٢١ #خطبه_فدك 🏴 بسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖم 🔷 احتجاج حضرت زهرا عليها السّلام در باره فدك و سخنان آن حضرت هنگام شهادت درباره امامت‏ 🔹«عیادت زنان مهاجر و انصار-۱» و سويد بن‌غفله گفت: چون بانوى ما حضرت فاطمه عليها‌السّلام به‌بستر بيمارى‌ افتاد؛ (همان بيمارى كه منجر به شهادت آن حضرت گشت)، زنان انصار و مهاجرين براى عيادت به خدمت او رسيده و گفتند: با اين بيمارى چگونه شب را به صبح آوردى. اى‌دخت پيامبر؟ حضرت زهرا عليها‌السّلام نيز پس از حمد الهى و صلوات بر پدرش فرمود: به خدا سوگند در حالى شب را به صبح رساندم كه از دنياى شما ناراضى، و از مردان شما بيزارم، آنان را پس از امتحان دور انداخته، و پس از مشاهده نيّات سوء و رفتارهاى ناهنجارشان از همه آنان كناره ‏گيرى نمودم! (سپس گمراه شدن پس از هدايت را به باد انتقاد گرفته و فرمود:) قبيح و زشت باد آن شكاف‌هاى شمشير (كه در جهاد راه خدا ايجاد شد)، و هر كار لهوى پس از كارى جدّى، و آن سنگ خوردن‌ها از كفّار و آزار نيزه! و نتيجه‌اش اين خطاى در رأى و سستى نظر! "چه كار بدى مرتكب شدند! كه غضب الهى براى ايشان مهيّا و تا ابد در جهنّم خواهند ماند"! (مائده؛۸۰) البتّه من ايشان را به راه حقّ خواندم و متوجّه سنگينى آن نموده و همه چيز را بر آنان ظاهر نمودم. رويشان بخاك باد! مرگ برآنان! لعنت بر قوم ستمكار!. واى براين امّت! چه چيز آنان را از: ستون‌هاى استوار رسالت و اساس نبوّت و راهنمايى؛ و مهبط فرشته وحى، و دانا به تمام امور دنيا و آخرت، گمراه ساخت؟ آگاه باشيد كه اين انحراف خسران مبين است. چرا اين گونه أبوالحسن را عقوبت كردند؟! به خدا سوگند كه اين مجازات (خذلان و تنها گذارن آن حضرت) فقط بخاطر ترس ازشمشير او و كمى ملاحظه در اجراى حقّ، و سختى و شدّت جنگ او، و شجاعت كارزار، و بى‌مهابا بودن او در اجراى فرامين الهى بود، و به خدا سوگند اگر تمام امّت از راه سعادت منحرف شده و از پذيرش راه روشن امتناع مى‌كردند، (علىّ) همه آنان را به راه آورده و آرام آرام و صحيح و سالم به سعادت و خوشبختى مى‌كشاند، كه نه خود خسته شود و نه ايشان ملول، و در نهايت آنان را به سرچشمه‌اى با آبى گوارا و مطلوب و عارى از هرخس و خاشاك مى‌برد، و ايشان را از آن سيراب باز مي‌گرداند و در خفا و آشكاراشان را نصيحت مى‌نمود در حالى‌كه خود آن حضرت از غناى آنها بهره نمی‌برد و از دنياى ايشان براى خود چيزى ذخيره نمى‌فرمود مگر باندازه شربت آبى كه تشنه خود را سيراب كند و اندكى از طعام كه گرسنه بدان سدّ جوع نمايد، و در آن وقت زاهد از راغب و راستگو از دروغگو تميز داده و شناخته مي‌شد، «اگر مردم قرى و دهات ايمان مى‌آوردند و پرهيزگارى مي‌كردند هر آينه درهاى آسمان را به رحمت و بركت بروى ايشان باز مي‌كرديم و زمين را رخصت مى‌داديم تا خير و بركات خود را برون اندازد. و لكن چون مردم تكذيب آيات الهى كردند و به اعمال زشت پرداختند ما هم بر ايشان تنگ گرفتيم و به سبب كردار قبيح وعصيان ايشان را معاقب ومأخوذ داشتيم. «اعراف؛۹۶» #خطبه‌فدکیه #امامت‌درکلام‌حضرت‌فاطمه در محضر استاد