#معارف_حسینی 🩸و یا مَن ذِکرُهُ فِی قَلبِنا رَوحٌ و رَیحانْ / تویی نبضِ حیاتِ قلب شیدایم حسین‌جان ... مرحوم کفعمی ، یک زیارت‌نامهٔ مخصوص حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام را در شب نیمه شعبان از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند، که در عین اختصار و کوتاهی، به معارف عمیق و زیبایی اشاره دارد: 📋 «الحَمدُ للّٰهِِ العَلِیِّ العَظِیمِ، وَالسَّلامُ عَلَیک أیُّها العَبدُ الصّالِحُ الزَّکِیُّ، أُوَدِّعُک شَهادَةً مِنِّی لَک تُقَرِّبُنی إلَیک فی یَومِ شَفاعَتِکَ. أشهَدُ أنَّک قُتِلتَ وَلَمْ تَمُتْ، بَلْ بِرَجاءِ حَیاتِک حَیِیَتْ قُلوبُ شِیعَتِکَ،وَ بِضِیاءِ نُورِک اهْتَدَی الطّالِبونَ إلَیکَ. وَأشهَدُ أنَّک نُورُ اللّٰهِ الَّذی لَمْ یُطفَأْ وَلا یُطفَأُ أبَداً، وَأنَّک وَجهُ اللّٰهِ الَّذی لَمْ یَهلِکْ وَلا یَهلِکُ أبَداً. وَأشهَدُ أنَّ هٰذِهِ التُّربَةَ تُربَتُکَ، وَهٰذا الحَرَمَ حَرَمُکَ، وَهٰذا المَصرَعَ مَصرَعُ بَدَنِکَ، لا ذَلیلٌ وَاللّٰهُ مُعِزُّکَ، وَلا مَغلُوبٌ وَاللّٰهُ ناصِرُکَ، هٰذِهِ شَهادَةٌ لی عِندَک إلیٰ یَومِ قَبضِ رُوحی بِحَضرَتِکَ، وَالسَّلامُ عَلَیک وَرَحمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ » 📚المصباح،کفعمی، ص۴۹۸ 📚بحارالانوار، ج١٠١ ص٣٣۴ ✍ اگر بخواهیم این عبارتِ این زیارت‌نامه شریف را که فرموده: 📋 «بَلْ بِرَجاءِ حَیاتِک حَیِیَتْ قُلوبُ شِیعَتِکَ،وَ بِضِیاءِ نُورِک اهْتَدَی الطّالِبونَ إلَیکَ.» خلاصه ترجمه کنیم، باید نوشت: 🔖 «به عشق حیات و وجود توست یا اباعبدالله؛ که قلب شیعیانت زنده است! تو آن‌قدر، نور داری که آن کسانی که خواهان تو هستند، راهشان را به سمت تو پیدا می‌کنند...» 📝 تو خود دانی چها من می‌کشم از داغ هِجرت گواهی بر پریشان حالی‌ام از سوز عشقت معطّر می‌کنم قلب و زبانم را به ذِکرت که تا یادم کنی ای نازنین، از روی منّت وَ یا مَن یَعلمُ ما في الضّمیرْ، ای شاه‌ِخوبان تو خود‌ حال دلم را خوب میدانی حسین‌جان تو ناز مطلقی و من به دنبال نگاهت نظر بر روسیاهی کن به آن چشم سیاهت دو چشمان مرا سُرمه بکش از خاک راهت چُنان کلب سیاهی آمدم من در پناهت و یا من یَلجَأُ الخَلقُ إليهِ کُلَّ اَزمان پناهی بر تمامیِّ خلائق ای حسین‌جان حسین گویم، حسین جویم، به دنیا و به عُقبیٰ حسین خوانم، حسین دانم، من از کلّ الفبا حسین رازم، حسین نازم، کِشَم نازش به مولا حسین هستی، حسین مستیِ هر مجنون و شیدا و یا مَن اِسمُهُ رَمزُ الجُنونِ عِندَ سُکرانْ به اسم دل ربایَت، مَست می‌گردم، حسین‌جان نمی‌خواهم به جز روی تو چیزی را ببینم نمی‌خواهم به جز کوی تو در جایی نشینم فقط یک خواسته دارم ز «رب العالمینم» شوَد آیا به من بخشد تو را ای نازنینم؟! و یا مَنْ ذِکرُهُ فی قَلبِنا رَوحٌ و رَیحانْ تویی نبض حیات قلب شیدایم حسین‌جان چه گویم من؟ که را گویم؟ که شیدای تو هستم تویی دلدار و از دلبرنماها دیده بستم تو هم پیمانه را پُر کن که مَستِ مَستِ مَستم خدایا فاش می‌گویم «حسین را می‌پرستم» و یا مَن یَعجِزُ عَن وَصفِهِ الجِنُّ والاِنسان که باشم من؟ خدا مدح تو را گوید حسین‌جان @maghaatel

#معارف_حسینی 🩸سِرّ مستور شب قدر، از این نکته بدان / افضل‌ از ذکر‌ و‌ دعا،‌ «گریه به غم‌های حسین» ... در نقلی آمده است: 🔹 در حضور یکی از أئمه طاهرین علیهم‌السّلام، سخن از شبی از شبهای مبارکه قدر و فضیلت آن شب و ثواب احیاء و اعمال خیری که در آن شب می‌توان انجام داد، به میان آمد. 🔸 شخصی که در آن مجلس حاضر بود گفت: آه... که من در آن شب غافل شدم و آن شب را به غفلت گذرانیدم و بر فوت آن شب تأسف می‌خورم. 🔹 امام علیه‌السّلام رو به شخص نموده و فرمودند: تو در آن شب، عملی انجام دادی که اجر و ثواب آن از همه اعمال دیگر ، بیشتر بوده است! 📌 تو در آن شب ، آب خوردی و امام حسین علیه‌السّلام را یاد کردی و بر آن ظالمانی که بر او ظلم کرده‌اند، لعنت فرستادی و از ایشان تبرّی نمودی! 🔖 این عمل تو از همهٔ اعمال در آن شب، افضل بوده است... 📚حدیقة الشیعة، مقدس اردبیلی، ص۶۷۷ ✍ در این‌باره هیچ جای تعجب نیست ... چرا که جنس ثواب و ارزش یاد و اشک بر مصائب اهل‌بیت «علیهم‌السلام»، خصوصاً حضرت سیّدنا و مولانا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام، با همه اعمال عبادی دیگر متفاوت است؛ چنانچه به نقل کتاب شریف «کامل‌الزیارات»، امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: 📋 لِکُلِّ شَئٍ ثَوَابٌ إِلَّا الدَّمْعَةَ فِینَا 🔻هر عملِ عبادی، یک ثواب معیّن دارد و مقدار اَجری که صاحب آن عمل می‌بَرد، مشخص است، جز اشکی که برای ما اهل‌بیت علیهم‌السلام ریخته می‌شود.(که حدّ ثواب و اجر آن، معیّن و مشخص نیست) 📚 کامل الزیارات،ص۱۰۶ @maghaatel