🔘 تشکیل #فراموشخانه و نقش فرهنگی آن 💠 اولین کسانی که به ندای #ملکم در تشکیل فراموشخانه لبیک گفتند، دوله ها و سلطنه ها و خان ها و میرزاهای درباری بودند که فرهنگ هفتاد ساله #مشروطیت، همگی از نخبه همین روشنفکران قلمزن ژورنالیست غرب زده برخاست. 💠 ملكم خود می گوید؛ «ما خیال می کنیم که درجه ترقی آنها همان قدر است که در صنایع ایشان می بینیم و حال آنکه اصل ترقی ایشان در آیین تمدن بروز کرده است. ملل یوروپ همان قدر که در کارخانجات فلزات ترقی کرده اند صدها مراتب بیشتر در این کارخانجات انسانی» پیش رفته اند... حال چیزی که در ایران لازم داریم این کارخانجات انسانی است.» 💠 ملاحظه می شود که آنچه ملکم و پیروان همفکرانش صریحا می خواهند، ترقی صنعتی نیست، بلکه تقلید میمون وار آداب و رسوم زندگی از غرب است. خود ملکم همیشه می گفت: «اخذ تمدن فرهنگی بدون تصرف ایرانی». 💠 ملاحظه بفرمایید ملکم خان چگونه نوکرصفتانه و مزدورمآبانه از #ناصرالدین_شاه برای اسباب گذران خود، طلب پول می کنند تا در ازای آن نوع برخوردش را عوض کند: 💠 «والله و بالله هریک از تکالیف را که اشاره بفرمایید، قبول خواهم کرد و به همه حالت راضی هستم مگر به بیکاری! حتى بیکاری را هم قبول خواهم کرد؛ اما به شرطی که اسباب گذران من مهیا باشند. اگر بخواهند هم گرسنه باشیم و هم بیکار بمانم، این نخواهد شد! من اگر فقط حقه بازی کنم، همان کاری که در فراموشخانه می کردم، سالی هفت هشت هزار تومان عاید من می شود و اگر فراموشخانه برپا کنم، سالی بیست هزار تومان، مداخل می کنم. اگر روزنامه نویسی بکنم به اصطلاح قدیمی، هرکس را بخواهم به زانو درمی آورم..