. المصباح للکفعمی: قالَت سُکَینَةُ [بِنتُ الحُسَینِ علیه السلام‏]: لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ علیه السلام، اعتَنَقتُهُ فَاغمِیَ عَلَیَّ، فَسَمِعتُهُ یَقولُ: شیعَتی ما إن شَرِبتُم رَیَّ عَذبٍ فَاذکُرونی أو سَمِعتُم بِغَریبٍ أو شَهیدٍ فَاندُبونی‏ فَقامَت مَرعوبَةً قَد قَرِحَت مَآقیها، وهِیَ تَلطِمُ عَلى خَدَّیها، وإذا بِهاتِفٍ یَقولُ: بَکَتِ الأَرضُ وَالسَّماءُ عَلَیهِ بِدُموعٍ غَزیرَةٍ ودِماءِ تَبکِیانِ المَقتولَ فی کَربَلاءَ بَینَ غَوغاءِ امَّةٍ أدعِیاءِ مُنِعَ الماءَ وهُوَ عَنهُ قَریبٌ عَینُ ابکی المَمنوعَ شُربَ الماءِ ى: سَکینه، دختر حسین علیه السلام، گفت: هنگامى که حسین علیه السلام کشته شد، به گردن او آویختم و بیهوش شدم و شنیدم که مى‏گفت: «پیروان من! هر گاه از آب گوارا سیراب شدید یا در باره غریب یا شهیدى چیزى شنیدید، بر من ناله کنید». سکینه، بیمناک و با صورت و بینىِ زخمى برخاست، در حالى که گونه‏هایش را مى‏خراشید و [شنید] هاتفى مى‏گوید: زمین و آسمان بر او گریستند با اشک‏هاى روان و با [سِرشک‏] خون. آن دو بر کشته کربلا گریستند در هیاهوى مردمان پُرمدّعا. آب را در کناره رود، از او دریغ کردند. اى چشم! بر او گریه کن که او را از خوردن آب، باز داشتند. 📖📖المصباح للکفعمی: ص ۹۶ #شب_دوازدهم #اسرا