#خدانگری، منبعی برای رفتار خداباوران یکی از اصلی‌ترین محدودیت‌های روان‌شناسیِ جریان اصلی این است که می‌خواهد #انسانِ_بدون_خدا را #توصیف و #تبیین کند، رفتار چنین انسانی را #پیش_بینی کرده، برای او نسخه بپیچد ولی در عمل، افرادِ تحت تجویز چنین تفکری با تعارضات و چالش‌هایی روبرو می‌شوند. داشتم با خودم فکر می‌کردم منابع فکر اگر همان سه مورد #مقایسه_اجتماعی، #پسخوراند، و #خود_توجهی باشد( ر.ک رفتارهای ما تحت تأثیر کدام منبع شناخت است؟)، یا همیشه کار ساز نیست یا گاهی ما را دچار تعارض می‌کند. گاهی هر منبعی چیزی می‌گوید؛ متفاوت از منبع دیگر . این خود، باعث آشفتگی و تنش روانی می‌شود . مثلاً کاری را خودم با خودتوجهی درست می‌دانم، تصور هم می‌کنم مردم و اطرافیانم هم خوششان می‌آید؛ امّا در واقع آن‌ها مخالف این موضوع‌اند! کار را انجام می‌دهم؛ مخالفت می‌بینم؛ آشفته می‌شوم. یا نه، بعضی اوقات ذهنم کاملاً قفل می‌کند، خودم با خودتوجهی اصلاً به نتیجه‌ای نرسیده‌ام، هرچی فکر می‌کنم که مردم در این زمینه چه می‌گویند؛ باز هم به نتیجه نمی‌رسم؛ چون جزء کارهایی است که به اصطلاح #هر_کی_یه_چیزی_میگه!، بازهم آشفته بازاری می‌شود این روان من! کار هرچه قدر حساس‌تر، تصمیم سخت‌تر! تصمیم هرچه قدر مهم‌تر؛ آشفتگی بیشتر! حالا در این موقعیت‌ها شما باشید چکار می‌کنید؟! روشن است و شما هم تأیید می‌کنید که در این هنگام، باید سراغ منبع دیگری از شناخت برویم که فصل الخطاب باشد. آن منبع باید: 🔹هم جانبه‌نگر باشد 🔸هم مرا بشناسد، هم دیگران را 🔹هم به سود و زیان من آگاه باشد، هم به سود و زیان دیگران 🔸#سلامت و #سعادت من و دیگران هم دغدغه او باشد این منبع شناخت بسیار به من کمک خواهد کرد که مرا از این آشفتگی ذهنی و روانی خارج کند و بگوید #الان_تکلیف_تو_چیست؟ و باید چکار کنی! و کار درست چیست؟ بله، این منبع نمی‌تواند از جنس ما آدم‌های عادی و مادّی باشد، او باید: #بالاتر_از_همه_اندیشه ها_باشد #نوشتارهای_حمید_رفیعی_هنر 🆔@Mohyii @moshaveremava