eitaa logo
°[ تربیت دینی ]°
1.3هزار دنبال‌کننده
923 عکس
160 ویدیو
205 فایل
دل آدمی بزرگتر از این دنیاست! و این رازِ تنهایی اوست... 🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
پاسخ 5⃣3⃣5⃣ سلام و درود و رحمت🌸 همان طور که در فرمایش خودتان هم مشخص هست،شما با تمام وجود پستی غرور 😏را درک کردید ،اینکه باعث دور شدن عزیزان و دوستانتان از شما میشود و چه پیامدهای منفی به همراه خواهد داشت.😔 اما بهتر است بیاندیشید آیا واقعا این صفت ناپسند را دارید⁉️ منشاء و علت غرورتان چیست⁉️ نسبت به چه کسانی و در چه زمینه ای احساس برتری دارید⁉️ و در کل غرور برای چه⁉️ انسانی که آهی هست و دمی.😢 ✅برای اصلاح خود،اولین قدم این است که خودتان را قبول داشته باشید و بپذیرید غرور دارید .اگر این غرور مثبت هست باید در مسیری درست بکار آید . غرور و غیرت در برابر دشمنان دین، غرور ملی و ... .که این، خود باوری است و مفید.👌 ❌ولی اگر منفی هست و موجب فخر فروشی به دیگران و تحقیر دیگران هست مذموم و ناپسند است ☹️و باید اصلاح شود. اصلاح در فکر(هر چه دارید از خداوند است و مالک حقیقی خداوند است اگر بخواهد می دهد و جز از فضل خود عطایی ندارد و اگر شاکر و قدردان نباشید و در راه صلاح استفاده نکنید سلب توفیق می شوید.پس فخر فروشی به چیزی که مالک آن نیستی ،غفلت و جهل هست)💯 اصلاح در انگیزه(انسان متواضع نزد خداوند محبوب هست و همین ایجاد انگیزه ای میشود برای متواضع بودن و دوری از غرور.چه چیزی بالا تر از محبوب خداوند شدن؟)🙏 اصلاح در عمل(در هر لحظه زندگیتان به فکر خوشحال کردن بندگان خدا باشید، به فکر بر طرف کردن نیاز دوستانتان،با روی خوش، قلبی پاک ❤️حتی کارهای کوچک مثل همین جفت کردن کفشهای عزاداران حسینی و فاطمی، مثل بوسیدن دست پدر و مادر، با نیت عزیز خداوند شدن یا حتی آب دادن به گلدانها و دانه دادن به پرندگان.)☘ مداومت در اعمال به ظاهر کوچیک ،توفیقات بزرگی را به همراه می آورد .💯 ✅روزانه کوچک ترین کارهایی که در جهت رفع غرورتان انجام می دهید یادداشت کنید🗒 و بدانید اگر برای خداوند به دنبال تزکیه و اصلاح خود باشید خداوند خوب خریداری است و کمکتان می کند.😊 این تصمیمتان قابل ستایش هست و باید از دوستان و مادرتان قدردان باشید که راهنمای شما بودند برای شناخت این اخلاق ناپسند.✅ موفق و موید باشید. ❇️ 🔻🔻 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 1⃣4⃣5⃣ با سلام خدمت شما قابل درک هست که با توجه به مذهبی بودن شما و آرمانهایی که دارید این برخورد و رفتار غیر قابل قبول و دور از انتظار هست . اما باید به تک تک این مسائل بعنوان یک مسئله نگاه کنید تا بتوانید برای حل آن اقدام مناسب انجام دهید. آیا ترک نمازشان و امور عبادی از ابتدا بوده یا بعد بوجود آمده و علتش بخاطر ضعف اعتقادی است یا حتی لجبازی و نا امیدی؟ در این پانزده سال غیر از صبری منفعلانه و بدون نتیجه ی مثبت که باعث بهتر شدن اوضاع شود ،تدبیری کرده اید؟ باید برای پیشرفت و رسیدن به زندگی زیبا ،درست قدم بردارید.صبر تنها که سازنده نباشد جز دلشکستگی که خودتان اشاره کردید و رفته رفته دلسردی دو طرف نتیجه ای بهمراه ندارد. شما باید به خودتان دقیق تر شوید .قدرت یک بانو در حریم خانه اش می تواند روح زندگی ایجاد کند. پانزده سال سکوت نشاندهنده ضعف در ابراز وجود ، عدم وجود مهارتهای لازم در خود شما نیز هست که حتما باید بیشتر بررسی کنید. سعی کنید بجای تمرکز به بی کفایتی و بیخیالی همسرتان به راههایی که خودتان می توانید برای شادی خودتان انجام دهید دقیق شوید . تمرکزتان را به عشق به خودتان و عشق به فرزندانتان هدایت کنید و زمانیکه این تحول در شما و سبک زندگی بوجود آید ،همسرتان توجه اش جلب می شود و رفته رفته اثرات بهبودی در رفتار را خواهید دید و این مسیر خود باوری و رشد فردی نیاز به آموزش دارد و اکتسابی است. برای تقویت روح و کسب مهارت و شادابی خود بدون احتیاج و تکیه بر دیگری به کمک مشاوری مجرب و مطالعه در این زمینه بکوشید. صبر زمانی ارزشمند است که سازنده باشد. مطمان باشید راههای زیادی هست که باید رفت و نا امید نشد. به امور عبادی و ارتباط قلبی با خداوند و توسل بر اهل بیت بیشتر دقیق شوید. موفق و موید باشید . ❇️🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 2⃣4⃣5⃣ با سلام و درود اینکه شما چکار کنید تا ایشون این افکار به سراغش نیاید این است که در مورد این مسائل خیلی صحبت نکنید و حریم شرم و حیاء را نگهدارید تا باعث عادی بودن این مسئله و بی اختیاری بودن آن توسط ایشون که توجیه رفتاری پیدا کند نگردد. ایشون باید درک کنند و به این بینش برسند که برای رهایی از این رفتار باید زیر نظر مشاور و روانشناس قرار بگیرند به دلیل رفتارهایی که خودشان هم متوجه متفاوت بودنشان از عموم مردهای دیگر هستن و همین تفاوت باید عمیق تر بررسی شود. چنانچه درمان نگردد پیشروی کرده و از چارچوب های اخلاقی دیگر نیز عبور خواهند کرد . کمک شما هدایت ایشان به سمت بررسی علمی و دقیق این رفتارها می باشد و امری تخصصی است. هر چند تا خودشان نخواهد و اراده نکند و پیامدهای منفی این رفتارها را درک نکنند قدمی هم در جهت بهبودی و درمان بر نمی دارند و اصرار شما نتیجه معکوس خواهد داشت. بیشتر مراقب خودتان باشید تا در این مسیر آسیب روحی و روانی نبینید و می توانید خودتان با رجوع به روانشناس و مشاور و طرح مسئله ،برای کسب آرامش خودتان اقدام کنید. موفق باشید. ❇️🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 3⃣4⃣5⃣ با سلام خدمت شما پدر فهیم و دلسوز تمام مواردی که بیان کردید نشان دهنده سلامت رشد دختر عزیزتان هست. نوجوانی و بلوغ علائمی دارد که آگاهی از این نشانگان به شما در جهت ارتباط درست با نوجوان کمک خواهد کرد. در مورد دوران نوجوانی و بلوغ چقدر آگاهی دارید؟ تغییراتی که در این دوران از جهت جسمی ، هورمونی ، علایق و نیازها بوقوع می پیوندد در جهت کسب هویت اصلی نوجوان هست. در این دوران نوجوان مرز بین کودکی و بزرگسالی را میگذراند .از جهت ظاهر و تغییرات جسمی بزرگسال به نظر می رسد و از جهت فکر توان تعقل کافی را ندارد بُعد احساسی و عاطفه او مانند دوران کودکی هنوز پر رنگ هست. با توجه به دغدغه مندی شما و اهمیتی که به دخترتان می دهید بهتر است از مشاوره تلفنی راجع به این موضوع بهره ببرید.چرا که از طریق یک پاسخ کوتاه امکان بررسی دقیق نیست. اما در همین حد بدانید سعی کنید با او ارتباط مثبت برقرار کنید، ویژگیهای دوران نوجوانی را برایش بگویید و آگاهش کنید که این علایق به دلیل تغییرات هورمونی درون شماست و ثبات ندارد. ایشان الان در راه کشف حقیقت و استقلال طلبی هست .با صبر و حوصله درکش کنید تا بتواند ارزشها را خودش بیابد و با آگاهی، به ارزشها و ایده آل های خانواده روی آورد. حتما در دوستیابی مناسب، درایت بخرج دهید و قبل از اینکه ایشان خدایی نکرده با همسالانی غیر از ارزشهای شما دوستیابی کند با خانواده ای که از جهت سلامتِ ارزشها مورد تاییدتان هست و دختری همسال دارد رفت و آمد کنید و غیر مستقیم بستر را برایش ایجاد کنید. به او فرصت دهید ولی مراقبت نا محسوس هم داشته باشید. موفق باشید ❇️ 🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 4⃣4⃣5⃣ سلام بر شما الحمدلله که در دوران پر امید زندگیتان هستید و باید مهم ترین تصمیم زندگیتان را بگیرید. و الحمدلله در دوران آگاهی و رشد علمی زندگی می کنید.دورانی که تحقیقات بسیاری پیرامون این موضوع مهم انجام شده و شما با مشورتی درست و پیگیری بموقع می توانید در مورد این تصمیم مهم انتخابی درست انجام دهید. پس جای نگرانی نیست. نکته مهم آگاهی شما نسبت به خودتان و علایق و آرمانهایی که برای آینده دارید هست. ازدواج یک انتخاب مهم برای کمک به رسیدن سه هدف مهم هست آرامش، کمال و رشد . باید با سنجش همه جوانب پیش بروید. اگر واقعا رابطه عاطفی و عاشقانه ۷ ساله وسط هست توصیه می کنم بی هیچ بهانه ای تکلیف این احساس را روشن کنید. نمیشود با مسائلی که مقطعی و گذرا هست ندای قلبتان را نشنیده بگیرید. حتما با خانواده احساستان را مطرح کنید و یقین پیدا کنید این احساس دو طرفه است و فقط به نشانه های رفتاری و زبانی عاشقانه ...اکتفا نکنید . اگر این احساس دو طرفه بود مرحله بعدی با رفتن به مراکز مشاوره مجرب اسلامی ،مشاوره pmcشوید و روند را ادامه دهید . نباید قبل از خود آگاهی دقیق در درجه اول و شناختتان از پسر داییتان در مقام دوم و سنجش مناسب بودن این وصلت ، بحث دلدادگی پیش می آمد. سعی کنید آگاهانه تصمیم بگیرید و عاشقانه زندگی کنید. تا مشخص نشدن ماجرای این احساس دو طرفه به فرمایش خودتان به هیچ خواستگاری و هیچ حرف و حدیثی بها ندهید. سرنوشتتان را بخاطر مسائلی گذرا ، حرف و حدیث مردم و خواست دیگران خراب نکنید. موفق و موید باشید. ❇️ 🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 7⃣4⃣5⃣ سلام بر شما عزیز و پر احساس متاثر شدم از تک تک احوالاتی که دارید و خوشحالم که خیلی قشنگ بیان کردید. و متاسفم از اینکه بعضی وقتا اطرافیان و مخصوصا والدین با برخورد ها و زخم زبانهایی چه زهری را بالاجبار به عزیزشان می خورانند و خودشان متوجه این بد رفتاری ها نیستند. دخترم، من بعنوان یک راهنما و مشاور که در این زمینه کار کرده و تجربه داره ازتون می خوام با خودتان مهربان باشید. با توجه به شرح احوالاتتان مشخص هست قلب مهربانی دارید که احساس و عطوفتش درک نشده. سوال؛ اضافه بودن یا نبودن هر نفر را کی تعیین می کند؟! نعمت حیات و زندگی بزرگ ترین نعمتی هست که خداوند به تک تک موجوداتش عنایت میکند و حتی کوچک ترین ذره در این عالم، خلقتش از حکمت بوده و برنامه. شما عزیز و مهربان هم مخلوق خداوند حکیم و علیم و مدبر هستید. هیچ کسی حق ندارد باعث رنجش شما بشود و خودتان هم نباید این شرایط را فراهم کنید. دوران نوجوانی دورانی بحرانی است و بسیار پر اهمیت. اگر بدانید همزمانی ترشح هورمونهای مختلف در بدن شما حتی کوه را متلاشی میکند، بیشتر مراقب افکار و احساساتتان می باشید. به خودتان فرصت بدهید تا از این دوران به خوبی گذر کنید. و شاید قبل از همه ،خودتان باید این را درک کنید که روحیه لطیف و مهربان شما حساس تر شده، انتظاراتتان بیشتر شده، نیاز به احترام و درک شدنتان بالا رفته، دوست دارید استقلال بیشتری در امورات و انتخابهایتان داشته باشید، گاهی به حدی احساس غم می کنید که دوست دارید بلند بلند گریه کنید و تنهای تنها باشید، دوست دارید با کسی که شما را درک می کند و با کلامش نوازشتان میکند هم صحبت شوید، احتیاج دارید مورد احترام واقع شوید و خواسته هایتان را اجابت کنند، ..و بسیاری از موارد دیگه . تجربه عاطفی تلخی را هم پشت سر گذاشتید ولی کار من را راحت کردید. چراکه با تک تک سلولهای بدنتان درک میکنید اگر بگوییم به دلیل احساس تنهایی به هر نا لایقی نباید اعتماد کرد و مسکن موقت پر آسیب را برای خودتان تجویز نکنید. و از این تلخی در جهت رشد و عبرت بهره ببرید. به نیش و کنایه اطرافیان تا حد ممکن توجه نکنید. سعی کنید با مادر و پدر در خلوتی دنج، از احوالاتتان ، احساسات و انتظاراتتان در کمال ادب و متانت صحبت کنید یا با نامه ای انتقال دهید. اگر با مشاور مسائلتان را مطرح کنید بهترین تصمیم را گرفته اید چرا که برای پیمودن مسیر درست و کسب مهارتهای لازم بهتر است از متخصص کمک بگیرید نه فردی بی تجربه و ناشایست. اگر امکانش نیست، بزرگتری آگاه و صمیمی، دوستی دانا از جنس خودتان توصیه می شود. بیشتر برای خودتان وقت بگذارید.ورزش ، کسب مهارت خاص و ...... برای زندگی آرمان و هدف داشته باشید و با توکل به خدا و صبر پیش بروید. موفق و موید باشید. ❇️ 👇 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 9⃣4⃣5⃣ سلام و نور با توجه به این نکاتی که فرمودید بهتره از خودتان بپرسید این دوستی به چه دلیل آغاز شد؟ ملاک اصلی آغاز این ارتباط چه بوده؟ اینکه با وجود این موارد نادرست باز عنوان دوستی را مطرح می کنید شاید نکات مثبتی هم در او وجود دارد که دقت نکرده اید ! و یا شرح ندادید واگرنه ادامه ی این سبک رفاقت، وجه و اعتبار ارزشی و عقلانی ندارد. در روایات بسیاری به اهمیت صفات نیک یک دوست و دوری از افرادی با صفات ناپسند تاکید شده است چرا که رفته رفته در خلقیات و منش یکدیگر اثر گذارند و دوست خوب هدایتگری ایمن است و دوست بد ،فرجام بد را ببار خواهد آورد. امیرالمومنین (ع) فرمود: «بدترین دوست آن است که براى او به رنج و زحمت افتى.» آیا این دوست شما باعث سرافرازی و عزت شماست یا بعکس؟ چه زمانها و فرصت های نابی که بجای اتلاف وقت و درگیری ذهنی برا چرایی فحش دادنش ، دلشکستنش و حرفهای نسنجیده اش صرف می کنید، می شود بهتر و پر برکت تر گذراند. با او در کمال مهربانی و قاطعیت اتمام حجت کنید و ملاکهای ارزشی دوستی از نظر خودتان را در میان بگذارید اگر حاضر به کنترل رفتار و زبان خود شد با صبر و بخشش، امیدی به دوستی مفید می باشد اگر نه ،خود می دانید و هدفتان در زندگی چه بهتر، برای انتخاب دوست به ملاکهایی که ائمه اطهار مطرح کرده اند بیشتر دقت نمایید . موفق و موید باشید ❇️ 🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 0⃣5⃣5⃣ سلام و نور آنچه متوجه شدم این است که دختران شما از دو الی سه سال پیش هر روزه باید با دختر عمویشان که خیلی هم رضایت خاطر ندارند، همبازی باشند و عدم تناسب ملاک ها و ارزشهای اعتقادی و اخلاقی دو خانواده این نارضایتی را از جانب شما بیشتر هم کرده است . در مورد نظر همسرتان و عملکرد ایشان در این مورد آگاهی ندادید ولی برای خاتمه ی این مسئله به اتحاد در عملکرد شما و همسرتان احتیاج هست تا باعث اختلاف بزرگی در خانواده نگردد. آنچه برای شما دو بزرگوار باید اهمیت داشته باشد ،دو دختر عزیزتان هست که سرمایه های ارزشمند شما محسوب میشوند. و نگهداری از دختر برادرتان مشکل شما نیست و خود آنها باید برایش تدبیری بکنند. شما باید با اعتماد به نفس و درایت نسبت به این موضوع اقدام کنید.اینکه سالها این روند را گذراندید و تنها یک مرتبه آنهم مستقیم به این مسئله پرداختید ، و بعد هم ثابت قدم نبودید سیاست درستی نبوده. سعی کنید وابستگی کمک رسانی خودتان را برای آنها کمرنگ کنید و صبحها با مشغله داشتن خودتان از پذیرفتن دختر عموی فرزندانتان طفره بروید. شما بین نگهداری و پرستاری از دختر جاریتان و سلامت روحی و روانی و پرورش درست فرزندانتان کدام را انتخاب می کنید ؟ هر انتخابی برنامه ای دارد. با حداقل ترین هزینه و تدبیری درست باید به هدفتان برسید. من نمی گویم به دیگران کمک نکنید ولی کمک تا جایی ارزشمند است که در حق فرزندانتان کوتاهی صورت نگیرد. ایندفعه شما با خانواده همسرتان خیلی دوستانه و با زبانی که نسبت به این روند عواقب خوبی را برای فرزندانتان نمیبینید صحبت کنید و از آنها بخواهید درکتان کنند. اگر با زبانی نرم و درایتی درست پیش بروید و برای زندگیتان خطوط و مرزهای مشخص داشته باشید دیگران یاد می گیرند به این مرزها احترام بگذارند. همراهی همسرتان و مطرح کردن دغدغه هایتان برای ایشان و همفکری با توجه به روحیات خانواده ی ایشان، بهتر پاسخ می دهد. موفق باشید. ✳️ 🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ2⃣5⃣5⃣ سلام و رحمت مسئله شما قابل درک هست،جمع بین احترام به والدین همسر و هدایت درست فرزندان با روش تربیتی خودتان مشکل هست مخصوصا که دسترسی نوه ها به پدر و مادر بزرگها راحت و آسان می باشد . 👈 اولین نکته درک احساسات بزرگتر ها می باشد .وقتی علت عملکرد آنها را محبت افراطی بین آنها بدانید و تعمیم این مسئله میان بسیاری از خانواده های ایرانی، راحت تر می توانید در مقابل آن صبور بوده و به راه حل بیاندیشید. 👈دومین نکته این است که کودکان هر جا لذت و محبت بیشتر را درک کنند به آن سمت کشیده می شوند. برای رعایت قانون رفت و آمد و گرفتن لذتی از آنها باید جایگزینی مقرر کنید و غیر مستقیم حواس فرزندانتان را متوجه مسائل دیگر کنید تا خودشان فرصت فکر کردن به سمت خانه ی آن بزرگواران نکنند. مثلا علایق فرزندانتان را بشناسید .لذتهایشان را بشناسید .کار گروهی، بازی های گروهی ، درست کردن کیک ها و تنقلات خانگی، ایجاد فضایی شاد که بدانند به عنوان مادر مهربان و دلسوز نگران تربیتشان هستید و وقت لازم را صرف می کنید و فقط منع مطرح نیست. در قدمی دیگر رفت و آمد را خودتان مدیریت کنید .هفته ای یک مرتبه (یا هر طور صلاح می دانید) با برنامه ای شاد و دور همی مفرح و دعوت رسمی از والدین همسر و قانون مقرر کنید که گوشی و تبلت ها جمع آوری میشود و بیشتر برای همدیگر وقت میگذاریم. در مورد تغییر مکان اگر با شرایط همسرتان سازگار است حتی با قبول خانه ای نقلی تر حتما اقدام نمایید ،اگر نه از همسرتان بخواهید در مورد مدیریت این مشکلات همراهتان باشد. شما از بیان مستقیم و غیر مستقیم مادر همسرتان هیچ صحبتی با همسرتان نکنید ولی اگر مسئله ای از سمت مادر همسرتان مطرح شد بخواهید با پسرشان صحبت کنند.با زبانی نرم و لین و احترام . موفق و موید باشید . ✳️ 🎀 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 5⃣5⃣5⃣ سلام علیکم با توجه به آنچه شرح دادید ترس شما به دلیل عدم شناخت و آگاهی از مسیر پیش رو هست. پس برای یافتن مسیری درست و انتخاب صحیح عجله نکنید و تلاش کنید تا بر شناخت و آگاهیتون بیافزایید. اینکه خودتان چجور شخصتی هستید و چه اهداف و آرمانهایی دارید، اهمیت دارد. زمانیکه نسبت به خود و طرف مقابل آگاهی کافی را داشته باشید راحت تر در مقام سنجش و انتخابی آگاه اقدام خواهید کرد. در این مسیر به دلیل لزوم توجه به نکاتی دقیق تر و تخصصی تر با مشاوری مجرب و اسلامی به طور حضوری مشاوره پیش از ازدواج را شروع کنید. شناخت معرف لازم هست ولی اعتماد مطلق به آن درست نیست.خودتان باید تحقیقات لازم را بکنید و با سوالهایی در جهت شناخت برآیید. اینکه چقدر از طلاق شما گذشته اهمیت دارد . به طور کلی جلسه اول معارفه است و با طرح سوالات کلی در جهت شناخت همدیگر هستید. سوالات در مورد اولویت های همسر گزینی ، فرهنگ و اعتقاد، وضعیت اقتصادیشون ، هدف از زندگیشون، نقاط قوه و ضعفشان، تصمیماتشان راجع به آینده بچه اشان و برنامه های بلند مدت و کوتاه مدتشان در زندگی .... موفق و خوشبخت باشید ✳️ 🔰 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ6⃣5⃣5⃣ با سلام خدمت شما نگرانی شما قابل درک هست اما غیر از مسئله دزد، بهر حال قاعده و قانونهای⚠️ خانواده باید جوری مطرح شود که همه ی افراد ملزم به رعایت آن باشند.💯 محدوده ساعات مجاز⏰ که فرزندانتان باید تا آن ساعت به خانه🏘 برگردند تحت هر شرایطی باید مشخص باشد و در قبال عدم رعایت این قانون باید در خانه با توافق همه ی اعضا جریمه مقرر گردد .📛 ✅ الحمدلله سن فرزندانتان بگونه ای هست که بتوان راجع به مسائل مهم صحبت کرد و راهکار طلبید، با گذاشتن جلسه ای خانوادگی که نشانگر اهمیت موضوع باشد و شرکت همه در جلسه ،راجع به این موضوع صحبت کنید و نگرانی خودتان 😥را ابراز کنید و بخواهید خودشان برای رفع نگرانی شما راهکار قابل اجرا و درست بدهند و با جمع بندی نظرات تک تک اعضا👨‍👩‍👦‍👦 به قانون درست برسید که لازم الاجرا هم هست.👏 ✅به هیچ وجه در مقابل عدم رعایت توافقتان کوتاه نیایید و جریمه متناسب📝 با عدم رعایت قانون را اجرا کنید. فرزند ۱۳ ساله شما نیاز دارد با احترام با او صحبت شود در نتیجه به زور و فشار متوسل نشوید.❌ اینکه در خانواده چجور سَبک تربیتی را تا بحال پیش رفته اید اهمیت دارد .محبت😊 ، اقتدار ، صمیمیت و صراحت فراموش نشود. موفق باشید ⚜ 🔻 @moshaveronlin
پاسخ8⃣5⃣5⃣ با سلام خدمت شما بد دهنی و فحاشی🤬 رفتاری است که در نتیجه ی افکار و هیجانات منفی بروز می کند . باید ریشه یابی شود .✔️ ✳️ولی آنچه بدیهی است بد دهنی و فحاشی در مواقعی که شخص از مسئله ای متاثر و دلخور 😣و ناراحت هست و خشم درونی دارد بروز می کند.😬 و چنانچه ادامه پیدا کند و شخص بعد از فحاشی نتیجه مطلوب را دریافت کند این رفتار ملکه و عادت شده ♨️و به دلیل ثبات این رفتار در او، ترک آن نیز باید با اراده و صبر و گذر زمان صورت گیرد .✅ ممکن است همسرتان با الگوهای غلط که در کودکی و یا بزرگسالی روبرو بوده🤦‍♂ ،غیر از این نحوه برخورد، راه دیگری را آموزش ندیده و مهارت گفتگوی درست را کسب نکرده است. 😓 👈برخورد موثر شما در مرحله اول صبر و عدم مقابله به مثل هست .💯سعی کنی در صورت فوران هیجان منفی او ،شما سکوت کرده🤫 و به نحوی که متوجه شود (یا کلامی یا غیر کلامی ) آرام اش کنید و ابراز کنید که نسبت به رفتار غلطش ناراحت هستید😔 (ولی با دلسوزی) اگر آرام نشد از او فاصله بگیرید و یا رو بر گردانید.🚶‍♀ و عملکردتان باید به نحوی باشد که همسرتان را آرام کند نه اینکه ترغیب به ادامه این کار کند و خشمش را بیشتر کند.😡 👈همچنین باید امتیازهایی که همسرتان بعد از بد دهنی و فحاشی دریافت میکند را سلب کنید .❌ اگر کارهایش با این روند پیش می رود باید با درایت لغو کنید .✔️ 👈زمانهایی که ایشان آرامند و از کلام مثبت استفاده می کنند تشویقش کنید👏 و امورات را متناسب با خواست ایشان پیش ببرید تا تشویق شود به ادامه این روند .💪 👈با او در مواقعی که خلوت کردید و حالش مساعد است از پیامدهای منفی رفتار پرخاشگرانه و فحاشی اش صحبت کنید و بگویید چه مضراتی😱 دارد و اطرافیان را از او دور خواهد کرد .💯 در هر صورت شما در مواقعی که ناراحت هستید درست برخورد کنید و بدون پرخاش ،به حل مسئله بپردازید تا این رفتار حسنه الگو شود .✅ در کل باید بفهمد نیت شما دلسوزی و همدلی است.❤️ 👈چنانچه مسئله حل نشد باید با روانشناس و مشاوری مجرب پیش بروند تا ریشه یابی شود . موفق باشید 🌷👇 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ2⃣6⃣5⃣ سلام علیکم 👈برای انتخاب درست و خارج از تردید بهتر است اولویتهای خودتان🗒 را مشخص کنید .با شناخت دقیق پیش بروید . 👈شناخت از هر چه که هستید از نیازهاتان و اولویتهایتان ،🤔 خانواده تان، آینده ای که برایتان اهمیت دارد، و تک تک این معیارها منحصر به فرد هست و باید با شناخت دقیق از خودتان پیش بروید.📋 👈و این کار به تنهایی برای شما خیلی قابل اجرا و دقیق نیست 😔چرا که الان تحت تاثیر عوامل احساسی واقع شدید. و ناخودآگاهتان هم که برایتان روشن نیست دخیل است . 👈بهتر است قبل از تصمیم نهایی مشاوره pmc انجام دهید و با کمک متخصصی مجرب عوامل را بسنجید. 👈اینکه چقدر احساسات قلبیتان❤️ درست است و می تواند تا انتها راهبر شما باشد و یا در آینده چقدر حرف دیگران در مورد مثلا عدم تناسب بین شما و همسرتان روی شما تاثیر می گذارد (به هر حال تا حدودی از جهت سن طبق عرف پیش نمی روید) و حتی آن آقا نگاهش چطور است. 👈تردیدی که الان دارید منطقی است✔️ و باید بهاء دهید و تا به قطع نرسیدید ادامه ندهید . 👈حرف هایی که از خواهر🧕🏻 میشنوید ندای عاقلانه دور از احساس است✔️ اگر برایش پاسخ دارید و محکم تصمیم میگیرید بعد هم می توانید قاطع پیش بروید . 👈ولی اگر تردید دارید که اینطور به نظر می رسد عجله نکنید و دقیق تر بررسی کنید .💯 👈شناخت و تعقل قبل از انتخاب حرف اول را می زند تا انتخابتان محکم باشد💪 و بعدها ای کاش هایی برایتان باقی نگذارد .😢 👈با کمک متخصص و مشاور مجرب پیش بروید از همه مهم تر مسئله خود آگاهی و شناخت ظرفیت ها و هدفهایتان از زندگی است. موفق و موید باشید . 🌸 👇 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 3⃣6⃣5⃣ با سلام خدمت شما با توجه به آنچه از ایشان و روندی که داشتید وصف کردید به چند نکته توجه کنید ‼️ 👈اینکه با تمام این اوصاف، تصمیم خودتان چیست و آیا همچنان می خواهید که طبق هر آنچه ایشان تصمیم می گیرد پیش روید ❓ 👈 به دلیل عدم ثبات در رفتار و برخوردهایی دور از انتظار شما، پیشنهاد میکنم حتما با مشاوری مجرب پیش بروید، قبل از هر تصمیم در مورد ادامه زندگیتان.💯 👈اینکه هر لحظه تصمیمی دارند و شما را درمانده کردند🤦‍♀ باید با دقت نظر بررسی تخصصی شود ،ممکن است دچار ❌اختلال شخصیتی باشند و یا عوامل مختلفی که در این مقال نمی گنجد و حتما باید مشاوره حضوری صورت گیرد.💯 👈اگر برای خود و آینده تان ارزش قائلید بی تدبیر و با اینهمه تردید پیش نروید .✅✅ موفق باشید . 👇 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 6⃣6⃣5⃣ با سلام و عرض ادب و احترام تامل و تدبر بجا و خوبی دارید و قابل تحسین است . اینکه در دینمان داریم یک لحظه تفکر ارزشمند تر از هفتاد سال عبادت هست در اینجا هم صادق می باشد. اگر شما سالها کار کنید و بدون پوچی برای نفع دنیایی تلاش کنید به حد این تامل و درنگی که کردید ارزشمند نیست و شما را تحسین می کنم. و اما حیطه ای که مطرح کردید "چگونگی کسب منفعت و هدف اخروی در هنر و هنرورزی". اصل مطلب این است که هدف از حیات طیبه صرفا زهد و ریاضت نیست و میتوان منافع دنیوی و اخروی را با هم لحاظ کرد و در راستای هر دو گام برداشت. زبان مخاطب عصر کنونی با دنیایی مدرنیته برای انتقال مفاهیم ارزشمند چون ایثار ، شهادت ، تقوا ، اتحاد ، دینداری و حتی امام شناسی .....که همه هدفی ارزشمند و اخروی هستند با هنر موثر است و اینکه در هنر نمیشه هدفی اخروی داشت فکر درستی نیست. اصلا حیات دنیوی و چرخش روزگار برای رشد بوده و رسیدن به جایگاه اخروی و رشد هم با سکون و توقف محقق نمی شود. حرکت نیاز به اراده و انگیزش دارد و اراده و انگیزه ،عمل رو بوجود می اورد. وقتی غذا خوردن مومن می تونه عبادت باشه چطور حرکت و تلاش با نیت کمال و سعادت، اخروی نباشه؟ باید هنر و انتخاباتتان را با نیات خیر هم راستا کنید. حیطه و دایره وسیعی دارد و به انتخاب فرد بستگی دارد . مثال معروف استفاده مناسب از ابزار هست. مثل اسلحه : هم می تواند در دست یک داعشی باشد و هم می تواند در دست یک مدافع حرم. خودِ پول هم می تواند صرفا دنیوی باشد و هم ابزاری برای منافع اخروی و کمک و انفاق و .... هنر هم یک ابزار پر کاربرد در قرن حاضر هست . ان هم با این گستردگی ارتباطی و خروج از مرزهای جغرافیایی. هنر می تواند بهترین راه انتقال درستی ها باشد و می تواند هم اشاعه گر نادرستی ها باشد.مهم انتخاب شماست. بد ترین انتخاب یاس و نا امیدی و پوچی هست. مراقب کید شبطان باشید . اگر باز هم اینجور افکار باعث درگیری ذهنی شما می شود و مدتی باعث رکود و بی انگیزه شدنتان هست بهتر است با مشاوری مجرب پیش بروید و برای کسب حال خوب اقدام کنید. نیت کنید وجودتون باعث خیر و برکت باشه برای خودتون ،خانوادتون، محیط زندگیتون ..... و خوب باشید و از خداوند توفیق خدمت بگیرید. موفق باشید . @moshaveronlin
پاسخ 7⃣6⃣5⃣ سلام علیکم بر شما خواهر مهربان این رفتارهایی که حالت وسواس گونه گرفته است باید مورد بررسی قرار گیرد و منشاء آن واکاوی شود. *آیا الگوی رفتاری این چنینی در بستگان و نزدیکانش دارد؟ *آیا مورد سرزنش و تذکر زیاد واقع میشود؟ کلا و در امورات دیگه؟ *آیا مربی و شخصی که برایش اهمیت دارد در مورد آداب نماز خواندن و امورات دینی سختگیری زیاد داشته و این رفتارهای منشاء ترس و هراس دارند یا محبت و عشق؟ *از لحاظ مزاج و طبع هم باید بررسی شود چرا که از نشانه های غلبه ی سودا بروز رفتارهای وسواس گونه است که باید به تعادل در مزاج برسد. و در کل باید قبل از شدت پیدا کردن این رفتارها در نماز و امور عبادی و همین طور گسترش رفتارهای وسواس گونه به امورات جاری زندگی با متخصص روان شناس بصورت حضوری پیش بروید. نکته مهم بینش خود ایشان به غیر معمول بودن این تکرارها و وسواس گونه بودنش هست تا اراده کند برای رها کردن. اگر خواست مثلا وضو را تکرار کند با زبان مهربانانه آب را ببندید و بگویید درست است بریم برای نماز. مدتی با هم امور عبادی را انجام دهید و این آرامش خاطر را بدهید که با یک مرتبه انجام هر عمل هم که با حضور قلب است ،ان عمل قبول و درست است. گاهی شیطان با مکر و حیله عابد را مشغول ظواهر می کند تا از حضور قلب در عبادت غافل شود و فرد در امور عبادی باید به این امر دقت کند که مشغول ظواهر نگردد برای همین در احکام حکم کثیر الشک بی اعتنائی به شک است. اول او را درک کنید و بعد از علت یابی ریشه ی رفتارش ،علت زدایی کنید و در کنار آن با زبانی گرم و با محبت، درستی را یادش دهید . اگر با متخصص پیش بروید مفید تر می باشد. یا حق 🔺 🔻 @moshaveronlin
پاسخ 3⃣7⃣5⃣ با سلام با توجه به شرایطی که بیان فرمودید در درجه اول حتما باید با خود بیاندیشید که چه به صلاح زندگی و خودتان می باشد؟ آیا ادامه دادن این روند باعث بهبودی شرایط میشود و یا اوضاع را بدتر خواهد کرد.؟ پس اگر می دانید بدتر میشود که قابل پیش بینی هست باید تحمل تخریب گر را کنار گذاشته و با مشاوره حضوری و تخصصی برای آینده درست و انسان ساز اقدام کنید. نعمت حیات ارزشمند است و باید قدر لحظه لحظه آنرا دانست. اگر صبر شما صبری پخته و رو به رشد بود ،برای من ارزشمند بود و راهنمایی دیگری میکردم. ولی با این شرایط و گفتن چند نکته مشکل حل نخواهد شد و باید دقیق بررسی شود و در پی آن مهارتهایی را جهت ابراز وجود و ارتباط درست با همسر و برقراری مرزهایی در خانواده تان و . . . بیاموزید و با روشن شدن علل خیلی مسائل کمک درست و دقیقی دریافت کنید . شما بعنوان بانوی آن منزل، می توانید با کسب مهارتهایی قلمرو زندگی خود را مدیریت کنید و با محبت و مهر بگذرانید و در سختی ها ،بجای صبری منفعلانه صبری سازنده را پیش بگیرید و سکان زندگیتان را خود بدست بگیرید. موفق و موید باشید . 🔺🔻 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 7⃣7⃣5⃣ با سلام و درود و رحمت قبل از بیان هر نکته ای باید خدمتتون تبریک بگم برای انتخاب و اراده ای که کردید با توجه به شرایطی که شرح دادید. اینکه در سن ۱۵ سالگی به لطف خداوند مسیری را انتخاب کردید که باعث رشد و بالندگی دنیوی و اخروی هست بسیار جای تحسین دارد.و همین انتخاب نشان دهنده قدرت و عزم بالا برای انجام کارهای بزرگ هست. نیاز به درک متقابل، احترام متقابل و نیاز به دریافت نقشهای حمایتی والدین بدون در نظر گرفتن تفاوت عقیده ای و فکریتون انتظار طبیعی است و متاثر شدن شما در این زمینه بجاست. اما همان طور که در هر لحظه از زندگی ناگزیر به انتخاب هستید در این مورد هم بین دو روند فکری باید انتخاب کنید . ۱. به دلیل درک نشدن توسط خانواده و احساس خلاء عاطفی و خیلی رنجشهای دیگری که با این تفاوت نگاهتان با خانواده در درون احساس می کنید ، دچار دغدغه ذهنی شوید و مدام خودگویی کنید چرا کسی من را درک نمی کند.؟ چرا اینها درستی این مسیر را درک نمیکنند؟ چقدر بد است در خانواده خود تنها بودن؟ چرا به من اهمیت نمی دهند؟ و الی آخر که متاسفانه تمامی هم ندارد . (نتیجه این خودگویی منفی چیست؟) افسردگی، شک و تردید، خستگی روحی، فاصله از خانواده، تنهایی و .....که هر کدام پیامدهای منفی بسیاری دارد. روند فکری دوم الحمدلله که من به عنایت خداوند توانستم مسیر فکری و اعتقادی خودم را آنهم در این زمانه پیدا کنم . این مسیر سختی دارد ولی خداوند وعده داده و وعده های خداوند حق است که همراه صبر و استقامت ،آسانی و ظفر هست و کم نبودند، جوانانی از صدر اسلام تا بحال که حتی در خانواده های کفر و عناد، ارادت خودشان را به حق و ائمه نشان دادند و راهنمایی ائمه به آنها، مهربانی با خانواده و دعا برای اصلاحشان و احسان و اطاعت پدر و مادر بوده مگر خلاف امر خداوند امر کنند. الحمدلله که در این زمانه ی پر از امکانات، زندگی می کنم که رفع نیازهایم به راحتی با یک سفارش مجازی محقق می شود. و هزاران نعمتی که قابل شکرگزاری است و همین نگاه باعث نشاط و ارامشتان میشود و می توانید برای بهبود شرایط با فکری باز راهکارهای مختلفی پیدا کنید. به اختلافهای بینتان دقیق نشوید ،وجوه اشتراکی را بیابید و با بستری مهربانانه الگوی عملی باشید نه با زبان موعظه و نصیحت . حتما در کنار پرداختن به امور دینی از ورزش و کارهای هنری و بازی های گروهی غافل نشید و چه بهتر که بدون لحاظ تفاوتهای اعتقادی این امور را با خانواده و دسته جمعی انجام بدهید. چاره ی کار انتخاب درست بین این دو روند فکری با توجه به نتیجه ای که دارد هست.و شما نشان دادید قدرت انتخاب درست را دارید. بپذیرید این تفاوت ها را و برای کمتر شدن این فاصله خیلی عجله نداشته باشید. موفق و موید باشید . 🔺🔻 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 1⃣8⃣5⃣ سلام و درود و رحمت اینکه شما قبل از ازدواج با بررسی که از جانب خودتان انجام دادید و تصمیم گرفتید به دلیل بی ضرر بودن در بارداری و ... این مسئله را مطرح نکنید ،توجیه یی هست یک طرفه . در ازدواج پیرامون بیماریها و مشکلاتی که مربوط به خود دختر و پسر هست باید حتما مطرح بشود تا بعد ها متهم به کتمان کاری و پنهان کاری نگردند. مخصوصا اگر طرف مقابل این مسئله برایش مهم باشد . با توجه به طرح مسئله بعد از ازدواجتان و بازخوردی که همسرتان نشان دادن ،آنچه در توضیحاتتان دیده می شود عدم پذیرش حقیقی اشتباهی هست که کردید و انتظار هضم و درک از طرف همسرتان را دارید. اینکه همسرتان رفته رفته به جدایی فکر میکنن به دلیل نحوه برخورد شما با قصوری هست که مرتکب شدید. و در مقابل دلیل می آورید و در پی توجیه کردن خطایتان هستید. بپذیرید در آن دوره تصمیم اشتباه گرفتید و مخفی کردن این موضوع از ایشان اشتباه بوده. این پذیرش و اقرار باعث میشه همسرتان آرام تر بشه. و حالا هردو طرف به دید یک مشکل و مسئله به قضیه نگاه کنید که چه راه حل هایی برای بهبودی روند دارید. این بی اعتمادی ایجاد شده باید با صبر و مهارت شما در گفتگو و رفتار صحیح، نه متوقعانه، و نگاه واقع بینانه و بدور از احساس و هیجان همسرتان به اعتمادی مجدد مبدل گردد. درسته عذر خواهی کردید ولی باید این عذر خواهی را قلبا قبول داشته باشید و به او فرصت کسب اعتماد مجدد مبدل گردد. بگو ،مگو و بی ثباتی در پذیرش خطا و حرمت شکنیهای دو طرفه بیشتر از مخفی کردن یک مسئله به ارتباطتان آسیب می زند. حتما بصورت حضوری با همسرتان به مشاوری مجرب رجوع کرده و گام به گام پیش بروید. موفق باشید. @moshaveronlin
پاسخ 2⃣8⃣5⃣ با سلام و درود با توجه به سن ایشان و شدت پرخاش چند نکته اهمیت دارد؛ ۱. دقت کنید که از جهت کیفیت و کمیت پرخاشگری در روز چند مرتبه تکرار شده ، تحت چه موضوعاتی و تا چه میزان از صفر تا ۱۰ مثلا شدت دارد.؟ ۲. سن نوجوانی ،سن آشفتگی و ناپایداری هیجانات و عواطف می باشد اما مجوزی برای پرخاشگری و عدم رعایت حرمتها نیست. باید بررسی کرد که سبک برخورد شما در سیر تربیتی فرزندتان چگونه بوده است. اگر مستبدانه و یا آسانگیر بودید انتظار پرخاشگری بالا در این سن می رود . ۳. بهتر است قبل از رسیدن به نقطه جوش ، فضا را مدیریت کنید ،خواسته هایش را بررسی کنید چنانکه لزومی به مخالفت واقعی نیست ،زمینه رسیدن به خواسته اش را فراهم کنید ولی اگر خواسته اش در تضاد با ارزشهای خانواده است قاطعانه و با هماهنگی بین پدر و مادر و توضیح با زبانی همدلانه که متوجه درک شدن بکند،پاسخ منفی را بدهید.بدون صوت بلند و لجبازی و پرخاش و فقط قاطعانه با صبر و صمیمیت که متوجه خیر خواهی شما بشود. اگر او پرخاش کرد از موضع خود کوتاه نیایید. ۴. پدر خانواده سعی کند با پسر ارتباطی دوستانه برقرار کند و بعد از گپ و گفتهای مثبت پدر و پسری (توجه به نکات مثبت پسرتان )،از احساس و نگرانی خود در رابطه با رفتار نادرست در حین عصبانیت او صحبت کند و توضیح دهد رفتار درست چگونه باشد تا ارتباط بهتری بین اعضای خانواده برقرار شود. ۵. پر خاشگری گاهی نشان دهنده نیازها و خواسته های سرکوب شده هست که توان بیان آن با زبان ساده و مطالبه آن نیست.سعی کنید دوستانه متوجه درک حقیقت امر بشوید. ولی اگر شدت پرخاش بالا بود و تغییری در رفتارش حاصل نشد بصورت حضوری با مشاوری مجرب مطرح کنید . موفق باشید . 🔻🔺 @moshaveronlin
پاسخ 3⃣8⃣5⃣ سلام و درود بر شما مادر عزیز اینکه می فرمایید در سنی کمتر از سه سال این عکس العمل را داشته اند دقیق چه زمانی بوده ؟ ایا قدرت رساندن منظورشان را داشته اند؟ به هر حال این رفتار باید اصلاح بشود و این اصلاح رفتار نیاز به صبر و بردباری و دقت نظر دارد. به نظر می رسه که کودک شما در این لحظات توجه بیشتری را از شما دریافت میکند .و این دریافت توجه یعنی تشویقی بر ادامه این الگوی رفتاری و تکرار و تکرار ،که تکرار هر رفتاری کم کم بصورت عادت در می آید . برای اصلاح این رفتار باید دو زمان را مد نظر داشته باشید، زمانی که کودک شما در شرایط نرمال هست و مشغول بازی و هیچ رفتار ناخوشایندی ندارد ، در این زمان به او توجه کنید و او را مورد محبت قرار دهید و به آغوش بگیرید و و در حین این توجه با جملاتی به او بفهمانید که دوستش دارید .هم کلامی و هم غیر کلامی مورد محبت واقع شود . زمان دوم ؛ زمانی که خودش دچار زخم یا آسیبی میشود ، نحوه مواجهه درست در این شرایط را با عملکرد مناسب به او آموزش دهید . مثلا همدلی کنید . با کلام خودتان ابراز کنید که مثلا ؛ درد داره ،درسته؟ بخاطر دردش گریه می کنی؟ بیا کمکت کنم تا خوب بشه. اگر زخم را ببندیم خوب میشه مگه نه. و ببوسیدش. تکرار این رفتار آموزش درست برای مواجهه با این موارد میباشد..(حتی می توانید این صحنه سازی را بین پدر و خودتان اجرا کنید و او نظاره گر باشد .ترجیحا غیر مستقیم ) روش دیگر بازی درمانی است ، در شرایط فراغت خودتان و کودکتان بصورت نمایشی همین ماجراها را بازی کنید و با جابجایی نقشها نحوه رفتار درست را آموزش دهید.یکبار شما انجام دهید ،یکبار او و وقتی نقشش را درست انجام داد تشویقش کنید. سعادتمند باشید 🔻🔺 https://eitaa.com/moshaveronlin
پرسش 4⃣8⃣5⃣ با سلام و درود اینکه در این سن احساس ایمنی نمی کند و اضطراب جدایی دارد و این رفتاری که نشان می دهد ،باید بررسی شود که از کجا نشات گرفته. ممکن است ناشی از دوران تولد تا یک و نیم سالگی که کودک نیاز به مراقبت و فضای ایمن هست و فقط در تعامل با یک نفر و از همه مهم تر با بودن مادر بدست می آید این تکامل را کسب نکرده باشد. و تکمیل کننده این احساس تا سن سه سالگی است .یعنی فرزند در شرایطی که به بودن مادر احتیاج داشته ،او را نداشته.که طبق روانشناسی مادر تا سن ۳ سالگی باید بطور مستقیم و ساده در دسترس کودک باشد تا این ایمنی در سنین بالا تامین باشد. در شرایط حاضر با دو راهکار اولیه ،یکی با کمک بازیهایی در منزل و دوم با گذاشتن قوانینی که در صورت عدم رعایت آن جریمه هایی مقرر میشود که متناسب با سن کودک باشد میتوان به او کمک کرد . بازی قایم باشک و کم کم افزودن به تایم پیدا نشدن شما . تا حدی که اضطراب را افزایش ندهد .و بعد از پیدا کردنتان با کلام به او برسانید که همیشه کنارش هستید حتی اگر دیده نشید . راهکار دوم قانون در اتاق ماندن و تنها بازی کردن .یا کم کم خانه اقوام بودن برای کسب استقلال . در مراحل اولیه تایمی کم .و کم کم به زمان بیافزایید. باید صبور بود و مراقب بود در این مسیر بر اضطراب و ترس کودک نیافزایید. بطور غیر مستقیم آموزش صورت گیرد . تکرار نکنید چرا می ترسی .برو تو هم مثل بقیه . داد نزنید . درکش کنید و با صبر کمکش کنید تا احساس دلبستگی ایمن پیدا کند. هیچ وقت از جملاتی که تهدید کننده باشد مثلا گوش ندی می روم و .... مادرت نمی شوم و ... استفاده نکنید. سعی کنید ماءمن امنی برای کودک باشید. از قبل جربمه را به او بگویید و تایید جریمه را بگیرید .مثلا اگر ده دقیقه تنها در اتاق نماندی و بیرون آمدی فلان کارتون مورد علاقه را نمی توانی ببینی و اگر ماند تشویقش کنید .که اگر ماندی به مدت مثلا ده دقیقه با تو همبازی می شوم.و امثال این موارد. کم کم این تشویق و تنبیه را به فضای ماندن در کلاس بکشانید . و بعد از مدتی دیگر عادت میشود و تنبیه و تشویق رفته رفته کمتر و و بعد که عادت شد نیازی نیست. اگر قدرت بیان احساسش را دارد از او در گفتگوی صمیمانه بپرسید چی باعث می شه نخواد شما ترکش کنید؟ به چی فکر میکنه .؟و با دانستن احساسش می تونید در رفع خطای ذهنی کمکش کنید . موفق باشید و سعادتمند. 🔺 🔻 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 5️⃣8️⃣5️⃣ سلام و عرض ادب نگرانی شما و احساس نیاز به حمایت از نوه عزیزتان را در این شرایط که ذکر کردید درک میکنم. اما توجه به چند نکته لازم هست ؛ * اینکه نوه شما با سن بیشتر قدرت ایستادگی در برخورد با کودکی پایین تر از سن خودش را ندارد نشانگر ضعف در ابراز وجود و کسب استقلال لازم در مواجهه با همسن و سالهای خودش می باشد. و این روند که توان بیان احساس خود و برخورد متناسب با آن را ندارد بصورت خشم درونی محبوس شده و آزارش میدهد. * عروستان باید مهارت رفتار جرات ورزی در مقابل رفتارهای ناصحیح دیگران را بیاموزد تا بتواند برخورد درست را به فرزندش بیاموزد. * رفتارهای آزار دهنده ای که فرزندتان را اذیت میکن باید دقیق شناسایی شود گاهی ،سوءبرداشت و یا اختلاف در سبک بازی کودکان ،دلخوری ایجاد میکند * بازی بیان احساس درست را با فرزندش انجام دهد تا برون ریزی احساسی درست توسط فرزندش با آموزشی که دیده ،صورت بگیرد. * ارتباط و رفت و آمد را کنترل کنند و،طول مدت دیدار را زیاد تر و زمان همبازی بودن را کمتر کنند. * با رعایت احترام و ابراز درست با مادر ان فرزند صحبت کند و بیان کند که نوه شما در رنجش میباشد . * رفتار دیگران را نمی توان کنترل کرد ولی میشود خود و فرزندمان را در ارتباط موثر با دیگران و قدرت ابراز وجود و رفتار جراتمندانه و تقویت روحیه انعطاف پذیر و تاب آور آموزش داد و تقویت کرد . کودکان از ما الگو میگیرند.پس باید خودمان هم در این مسیر و مهارتها با قدرت رفتار کنیم. اگر با مشاور کودک بصورت حضوری بررسی صورت گیرد و مهارت آموزی انجام شود بهتر است. 💠 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 6⃣8⃣5⃣ سلام بر شما مهربان. نگرانی شما در مورد رفتارهای هیجانمدار و دور از اندیشه مورد انتظار شما از پسرتان قابل درک هست اما باید بپذیرید ۱۹ سال از فرصتهای تربیتی گذشته و فرصتهای طلایی هم بوده و بهتر بود خیلی پیش از این به فکر مشاوره و راه رفتار درست با نوجوان را بررسی می کردید. در اولین گام دست از بازخوردهای خشمگینانه و خشونت آمیز بردارید، شما با گفتگوی درست و نگاه مسئله آمیز به مشکلات و مهارت حل مساله می توانید رفتار درست را به نوجوان خود آموزش بدهید و خشونت جز لجبازی و بی پروایی نتیجه ای نخواهد داشت. * باید سعی کنید علایق و استعدادهای او را بشناسید و او را در پیمودن بروز استعدادهایش کمک کنید . دانشگاه و درس برای همه مفید نیست . * مهارت همدلی و رابطه موثر را یاد بگیرید و در خانواده نمایشگر این رفتار باشید تا فرزندانتان یاد بگیرند. * قبل از تهیه گوشی برای فرزندان و نوجوانان باید فرهنگ استفاده دانسته و قوانین حاکم بر گوشی ،واضح و لازم الاجرا گذاشته شود. * حمام رفتن طولانی و بسیار در این سن درست نمی باشد و برای حمام باید بطور غیر مستقیم شرایطی را ایجاب کرد که زود تمام شود. * به دلیل نشانگانی که فرمودید و سن و جنسیت نوجوانتان توصیه میکنم حتما با مشاور حضوری مطرح کرده و نوجوان زیر نظر مشاور پیش برود. موفق و موید باشید 🔺🔻 https://eitaa.com/moshaveronlin
پاسخ 8⃣8⃣5⃣ با سلام و احترام در این شرایط ،نگرانی و حال شما قابل درک است و بسیار پریشان کننده. عزیزم ، آرامش خودتان را حفظ کنید و در مقابل بچه عکس العملی که برآمده از هیجان منفی و بالا هست بروز ندهید . به هر حال این مسئله پیش آمده و نگرانی شما مشکلی را حل نمی کند و بدانید شما تنها مادری نیستید که فرزندتان به هر دلیلی پیش از زمان مناسب با این مسئله آن هم به این صورت آشنا شده .صبور باشید و به خداوند توکل کنید. * تفاوت رفتار درست و نادرست در این شرایط ، رفتار مادر و پدر بر اساس علم و عقل هست نه بر اساس عصبانیت و هیجان . * اینکه اون فیلم تا چه حد ورود کرده به این مسئله و چقدر موجب تعجب و دلمشغولی فرزندتان شده اهمیت دارد. * اجازه بدید شروع کننده صحبت در مورد آنچه دیده خودش باشد .با آرامشتان اجازه رجوع او را بدهید و کاملا اجازه برون ریزی بدهید.او را سوال پیچ نکنید. * آیا موجب ترس در او شده یا کنجکاوی او را بیشتر کرده یا هیجانت دیگری را رقم زده واکنش متفاوت خواهد بود. * سعی کنید اگر سوالی میکند دقیق و کامل پاسخ نگویید ولی دروغ و گمراه کننده هم نباشد.راست باشد اما زبان کودکانه تا به شما اعتماد کند.بگذارید هر چی میداند بیرون بریزد ولی رفتار شما باید به نحوی باشد که پرده حیاء دریده نشود و همچنین اطمینان او جلب شود.زیرکانه و هوشیارانه * تا مدتی که از ذهنش خارج شود با فردی که باعث این قضیه شده ارتباط نداشته باشید تا با حضور او مجدد مسئله یادآوری نشود. * سرگرمی های کودک را بیشتر کنید تا تنها نباشد ،تنهایی فرصت فکر کردن و تخیل به او می دهد. * مدتی ارتباط لمسی و عاطفی خود و همسر را از دیدش مخفی کنید تا تداعی نشود. * شاید بخواهد این تجربه را برای یک نفر دیگر از دوستانش به گفتگو بنشیند ، به او گوشزد کنید این حرفها راز است و خودتان هم به طور نامحسوس حواستان به بازیهایش باشد. زمان لازم است تا این دلمشغولی کمتر شود و این نسبت به هر کودک ، محتوای فیلم و خانواده ها متفاوت است. بهتر است اگر دیدید علائمی از قبیل کم اشتهایی یا بالعکس ، انزوا و کناره گیری ، گریه های مکرر، زود رنجی، پرخاشگری و کنجکاوی بالا و یا علائمی از خودارضایی را بروز می دهد از روانشناس کودک حضوری کمک بگیرید. موفق باشید 🔆 🔻🔺 https://eitaa.com/moshaveronlin