(مقایسهی منشِ مرحوم دکتر صادقی با مدعیانِ امروز)
☆
الف)الگوی صادق:
۲۲ سال از حادثهی جانسوزِ سقوط یاک ۴۰ گذشت و با اینکه چشمِ ما از دیدارِ ایشان بیبهره مانده ولی یاد و خاطراتِ دکترِ اخلاقگرا هرگز فراموش نشده.
اما واقعاً چرا همه از هرقومیت و جناحی _حتی رقبای انتخاباتی_ از آن نمایندهی فروتن به نیکی یاد میکنند!؟
دکتر صادقیِ بزرگوارمان اینهمه سال از بینِمان کوچ کرده ولی خوشبختانه ما اخلاقِ سالمِ اجتماعی و سبکِ پاکِ مدیریتیِ ایشان را هرگز از یاد نبردهایم و تاثیرِ ایشان در جامعه طوری بوده که برخی کاندیداها در انتخابات حتی زبانی هم تلاش کردهاند،خود را به دکتر منسوب کنند؛ اگرچه گاهی عملاً در تضاد با روش و منش ایشان بودهاند.
اما چرا تا به حال هیچ جا حتی دانشگاهی که جایگاهش را مدیونِ زحماتِ ایشان است،جلساتی تخصصی یا چاپ و نشرِ آثاری مدوّن در بررسی و تبیینِ روش و منشِ ایشان ارائه ندادهاست!؟
آیا دور شدنِ ما از میراث معنوی و نیز سرگرم شدنمان در جادههای فرعیِ دنیا موجبِ این غفلت شده است!؟ یا شاید منافع و مصلحتِ بعضی از رجالِ سیاسی و مسوولینِ ضعیف در این است که مرامِ بزرگانی مثل دکتر صادقی کمتر دیده و شنیده شود!
فلسفهی فکری و روشِ عملیِ دکتر درواقع براساس حدیث ثقلین از قران کریم،مکتب اهل بیت و معارف برخاسته از این دو سرچشمهی نور بوده که با پیروی از امامِ راحل و مقامِ معظمِ رهبری به معنی درست و دقیقش الگو گرفته بود.
ایشان در کسوت نمایندهی مجلس فقط این راز و رمز را به دست نیاورده بود، بلکه حتی قبل از پذیرش مسئولیتِ دانشگاه هم این مسلک را در ذهن خویش پرورانده و خویشتن را برای خدمت به مردم با اتکا به اخلاقِ دینی آماده کرده بود.
ب)مقایسه:
حالا خودمان را _بهخصوص آنها که بر کرسیِ مدیریتی نشستهاند و زبانی خود را به ایشان منسوب کردهاند،_مقایسه کنیم با مرحوم دکتر محمدصادق صادقی که:
آیا ما گاهی بین دست و زبانِمان فاصله بوده و لغزیدهایم یا نه همواره مثل ایشان صداقت را پیشه کردهایم!؟
آیا در انتصابها،تقسیمِ قدرتها،امتیاز دادنها،اشتغالها و وامبخشیها با محور عدالت پیش رفتهایم یا منافع و مصلحتهای سیاسی بخصوص انتخاباتی و حفظِ کرسیها را در نظر گرفتهایم!؟
آیا نخبگانِ انقلابی و فرهیختگانِ اجتماعی را مشاور و همنشین گرفتهایم _یا بجز ایام انتخابات و دورهمیهای نمایشی_ با برخی پخمگانِ غیرِ مردمی و چاپلوسانِ آویزان هم دمخور بودهایم!؟
آیا در پاسخگویی به این مردمِ شریف و فعالانِ پیشکسوتِ مردمی با صداقت و دیانت روبهرو شدهایم و یا براساس سیاستهای پوپولیستی با ماستمالی و لودگیها روزمان را شب کردهایم!؟
آیا واقعاً ما چنان که از اسم دکتر صادقی در ایام انتخابات استفاده نمودهایم و خود را ادامهی راه ایشان معرفی کرده،در عمل هم اینگونه بودهایم!؟
آیا مثلاً نمایندهی محترمِ فعلیِ علیآبادِ کتول در مجلسِ شورایِ اسلامی که خودشان در انتخاباتِ مجلس ششم برای دکتر صادقی کار کردهاند و ایشان را همواره الگوی خود میدانند،حاضرند جلسهای علنی با حضور منتقدانِ مخلص و رسانههای مستقل در بررسی و مقایسهی عملکرد ایشان با خودشان برگزار کنند!؟
ج)راهکار:
اما در پایان به همه بخصوص رجالِ سیاسی و مدیرانِ دولتی پیشنهاد میشود که این سخنِ گوهربارِ مولا علی(ع) را بارها زمزمه کنند که:
[ وَ قَالَ(ع): ] اذْکُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ.
"به یاد دارید که لذّتها تمام شدنی است و پایانِ ناگوارِ آن برجای ماندنی."
علیآبادِ کتول،۹خرداد۱۴۰۲
#ذبیحالله_رضایی_فرهنگی
#مجلس_انقلابی
#پایگاه_خبری_تحلیلی_مشتلق_کتول