده و وارد اسم دیگری که در نفس ولی خدا حضور دارد می‌شود که اسم مبارک 'الحبیب' است و از این‌جا رابطه‌ی این بانو با آن ولی رابطه‌ی حبی و عاشقانه می‌شود و انسان در قلب خود احساس می‌کند که دیگر از او ترسی ندارد و بلکه او را دوست می‌دارد و این بود که بانوی وجود من به زودی تسلیم آن پیرمرد اهل دل شد و به زودی ارتباط من با او ارتباطی حبّی شد و چنان به او دل بستم که هر وقت از قم به سبزوار می‌آمدم آسیمه‌سر برای دیدن او می‌شتافتم. چنان‌که این ارتباط را تو می‌توانی بین مولانا و شمس نیز بیابی، که اول بار که شمس در جلوی مدرسه‌ی پنبه فروشان که مولانا از آن بیرون آمد و جمعی از طلاب نیز پشت سرش حرکت می‌کردند، با مولانا مواجه شد و راه را بر او بست و از او سؤال کرد که مقام محمد بالاتر است یا أبایزید؟ مولانا برآشفت که این چه سؤالی است که می‌کنی؟ این کجا و آن کجا، و اصلا مقایسه، مقایسه‌ای باطل است، و شاید بانوی وجود مولانا در آن لحظه از آن پیرمرد ژنده‌پوش بیزار هم شد و تا این‌جا با شوهرش یعنی عقل هماهنگ بود، اما به زودی این بانو راهش را از شوهرش جدا کرد و آن‌جا که مولانا با شمس به حجره‌ای از حجرات مدرسه رفتند و سه روز در بر روی همه بستند و هیچ‌کس را اجازه‌ی ورود به حجره ندادند، کدخدای وجود مولانا هم که عقل او باشد از جمله کسانی بود که در پشت در بماند و اجازه‌ی ورود پیدا نکرد و مولانا فقط بانوی وجود خودش را که مقام قلبش بود به درون برد و در این سه روز مولانا هرچه از اسرار و حکمت‌های غیبی و فیوضات سُبّوحی و اشراقات قُدّوسی که از شمس دریافت می‌کرد به‌ واسطه‌ی این بانوی وجودش دریافت کرد. این بانو به‌زودی خودش را تسلیم شمس کرد و محبت او را به‌شدت وارد خودش نمود و از آن منطقه‌ی سخت و جانسوز اسم 'العزیز' گذشت و وارد حوزه‌ی اسم 'الحبیب' شد و از آن به بعد سلطان وجود جلال‌الدين محمد بلخی، بانوی وجود او بود برای همین بود که وقتی شمس‌ از جلال‌الدین به جهت امتحان، شراب طلب کرد، کدخدا به شدت ممانعت کرد که آخر تو فقیهی هستی بزرگ و مردم چه می‌گویند وقتی ببینند یک آیت‌الله العظمی کوزه‌ی دُردی به دست در خیابان راه می‌رود؟ اما کدبانو به فوریت جلوی او را گرفت و خطاب به شوهرش گفت: شمس من عزیز من است و تو هر دلیلی که داشته باشی بر این‌که این کار جایز نیست اما من دلیلی بسیار محکم‌تر دارم بر این‌که جایز است و آن این‌که: "او چنین می‌خواهد". (در مورد عقل و قلب و این‌که عقل، مرد وجود انسان، و قلب، زن وجود انسان است قبلاً اشاره‌ای کرده‌ایم). ◀️ ادامه دارد... 🆔 @moravej_tohid https://eitaa.com/moravej_tohid/3746🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

✨ من به سرچشمه ی خورشید نه خود بردم راه ذره‌ای بودم و مهر تو مرا بالا برد #علامه_طباطبایی (ره) 🆔 @moravej_tohid