✨📕✨ #خداحافظ_سالار 📖خاطرات: #پروانه_چراغ‌نوروزی «اُمِّ وَهَب» 🦋همسرِ #سرلشکر_شهید_حاج‌حسین_همدانی نوشتهٔ: #حمید_حسام ✅قسمت: یازدهم یک‌باره آن رسمیت و خشکی از چهرهٔ حسین محو شد، فکر کنم خیلی به خودش فشار آورده بود تا با گرفتن آن حالت جدیّت، ما را مجبور کند که برگردیم تهران، اما حالا که جدیّت ما را بیش از خودش می‌دید و احساس می‌کرد شگردش برای مُجاب‌کردن ما کارگر نبوده، دیگر حوصلهٔ این را نداشت که با آن ژشت ادامه دهد. کمی مکث کرد، انگار که دنبالِ چاره‌ای نو بگردد با لحن مهربانِ همیشگی‌اش خیلی پدرانه طوری‌که من هم احساس کردم فرزندِ دلبندِ او هستم گفت: «باشه بمونید؛ اما لااقل چند روزی رو برید بیروت، اوضاع که آروم‌تر شد، برگردید!» تغییر یک‌باره و پایین آمدنِ ناگهانی او از موضع جدیّت و از همه مهم‌تر لحن پدرانه‌اش که‌گویی ته‌مایه‌ای از خواهش هم داشت، همه‌مان را نرم کرد. وقتی یک مرد با همۀ اُبهتش در مقابل خانواده می‌شکند و خواهشی دارد که لبریز است از مِهر و عاطفه، ناخودآگاه هر انسانی را تسلیمِ خودش می‌کند و حسین در آن لحظات کاملاً این‌گونه بود. اینکه گفته بود؛ مُسلّحین اعلام کرده‌اند تا دوشنبه دمشق را می‌گیرند و اینکه یک پرواز اختصاصی ایرانی‌ها را فردا به تهران برمی‌گرداند، واقعیت داشت و برای محک زدن و امتحان ما نبود. می‌دانست که درست مثل خودِ او از دادن جان واهمه‌ای نداریم اما ترجیح می‌داد ما را به جایی بفرستد که دغدغهٔ ذهنی‌اش کمتر شود. من غرق در عمقِ مِهر و عاطفهٔ حسین شدم و راضی به رفتن، اما حسین برای راضی کردن زهرا و سارا دردسر بیشتری داشت. زهرا با وجود ۲۵ سال سن، خیلی به حسین وابسته بود و به التماس از او پرسید: «شمام با ما میاین؟!» حسین دستان زهرا را میان دست‌های خسته‌اش گرفت و گفت: «دخترم! کار من دست خودم نیست!» سارا هم خواست پدر را به ماندنشان راضی کند با جدیّتی که التماس در آن موج می‌زد و نشان از آخرین تلاش‌های او برای ماندن داشت، گفت: «پس ما هم از اینجا تکون نمی‌خوریم.» حسین که اصرار بچه‌ها را دید اول سؤال بی‌جوابِ چند دقیقهٔ قبل من را داد: «آره حاج خانم من می‌دونستم اینجا چه خبره. آگاهانه از شما خواستم بیایین دمشق. حالا هم به جابه‌جایی تاکتیکی می‌کنید، درست مثل جابه‌جایی یه رزمنده.» دخترها باز قانع نشدند و گفتند: «یا شما هم با ما بیا، یا همین‌جا می‌مونیم.» و حسین به‌ناچار گوشه‌ای از اتفاقات چندروزِ گذشته را بازگو کرد بلکه آنها را برای رفتن متقاعد کند: «هفتهٔ پیش، وقتی شما ایران بودین، توی کاخ ریاستِ جمهوری، یه انفجار انجام شد که چند نفر از مسئولینِ سوریه کشته شدن. مُسلّحین تا داخل کاخ نفوذ کرده بودن و اون انفجار، نتیجهٔ همکاری یکی از کارمندانِ کاخ با مُسلّحین بود. بعد از این ماجرا نخست وزیرِ سوریه فرار کرد به اردن و کابینه از هم پاشید. مُسلّحین تا پُشت کاخ اومدن و یه طرف کاخ رو گرفتن. همون روز من به آقای بشار اسد گفتم به مردمت اعتماد کن و دَرِ اسلحه‌خونه‌ها رو، به روشون باز کن، بذار اسلحه دس بگیرن و خودشون با دشمنشون بجنگن. ارتش سوریه که به تنهایی توانِ جنگیدن با مُسلّحین رو نداره!»

❤️ سلام_امام_زمانم❤️ 💚 سلام_آقای_من💚 سلام_پدر_مهربانم ای پیکرِ ویران شده، ای روح، کجایی ای مرهمِ این پیکرِ مجروح، کجایی ماییم و دَری قفل و کلیدی که شکسته دنبالِ توایم ای درِ مفتوح، کجایی در معرضِ سِیلیم همه،تا لبِ قدوس ای سبحهٔ سبحانیِ سبوح، کجایی آهنگِ عذاب آمده، آب آمده بالا ایمان به تو آورده ام ای نوح کجایی 🌹تعجیل درفرج پنج صلوات🌹 #امام_زمان