#صلوات_هم_مداد_هم_پاک_کن ذکر صلوات یکی از اولین كارهائیه که در مدرسه به صورت دسته¬جمعی انجام میدیم. از اولین روزی که وارد مدرسه میشیم ناظمِ مدرسه با صلوات صف¬ها رو تشکیل میده، با صلوات بچه¬ها رو به سکوت دعوت می¬کنه و با صلوات اون¬ها رو به کلاس می¬فرسته. سرِ کلاس هم بعضی از معلم¬ها درسشون رو با صلوات شروع می¬کنن و از بچه¬ها می¬خوان این ذکر رو تکرار کنن. در مراسمِ تقدیر هم موقع جایزه دادن و تشکر کردن ذکر صلوات، نقل و شیرینی مجلسه. حتماً دیدید که مجری، در برنامه-های زنده، هر جا که کم میاره یا چیزی یادش میره، بلافاصله جمعیت رو به ذکر صلوات تشویق می¬کنه. اگه به کسانی که تو خونه، خیابون و مسجد تسبیح و صلوات¬شمار دستشونه دقت کنید، می¬بینید که دارن صلوات می¬فرستن. در مجالس شادی و عزا، برای شفای مریض¬ها و خیلی جاها و مواقع دیگه، این ذکر همیشه حاضره. توی مدرسه¬های ابتدایی صلوات¬ها خیلی بلندتر، پرشورتر و با عشق¬ترن. همین¬طور بچه¬های کلاسِ هفتم هم با صفا صلوات می¬فرستن، ولی وقتی سن و کلاس بالاتر میره، صلوات¬ها کم¬جون¬تر میشن. این یه واقعیته، ولی چرا باید این¬طور باشه؟ به نظرم یکی از دلایل اصلیش اینه که بچه¬ها با جایگاه و منزلت و اثر این ذکر آشنا نیستن. این موضوع باعث شد تا من که یه معاون پرورشی هستم، برای اینکه همگی با این ذکر بیشتر آشنا بشیم، به فکر نوشتن یه کتاب مختصر و مفید درباره¬ی صلوات بیفتم؛ چون اگه معنی صلوات رو بدونیم و بفهمیم صلوات چیه و چه آثار و نتایجی داره، توجه و محبتمون بهش بیشتر میشه.