۶۵ و ۶۶ انعام 🌾🍁🌾🍁🌾🍁🌾🍁🌾🍁 ✍«لَبْس» به معناى آميختن، و «شِيَع» جمع «شيعه»، به معناى گروه است. در آيه ى قبل، قدرت نجات بخش الهى مطرح شد، اينجا قدرت قهر و #عذاب او. #امام_باقر عليه السلام فرمودند: مراد از #عذاب_آسمانى، دود و صيحه و مراد از #عذاب_زمينى، فرورفتن در آن و مراد از «يَلبِسَكم شِيَعا»، تفرقه در دين و بدگويى و كشتن يكديگر است. (367) شايد آن حضرت در مقام بيان بعضى از نمونه ها بوده اند نه تمام مصاديق، زيرا مثلا عذاب فوق شامل فشار طاغوت ها كه حاكم بر مردمند و عذاب تحت شامل قهرى بدنبال نافرمانى مردم از رهبر حقّ كه از مردم و در مردم و هم سطح آنان است نيز مى شود. تعابير گوناگونى در #قرآن خطاب به #پيامبر_اكرم صلى الله عليه وآله، اين مضمون را بيان مى كند كه پيامبر مسئولِ #ابلاغ_دين خداست، نه اجبار مردم به ايمان آوردن. - خداوند، هم #نجات_بخش است، هم #عذابگر، آنكه آگاهانه سراغ غير خدا مى رود، بايد منتظر عذاب باشد. «قل هوالقادر على أن يبعث ...» - گاهى مردم، به وسيله ى مردم و با دست يكديگر عذاب و تنبيه مى شوند. «يذيق بعضكم بأس بعض» - چون راه شما حقّ است، از تكذيب مردم نگران نباشيد. «و هو الحقّ» - تو مسئول وظيفه هستى، ضامن نتيجه نيستى. «لستَ عليكم بوكيل»