نقدی بر برنامه‌ی زندگی پس از زندگی یکی از جذاب‌ترین موضوعات برای بشر، اطلاع از وضعیت زندگی پس از مرگ است. ضمن این‌که شنیدن تجربه‌ی کسانی که سکرات مرگ دیده‌اند، تأثیر زیادی روی انسان دارد و ایمان را تقویت می‌کند. اما آفات اینجور مباحث چیست؟ وقتی باب این را باز می‌کنیم که ادعاهای افرادی را که راهی برای اثبات یا رد آن نداریم، اما به‌خاطر این‌که اعتقادات ما را تقویت می‌کند می‌پذیریم و نشر می‌دهیم، و می‌خواهیم که جامعه هم به آن اعتماد کند، در واقع این فرصت را برای شیادان و مخالفان هم ایجاد کرده‌ایم! مثلا اگر BBC آمد و برنامه‌ی مشابهی ساخت و عده‌ای را آورد که مدعی این تجربه هستند و آن‌ها گفتند که در تجربه‌شان دیدند که نماز و روزه و دستورات اسلام مانع رشد آن‌ها شده است، چگونه می‌شود گفت که حرف آن‌ها غلط است اما حرف این‌ها درست است؟ اسلام دین یقین است، یقینی که از راه عقل و نقل معتبر باید به‌دست آورد؛ اسلام، ایمان از راه‌های غیر معتبر را جایز نمی‌داند؛ اسلام بر پایه‌ی ظن و گمان یا خواب و شهود ساخته نمی‌شود، اینکه عده‌ای مدعی تجربه‌ی خاصی از مرگ هستند، یک تجربه‌ی شخصی است که برای دیگران حجت نمی‌شود و نباید بشود، حجت‌های مشروع در دین مشخص شده‌اند. برای شناخت حقایق پس از مرگ و ربط آن با اعمال ما در این دنیا باید به آیات و روایات رجوع کنیم نه تجربه‌ی مرگ یا خواب افراد. این تجربه‌ها نهایتاً می‌توانند به‌عنوان مؤیّد اصل وجود حیات پس از مرگ استفاده شوند بدون اعتبار جزئیات. ضمن این‌که: ۱- آیا ممکن نیست عده‌ای برای جلب توجه، در آنچه دیده‌اند اغراق کنند یا اساساً بر اساس شنیده‌ها از دیگران، یک داستان بسازند؟ چگونه قابل راستی آزمایی است؟ ۲- به فرض راستگویی، چه کسی تشخیص ‌می‌دهد تجربه بوده یا شهود یا خواب یا چیز دیگر؟ الهی بوده یا شیطانی؟ حتی مکاشفات اهل معنا گاهی شیطانی است و فقط اهل فن می‌توانند آن را تشخیص دهند. باید عقلانیت را در جامعه رشد بدهیم تا راه نفوذ شیاطین را ببندیم؛ این برنامه‌ها هرچند در کوتاه مدت بر افزایش ایمان مردم مؤثرند، اما می‌توانند مردم را به سمت خرافات و دوری از عقلانیت و نیز پیروی از مدعیان دروغین سوق دهند. پ.ن: این برنامه‌ی تلویزیونی، گفتگو با کسانی است که مدعی هستند تجربه‌ی پس از مرگ داشته‌اند و زنده شده‌اند. #مرگ #اسلام #اسلام_ناب #زندگی_پس_از_زندگی #عقلانیت @mosabereh