کاج‌های زیادی بلند. زاغ‌های زیادی سیاه. آسمانِ به اندازه آبی. سنگچین‌ها، تماشا، تجرد. کوچه‌ باغ‌ فرا رفته تا هیچ. ناودان‌ِ مزین به گنجشک. آفتابِ صریح. خاکِ خوشنود. چشم تا کار می‌کرد، هوش پاییز بود مثل مرغی که روی درخت حکایت بخواند در کجاهای #پاییزهایی که خواهند آمد . . .! #استوری سرشار از آرامش و حس خوب باشید 💚☘️💚☘️💚