🌙 بازهم شب شد و من با یک بغل تنهایی‌ام می‌روم تا صبح بشمارم سکوت خانه را #سایه_سمیر #شبت_بی‌غم

و من بی‌آن‌که بدانی در شب با تو سخن می‌گویم و صبح از چشم خود می‌فهمم تمام شب را گریسته‌ام به حال تو به حال خودم و ممنوعه بودنت دیر آمدی دیر یافتمت آن قدر دور و بعیدی که که انتظار از برف در تابستان باشد. #مهرداد_نصیری #شبت_بی‌غم

آن لحظه که ریزم چو فلک از مُژه کوکب بیدار کسی نیست که گیرم به گواهی چشمی به رهت دوخته‌ام باز که شاید باز آئی و برهانی‌ام از چشم به راهی #شهریار #شبت_بی‌غم