📌 دعای کریمانه دعای نورانی حضرت امير سلام الله عليه در نهج‌البلاغه اين است كه خدايا همه #اعضا و #جوارح را دادی، ما هم همه اعضا و جوارح را #تقديم می كنيم، اما اين‌طور نباشد كه #اول اعضا و جوارح را بگيری و بعد #جان ما را بگيری؛ يعنی چشمِ ما را بگيری، دست و پای ما را بگيری تا ما به بچه‌هايمان #محتاج باشيم، #ولو به #حسن و #حسين عليهما السلام؛ اين #كرامت حضرت امير است و ما هم بايد همين دعا را بكنيم. مضمون اين دعا اين است كه به ذات اقدس الهي عرض مي‌كند: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي وَ أَوَّلَ وَدِيعَةٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِكَ عِنْدِي»(۱) خدايا همه اينها #نعمت‌های تو هستند و همه اينها #امانت هستند ما هم همه اينها را #تقديم می كنيم، اما اين‌طور نباشد كه #اول اعضا و جوارح ما را بگيری که ما به #بچه‌هايمان #محتاج باشيم و بعد #جان ما را بگيری. فرمود موقعی كه می خواهی بگيری #اول جانمان را بگير، #بعد اعضا و جوارح هم به تبع جان گرفته می شوند. اين تعبير لطيف وجود مبارك سيّدالشهداء سلام الله عليه در دعای «عرفه» همين است که حضرت عرض مي‌كند: خدايا! اعضا و جوارح مرا #وارث من قرار #بده و مرا #وارث آنها قرار #نده. مهم‌ترين عضو همان «سمع» و «بصر» است عرض كرد: «وَ اجْعَلْهُمَا الْوَارِثَيْنِ مِنِّي»(۲) اين‌طور نيست كه اول چشم را بگيری، گوش را بگيری که من محتاج بچه‌ها باشم. من #وارث چشم و گوش باشم؛ يعنی چشم و گوش #بروند و من #بمانم، اين كار را خدايا نكن! آنها را وارث من قرار بده! كه من بروم، آنها بعد از من #يقيناً خواهند رفت. اين «وَ اجْعَلْهُمَا الْوَارِثَيْنِ مِنِّي» از لطيف‌ترين تعبيرات دعای نورانی سيّدالشهداء سلام الله عليه است؛ اين دعا، #دعای_كريمانه است و اينها كه خاندان #كَرَم‌ هستند دعاهايشان اين است گرچه همه حاجت‌ها را آنها از خدا مي‌خواهند، اما آن راز و نياز #خصوصی اينها در همين #محور_كرامت است كه با #كرامت_زندگی كنند, با #كرامت_بميرند، محتاج به بچه‌ها و ويلچر نباشند، راحت زندگی كنند و راحت هم رحلت كنند. ✍تفسیر آیت الله جوادی. ۹۲/۱۱/۱۳ ۱) شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحديد، ج۱۱، ص۸۴ ۲) الاصول من الکافی، الشيخ الکلينی، ج۲، ص۵۷۸ https://eitaa.com/mr13_72

📌 امانت داری و اهمیت آن در سیره نبوی 👈 شیخ طوسی رحمه الله به نقل از ابوعبيده، از هند بن [ابى] هاله و ابو رافع و عمّار بن ياسر: #قريش، محمّد صلى الله عليه و آله را در #جاهليت، «امين» ناميده بودند و #امانت پيش وى مى‌نهادند و #حفظ اموال و كالاهاى خود را به او مى‌سپردند. عرب‌هايى كه در موسم #حج به مكّه مى‌آمدند نيز اين كار را مى‌كردند. پس از آن كه محمّد، #پيامبر شد نيز همين گونه بود. از اين رو، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به #على عليه السلام فرمان داد كه [پس از خروجش از مكّه] با صداى بلند و رسا در #وادى_مكّه صبح و شام، ندا دهد: آگاه باشيد! هر كس #امانت يا وديعه‌اى نزد محمّد دارد، بيايد تا امانتش به او باز گردانده شود. پيامبر صلى الله عليه و آله [به على عليه السلام] فرمود: «آنان از اكنون تا آن گاه كه بر من وارد شوى، نمى‌توانند هيچ گزندى به تو برسانند. پس، امانت‌هاى نزد مرا آشكارا و جلوى چشم مردم، باز گردان»(۱) ✅ نکته: جالب اینکه ابن سعد در طبقات خویش نقل می کند؛ على عليه السلام هر سال روز عيد قربان [در انتهاى مِنا] كنار عقبه كسى را روانه مى‌كرد تا اين ندا را در دهد: (هر كس نزد پيامبر خدا وعده يا طلبى دارد، نزد من بيايد)، و اين كار تا هنگام وفات على عليه السلام ادامه داشت. پس از امام على عليه السلام، حسن مجتبى عليه السلام آن را انجام مى‌داد تا آن كه وفات نمود و سپس حسين عليه السلام آن را انجام داد و پس از ايشان - كه رضايت و سلام خدا بر همۀ آنها باد - ديگر ادامه نيافت.(۲) 📚 ۱) امالی شیخ طوسی. ۴۶۷ به نقل از سیره پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله. ج۱.ص ۳۱۵. ۲) الطبقات الکبری. ج۲. ص۳۱۹. https://eitaa.com/mr13_72