به بهانه هفته دولت ؛ گفتمان این « دولتِ بی‌گفتمان » چیست ؟ ۱. هاشمی رفسنجانی با گفتمان « #سازندگی » و با شعار « تنش زدایی » با غرب آمد و حزب کارگزاران را برای « توسعه اقتصادی » تشکیل داد و به ترویج اشرافیت و خاندان‌ سالاری پرداخت. ۲. خاتمی با گفتمان « #توسعه_سیاسی » برای شکستن خفقان ایجاد شده توسط هاشمی آمد و با شعارهای « آزادی و جامعه مدنی » راه همگرایی با غرب را با طرح « گفتگوی تمدنها » باز کرد و حاصل آن ، بسترسازی برای هنجارشکنی‌ها در داخل و محاصره شدن و « محور شرارت » نامیده شدن توسط آمریکا بود. ۳. احمدی نژاد با گفتمان « #دولت_اقدام » با مرام « مردم‌گرایی و مستضعف‌ نوازی » ، شعار « عدالت و مهرورزی » را مطرح کرد و چهار سال اول دولت را با همین سبک جلو رفت ، اما وقتی با فتنه ۸۸ مواجه شد ، از نفس افتاد و چون چاره‌ی‌کار را ندانست ، با بی‌تدبیری. ، به چالش‌افکنی درون نظام روی آورد و طرفداران فراوانش را از خود ناامید ساخت. ۴. حسن روحانی با گفتمان « #تدبیر_و_امید » آمد و با شاه‌ کلید جادویی خود ، راز بقای مملکت را « پناه بردن به آمریکا » معرفی نمود و با تعطیل کردن کشور به بهانه‌ی گفتگوهای برجام ، فاجعه آفرید و عملاً کشور را به سوی بن‌بست و مردم را به سوی هرج و مرج و عصیان علیه نظام پیش‌ راند و آمریکا توانست سرمایه عظیم جهانی‌ انقلاب‌ ما ، یعنی قاسم‌ سلیمانی که یک امت برای امام خامنه‌ای بود را ، از انقلاب اسلامی بگیرد. ۵. سید ابراهیم رئیسی در بدترین شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... مملکت روی کار آمد ؛ بدون هیچ ادعایی ، بدون هیچ شعاری ، بدون هیچ تیم رسانه‌ای ، بدون هیچ تیم مدیریتی منسجمی و بدون هیچ برنامه‌ی مدوّنی... اما وی با قدرتمندترین گفتمانِ برجسته و مغفول که مبنای جمهوری اسلامی است ، آمد ؛ گفتمانی که عرصه جهان را برای حضور فعال ، مؤثر و سازنده ما باز کرده و می‌کند و همه گفتمان‌ها باید در ذیل آن باز تعریف شوند : یعنی گفتمانِ جهانیِ #امت_امامت #دولتی_مردمی_برای_ایران_قوی #پایگاه_خبری_تحلیلی_مشتلق_کتول