حج ابراهیمی، سبک زندگی آمریکایی این روزها روزهای پر جنب و جوشی است برای جامعه مؤمنین؛ عده‌ای راهی حج شده‌اند و مشغول انجام اعمال، عده‌ای مشغول دعای عرفه و عید قربان و عید دیدنی و قربانی کردن و عده‌ای مشغول تدارک مقدمات استقبال از زائران و حجاج؛ و چه خوب و زیباست این جوشش و #پویایی. اما آنچه در این میان شیرینی این اتفاقات را کم‌رنگ می‌کند #غفلت ما از عمق و مفهوم اصلی نهفته در این اعمال و مناسک است. حجی که به تعبیر امام صادق (ع) به قدری رمز و راز دارد که حتی پس از چهل سال، بیان این اسرار برای زراره هنوز تمام نشده؛ حجی که چنان #قدرت_سازنده_اجتماعی گسترده‌ای دارد که شاید هیچ‌کدام از اعمال دینی به گرد آن هم نرسد؛ حجی که #نهایت_توحید را با همه ابعاد و کارکردهای فردی و اجتماعی و جهانی‌اش و به صورتی #نمادین به نمایش می‌گذارد؛ حجی که با پوشش سفید و یک‌دست به بیانی روشن و رسا #بی_رنگی را شرط #ملاقات_با_خدا می‌داند، حجی که ... . این حج و آن #دعای_عرفه_عارفانه حسین (ع) غنیمتی است در دست ما، برای این روزها؛ اما واقعاً استفاده ما از اینها به چه میزان است؟ گاهی حس می‌شود #سبک_زندگی ‌مان ما را از اصل این اعمال دور کرده و رسم و رسومات به قدری دست و پای زندگی و فکر ما را بسته که اصلاً مجالی برای دل دادن به معانی والای اینها باقی نمانده، «إِلَهِي أَنَا الْجَاهِلُ فِي عِلْمِي فَكَيْفَ لا أَكُونُ جَهُولاً فِي جَهْلِي». اینجاست که انسان با همه تلخی‌اش باور می‌کند شیطان چه استاد زبردستی است در پوک و #تهی_کردن هر آنچه محتوای ارزشمند عملی و آگاه‌کننده دارد؛ و فقط پوسته‌ای به جا می‌گذارد برای دل‌خوش‌کُنَک ما تا همه اینها را از اثر بیندازد و در ظاهر بمانیم و به باطن سِیر نکنیم. آیا #اسلام_آمریکایی جز این است؟ اسلامی که با سبک زندگی آمریکاییِ #مصرف_گرا می‌سازد و فقط برای درست جلوه دادنِ هوسِ مصرف‌مان #توجیهی از جنس دین می‌تراشد. #غفلت #بی_رنگی #رسم‌ورسومات_دست‌وپاگیر #سبک_زندگی_آمریکایی #مصرف_گرایی @mr_behzadi