♦️فقه شیعی و امکان زیست عاشقانه‌یِ منهای ازدواج در ایران لطف شما زیاد! اما بعد: 🔻در ایران همانطور که شما گفتید معمولاً زیست عاشقانه اگر بخواهد به وصال بینجامد، معمولاً از مجرای ازدواج دنبال می‌شود. 🔻در فقه شیعی عملاً امکان زیست عاشقانه‌ی بدون ازدواج (یعنی بدون عقد قرارداد اجتماعی و حقوقی و بدون زنده‌گی مشترک زیر یک سقف) وجود دارد و آن خواندن صیغه‌ی محرمیت است. به‌عبارت دیگر، افراد می‌توانند صیغه‌ی محرمیت بخوانند ولی آن‌ را تبدیل به یک قرارداد اجتماعی و حقوقی نکنند (صیغه بخوانند اما دو طرف هیچ شرط حقوقی نگذارند). 🔻اما خانواده‌ها در ایران چنین چیزی را فقط در حد دوران نامزدی می‌پذیرند و به‌عنوان دوران نامزدی تعریف می‌کنند و لذا به‌لحاظ عرفی دوران نامزدی نمی‌تواند خیلی طول بکشد و در مدت محدودی قابل قبول است. 🔻به‌عبارت دیگر، امکاناتی که فقه شیعی می‌دهد خیلی بیش‌تر از امکاناتی است که عرف اجتماعی می‌دهد. به‌نظر می‌رسد وجود انواع صیغه‌های محرمیت در فقه شیعی امکان زیست عاشقانه‌ی منهای ازدواج بدون مشکلات قانونی را فراهم می‌سازند. 🔻در این مورد البته بهتر است از "متخصّص فقهی" نظر نهایی گرفته شود. 🔻اگر استنباط من درست باشد، باید مشکلات عرفی بر سر راه چنین امری را رفع کرد و پذیرش یا عدم پذیرش آن بر عهده‌ی خانواده‌ها است. وقوع "ازدواج سفید"، یعنی این‌که بخشی از مردم عملاً هم از شرع عبور کرده‌اند و هم از عرف! 🔻به‌نظر می‌رسد در فقه شیعی میل جنسی (sexuality) کاملاً به‌رسمیت شناخته شده است و الزاماً محدود به رابطه‌ی عاشقانه یا ازدواج در چارچوب‌های حقوقی همه‌جانبه نشده است. 🔻متأسفانه غلبه‌ی نگاه فمینیستی سبب شده است که مزایای نهفته در فقه شیعی نیز کلّاً منفی تلقّی شود، اما فقه شیعی دست‌کم در برخی موارد امکاناتی برای حل برخی مسائلِ ذی‌ربط فراهم می‌آورد. 🖌حسن محدثی گیلوایی #هجدهم #ماه_رمضان #شب_قدر @moteeh 🌿