✅ برای غزه چه کنیم؟ 🔻نکاتی از باب همفکری با فعالان میدانی و رسانه‌ای دغدغه‌مند نسبت به سرنوشت #طوفان_الاقصی درباره این که برای غزه باید چه کنیم و چه بخواهیم؟ 1⃣ برگردیم سر اصل مطلب؛ مقاومت جلوی غاصب درست است که جنایات اسرائیل پرده از چهره کثیف و وحشی‌اش بر می‌دارد، ولی مانور دادن روی این جنایت عریان هرگز کافی نیست. هنوز در پچپچ بعضی از مردم می شنویم که: اما حماس شروع کرد! محکوم کردن جنایات این چند روزه، مورد اجماع همگانی است، اما تشویق به مقاومت در غزه، هنوز نه. پس همچنان مهم است که بر #غاصب بودن و دروغگو بودن اسرائیل که زمینه مظلوم نمایی‌اش را فراهم می‌کند، تاکید کنیم. بعلاوه جنایت یک جانی وقتی منفورتر است که او دزد و غاصب و متجاوز نیز باشد. یادآوری تاریخ این غصب و تجربه شکست‌خورده چند دهه مذاکرات سیاسی با رژیم دزدی که فقط به کل این اراضی راضی است، چرایی مقاومت و مبارزه با همه توان را روشن می‌کند. 2⃣ آمادگی جنگ را با توقع اشتباه نگیریم الآن باید اسرائیل را مستقیم بزنیم یا نه؟ باید به فلسطین اعزام شویم یا نه؟... در پاسخ به چنین دغدغه‌هایی نباید فراموش کنیم همیشه همه گزینه‌ها روی میز است. پس هم آری و هم نه. نبرد ناگزیر است. امروز یا فردا. در آینده خیلی نزدیک یا خیلی دور. و آمادگی ما برای این نبرد نباید باعث شود اگر فورا به آن وارد نشدیم، دلسرد شویم. یادمان باشد مطالبه انتقام از اسرائیل نباید طوری به توقع قطعی تبدیل شود که اگر محقق نشد، عده‌ای مایوس‌ شوند. ایران تا هوشیاری و مطالبه جدی ملی (و نه فقط بین خواص انقلابی) در کار نباشد یا ضرورت اقتضا نکند مستقیما وارد این معرکه نخواهد شد و نیروی گسترده‌ای نیز اعزام نخواهد کرد. در عین حال هر حرکت نمادین و به‌اندازه، خوب و لازم است. 3⃣ از وظایف عمومی غافل نشویم همان طور که نباید توقع جدی داشت حتما راه‌های خاص و حاد کمک به مقاومت حتما برایمان فراهم شود، باید راه‌های متنوع ادای #وظیفه_عمومی را به مردم نشان داد: کمک مالی (که محک واقعی دغدغه‌مندی است) و ایجاد حرکت‌های مردمی و صنفی و محلی جمع‌آوری کمک مالی مثل زمان جنگ، حضور موثر میدانی و انعکاس ملی و جهانی آن، روشنگری خانوادگی و محلی (نه باز فقط در گروه های رفاقتی مجازی)، دعا (که نه فقط برای حال دعاکننده بلکه در حقیقتِ میدان موثر است)، تولید محتوا و محصول مسأله‌مند و موثر برای آنان که می‌توانند و... 4⃣ حماسی و رو به جلو حرف بزنیم در حالی که خود مردم غزه در تلاطم روحی بزرگ این روزها، هر روز بیش از گذشته رشد ‌و صبر و استقامت از خود نشان می‌دهند، ما نباید فقط روضه‌خوان مصائب آنان باشیم. جمع بین دو جنبه احساسی (غم و دردمندی) و حماسی (شکوه و پیروزمندی) در کنار هم است که مهم و موثر است. حتی در تلخ‌ترین و زجرآورترین مصایب، پرچم #ما_رایت_الا_جمیلا باید بالا باشد. چنین رویکردی را می‌توان با عبارات مختلفی توصیف کرد: توجه دادن به نقشه الهی و حقایق غیبی در پس حوادث گذرای دنیای مادی، پررنگ کردن مفهوم تکلیف و متقابلاً نصرت الهی، توجه به ثمرات بعدی رخدادها و آینده‌نگری درباره رویش‌ها و بیداری‌هایی که در پی هر شکست ظاهری جبهه حق هست، توجه به ارزش‌های عالی اخلاقی و صبر و فداگری قهرمانانه، روایت مصائب در دل زنجیره‌ای از حماسه‌های پیشین و آتی، بیدار کردن حس انتقام و انتقال تکلیف به مخاطب و... 5⃣ به مخاطب درک دقیق و جهانی بدهیم ناآشنایی مردم ما با فرهنگ و زبان و تاریخ امت اسلام و جهان، باعث شده مدعیات مضحک غربزدگان و رسانه‌های فارسی‌زبان بیگانه، واقعیت‌ها را برایشان معکوس جلوه دهد؛ برای مثال توهم این که پول ایران به جیب فلسطین می‌رود. از قضا ایران در میان کشورهای اسلامی، اصلا بیشترین #هزینه را برای کمک به فلسطین پرداخت نمی‌کند. البته جمهوری اسلامی ایران محکم‌ترین پشتیبان سیاسی مقاومت هست و چه با پرچمداری الهام‌بخشش و چه با نهادهایی مثل سپاه قدس، تاکنون راهبردی‌ترین کمک‌ها را هم کرده است؛ از دادن ایده #مقاومت در جهانی که مُسخّر ابرقدرتها محسوب می‌شود، تا دادن الگوی مردمی و بسیجی مبارزه (برخلاف شیوه‌های مبارزه صرفا تشکیلاتی و نخبگانی)، تا پر کردن دست مبارزان از فناوری‌ها و فنون نبرد، و... . خلاصه خوب است مخالفان مقاومت در ایران بفهمند #غزه هرچند زمانی دور، غربی‌ترین پایگاه هخامنشیان در خط مقدم مبارزه با روم بود، اما اکنون از کیسه آنان چیزی نمی‌برد! و موافقان نیز بدانند در این دنیای متنوع و گسترده، راه‌های گوناگون دیگری برای کمک هست که باید خود به آن‌ها بپردازند و یا آن را مطالبه کنند. از جمله همین فعالیت‌های رسانه‌ای و هنری و میدانی اما به‌شکل مستمر، موثر و روزآمد و... (نه مقطعی، مناسبتی، کلی و تکراری). مشکل کلان ما همان قطع ارتباط مستمر فرهنگی و اجتماعی است که به ضعف ما در زبان، رسانه و کنشگری‌های مردمی بین‌المللی بر می‌گردد. @smjmiry