شاید توبه کرده باشد... ⚖️ خودبرتربینی، احتمالاً شایع‌ترین و کشنده‌ترین بیماری روح انسان‌هاست. تعالیم آسمانی دین برای پیشگیری و درمان این بیماری مهلک، به پیروانش می‌آموزد که هر فردی هر چند اهل بندگی خدا و دوری از گناهان باشد؛ در مواجهه با دیگر افراد، هر چه هم خطاکار باشند، نباید هرگز به قضاوت بنشیند و خود را برتر از او ببیند؛ زیرا که آینده بر او روشن نیست و نفس و شیطان هر دو به شدت در حال فعالیتند و این اراده‌ی آدمی است که تصمیم نهایی را در تعیین سرنوشت هر فرد می‌گیرد و عوض شدن نتیجه، حتی در وقت‌های اضافه‌‌ی میدان مسابقه زندگی، دور از انتظار نیست. 🚫 هرگز نمی‌توان کسی را با دیدن ضعف ایمان و خطاهای زیاد، دست کم گرفت و جهنمی دانست و خود را به خاطر انجام چند عمل عبادی رستگار و نجات یافته دانست. 🤲 شاید در آخرین لحظات آن گنهکار توبه کند و خدای مهربان توبه‌ی او را بپذیرد و من، گنهکار و بی‌ایمان از دنیا بروم. کسی که نگران سرانجام کار خویش است باید که «شاید» را زیاد به کار ببرد چون ادبیات شاید، در آموزش‌های دین در مواجهه با خود و دیگران نقش اساسی دارد. اگر مؤمنی امروز توانسته نفس خویش را مهار کند، هیچ تضمینی برای فردایش نیست، شاید دیگر نتواند و اگر دیگری امروز خطایی کرد، شاید فردا توبه و اصلاح کند. شاید فردا همین مؤمنِ مغرورِ امروز، محتاج شفاعت همین فاسق امروز و پاکیزه‌ی فردا باشد. نتیجه‌ی این نوع نگاه، به وجود آمدن ☀️روحیه‌ی مثبت اندیشی در انسان است که موجب نشاط در وجود آدمی می‌شود. ✅ انسان مثبت اندیش، در ارتباط با خطاهای دیگران همیشه در حال پرده‌پوشی بر خطاهای آشکار دیگران و مواظب حفظ آبروی مردم است. همیشه زیبایی‌ها و هنرهای آن‌ها را می‌بیند و اگر کمی و کاستی در کسی دید که در خودش وجود ندارد، بیش از هرچیز، از خداوند خویش ممنون و سپاسگزار خواهد بود. با این دیدگاه، انسان آن‌قدر بزرگ و بزرگوار و خوش خلق می‌شود که دیگران در ارتباط با او احساس راحتی و شادی می‌کنند ❤️ #ترس_زشت_و_زیبا #مهارت_جرأت_مندی #علم_زندگی @basaaer