#اعمال_ام_داوود اُمِّ‌داوود دعای نام‌آشنایِ اعتکافی‌هاست. همه‌ی آنهایی که سه روز کار و زندگی را تعطیل می‌کنند و با یک جفت دمپایی و دو ملافه و مقادیری ضروریات، گوشه‌ی یک مسجد اتراق می‌کنند تا با خدا خلوت کنند، روز سومشان را با ام داوود به غروب می‌رسانند... ام داوود دعای مورد علاقه‌ی ما است... دعای اسم بردن از انبیایی که نمی‌شناسیم! مثل یوشع مثل میشا مثل یوحنا! دعای یاد‌آوریِ لطف‌هایی که خدا به پیغمبرهاش داشته، دعای اسامیِ ملائک، جبرائیل، اسرافیل، میکائیل! دعای اسم‌ها و یادهای طلایی! دعای نام‌های خاص خدا. دعای وداع با خلسه‌ی کنج مسجدها... ولی از تمام فرازهای قشنگ ام‌داوود، آنجایی که خدا را صدا می‌زند: یا راد ما قد فات، عجیب‌تر از همه است! این اسم، این سَبک صدا زدنِ خدا، یکجور عجیبی نیازِ ما آدم‌هاست. مخصوصا برای وقتهایی که به آخر خط رسیده‌ایم و خسته و شکسته فقط دوست داریم خدای رادّ به ما برگرداند همه‌ی مافات‌هایی را که دنیا از ما ربوده... کاش وقتهایی که خیلی درهم و برهمیم یک دفعه سر بلند کنیم و ببینیم این اسم افتاده توی دامن‌ِ زندگی‌مان! یا راد ما قد فات... #فرصت_پرواز #آسمان_رجب #چقدر_کبوتری