⭕️ رهبر معظم انقلاب: بعضی‌ها دوست می‌دارند همین طور بگویند؛ فلان تصمیم‌ها بدون نظر رهبری گرفته نمی‌شود. نه، اینطور نیست. مسئولین در بخشهای مختلف، مسئولیتهای مشخصی دارند. در بخش اقتصادی سیاسی، دیپلماسی، نمایندگان مجلس در بخشهای خودشان، مسئولان قوه‌ی قضائیه در بخش خودشان... در همه‌‌شان رهبری نه میتواند دخالت کند نه حق دارد دخالت کند، نه قادر است دخالت کند؛ اصلاً امکان ندارد. ۱۳۹۰/۰۷/۲۴ بیانات رهبر معظم انقلاب حفظه الله در دیدار با دانشجویان کرمانشاه ———~———~—🆔—~——~——— 📎 لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3

🔰احیاءگر اربعین 🎙بیانات رهبر معظم انقلاب حفظه الله در روز جمعه بیستم صفر سال ۱۳۵۲ 🔸می‌دانید یکى از علائم ایمان زیارت اربعین است؟ بنده نمی‌دانم این روایت چقدر صحیح است، اصرارى هم ندارم که بگویم معناى این روایت همین است که من گمان کرده‌ام، واقعش هم این است که احتمال میدهم معنایش یکى از شقوق و احتمالات دیگرى باشد که در این زمینه بیان می‌شود؛ امّا اگر این احتمال هم که من می‌گویم باشد، مؤیّد فراوانى دارد؛ «زیارة الاربعین». 💢 شیعه یک جمع متفرّقى بود؛ یک جامعه‌اى بود که در یک جا و در یک مکان زندگى نمیکرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند -اطراف و اکناف بلاد- امّا یک روح در این کالبدِ متفرّق و در این اجزای متشتّت در جریان است؛ مثل دانه‌هاى تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه‌ى اینها را به هم وصل میکرد. آن رشته چه بود؟ رشته‌ى اطاعت و فرمان‌بَرى از مرکزیّت تشیّع، از رهبرى عالى تشیّع یعنى امام؛ همه‌ى این رشته‌ها به آنجا متّصل میشد؛ قلبى بود که به همه‌ى اعضا فرمان میداد؛ و به این ترتیب، تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند، امّا بودند کسانى که از حال همه باخبر بودند. اطاعت و فرمان‌بَرى آنها به‌حساب، فریاد زدنشان از روى دستور، سکوتشان برطبق نقشه، همه چیزشان با حساب. فقط یک عیبى کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر میدیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه، البتّه یکدیگر را میدیدند، امّا 👈یک کنگره‌ى جهانى لازم بود براى شیعیانِ روزگار ائمّه (علیهم‌السّلام). این کنگره‌ى جهانى را معیّن کردند، وقتش را هم معیّن کردند؛ گفتند در این موعدِ معیّن، در آن کنگره هرکس بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین است؛ و جاى شرکت، سرزمین کربلا است؛ چون روح شیعه روح کربلائى است، روح عاشورائى است؛ در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است؛ شیعه هرجا که هست دنباله‌روِ عاشوراى حسین است. این است که مى‌بینیم همه جا این تپش‌هایى که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشى است؛ اینها شعله‌هایى بوده که از آن روح مقدّس و پاک و از آن تربت عالى‌مقدار سرکشیده؛ به جانها و روحها زده؛ انسانها را به گلوله‌هاى داغى تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده. اوّلین نهضتى که بعد از عاشوراى حسینى از طرف شیعیان به وجود آمد، نهضت توّابین بود. اینها آمدند در آن مرقد پاک دور هم جمع شدند ... مردمان بزرگی؛ سلیمان‌بن‌صرد خزاعى -صحابى امیرالمؤمنین، حوارى امام حسن- و امثال اینها رفتند و آنجا جان دادند و کشته شدند؛ [شروعش] از کربلا بود؛ ببینید چه این حقیقت جلوه‌دار و جلوه‌گرى بوده در آن روزگار! در ذهن مردم ما امروز البتّه، این حقیقت به آن زیبایى و به آن شکوهمندى باقى نمانده؛ جور دیگر است. بنابراین، مسئله‌ى اربعین یک مسئله‌ى مهمّى است. 🔹 اربعین یعنى میعاد شیعیان در یک کنگره‌ى بین‌المللى، جهانى، در یک سرزمینى که خود آن سرزمین خاطره‌انگیز است؛ سرزمین خاطره‌ها است؛ خاطره‌هاى باشکوه، خاطره‌هاى عظیم؛ سرزمین شهدا، مزار کشته‌شدگان راه خدا. اینجا جمع بشوند پیروان تشیّع، و دست برادرى و پیمان وفادارىِ هرچه بیشتر ببندند. این اربعین است. غیر از توّابین باز هم سراغ داریم کسانى که آمدند آنجا و از آنجا مایه گرفتند. یکى از بزرگ‌ترین نهضتهاى شیعه در دوران تاریخ خلفاى بنى‌عبّاس، نهضت «ابن طباطبا» است که این سادات محترم طباطبائى ظاهراً از اولاد آن محمّد بن ابراهیم بن اسماعیل طباطبا هستند. این محمّد بن ابراهیم بن اسماعیل طباطبا، یک نهضت عجیبى به راه انداخت و فتح کردند و پیروز شدند؛ بخش مهمّى از عالم اسلام را قبضه کردند، حکومت تشیّع و حکومت علوى را بر سر پا کردند ... این بزرگوارها هم وقتى میخواستند شروع کنند، آمدند کربلا. اوّلى که خواستند شروع کنند، با آن ابوالسّرایا و همه‌ى آن شیعیانى که همراهشان بودند آمدند کربلا، بر سر قبر حسین‌بن‌على (صلوات‌الله‌علیه) پیمان برادرى و وفادارى بستند. و البتّه شنیده‌اید که جابربن‌عبدالله‌ انصارى هم آمد. 💠 اجمالاً، یادآورى خاطره‌ى عاشورا و خاطره‌ى آن جهاد و ازخودگذشتگى و فداکارى عظیم، در روز اربعین انجام میگرفته؛ و در آن سرزمین. 👈اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و مقدّس را یک چنین میعادى قرار بدهند، البتّه بسیار کار بجا و جالبى خواهد بود و هم دنباله‌گیرى از راهى است که ائمّه‌ى هدیٰ (علیهم‌السّلام) به ما ارائه دادند. ... ———~———~—🆔—~——~——— 📎 اندیشکده مستعدان

📸 #گزارش_ویدئویی #ویژه ❤️ دسته تشییع نمادین کودکان شهید؛ به نیت هم‌دردی با مادران مظلوم غزه در مسیر پیاده‌روی اربعین توسط بچه‌های زوارالزهراء(س) ✊🏻 « انا علی العهد » 🚩هیأت زوارالزهراء سلام الله علیها ◽️@zovvaralzahra

💠اربعین متفاوت اربعین از ده سال پیش که اولین بار مشرف شدم، خیلی تفاوت ها کرده، از جهت نظم، نظافت، کثرت موکب ها و ... اما آنچه اربعین امسال را خیلی ممتاز کرده جنگ ایران و اسرائیل است، میتوان ادعا کرد سفر اربعین همچون ساختار اجتماعی داخلی ایران به دو قسمت تقسیم شده است؛ قبل جنگ و بعد جنگ. بدون شک نگاه عمومی مردم عراق به سیاست آنطوری نیست که ما حزب الهی ها نگاه میکنیم، خیلی از کسانی که ما با آنها مشکل داریم برای مردم آن دیار محترم است و در عین حال خیلی از بزرگان ما در نگاه آنان یکی است در کنار دیگران. حتی نمادهای مبارزه و سیاست برای آن ها بعضاً متفاوت است. اما امسال چهره های شاخص مقاومت با سرعت چشمگیری رشد محبوبیت داشته و مایه عزت و اعتماد به نفس امت شده اند. به سه نمونه زیر توجه فرمایید: پرده اول راننده مثل خیلی از شیعیان حوالی بغداد از طرفداران پر و پا قرص خاندان صدر بود، با آل حکیم و حکومت وقت هم خوب نبود، مرید آقا هم نبود، مدام از من می‌پرسید ایرانی ها سید علی خامنه ای را دوست دارند؟مورد اعتماد است؟ و ... اما با تمام این اطلاع کم، می‌گفت: «او اسرائیل را به زانو دراورد». خیلی از این اتفاق خرسند بود و شخص ایشان را می ستود. پرده دوم در مسیر و شهرها عکس سید حسن نصرالله، حاج قاسم و ابو مهدی المهندس متعدد به چشم می آمد، حتی تصویر شهید رئیسی و جملات وحدت آفرین او بین ایران و عراق به شکل بنر در خیابان ها نصب شده بود. پرده سوم اما آنچه به دلم خیلی نشست بنری بود که یکی از موکب های عراقی نصب کرده بود: اهلاً یا مُذِلّی الصهاینه (خوش آمدید ای ذلیل کنندگان صهیونیسم) 📎 اندیشکده مستعدان

📌 بررسی مالیت داده‌های فضای مجازی از منظر فقه اسلامی 📊🌐در عصر دیجیتال، داده‌ها همچون مواد اولیه‌ای هستند که با پردازش در بستر فناوری اطلاعات، به ابزارهایی حیاتی در تصمیم‌سازی‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بدل می‌شوند. 📚این مقاله با تمرکز بر مفهوم «مال» در عرف و فقه اسلامی، درصدد پاسخ‌گویی به پرسش‌هایی بنیادین است: 1️⃣ آیا داده‌های فضای مجازی واجد معیارهای مالیت هستند؟ 2️⃣ کدام نوع از داده‌ها دارای معیارهای کامل مالیت‌اند؟ 3️⃣ آیا تفاوت در مبانی فقهی موجب تنوع در حکم مالیت داده‌ها می‌شود؟ 🔎 با شناسایی دقیق مفهوم مال در عرف و معیارهای آن، و تطبیق آن با اقسام داده، تلاش شده است تا با رویکردی تحلیلی به تبیین جایگاه شرعی داده‌های دیجیتال پرداخته شود. ⚖️💻نتایج این پژوهش می‌تواند نقش کلیدی در دعاوی حقوقی آینده ایفا کند؛ به‌ویژه در مواردی همچون ضمان، وقف، اجاره و حرمت تصرف توسط غیرمالک ✍حجت الاسلام و المسلمین مصطفی بابازاده ———~———~—🆔—~——~——— 📎 لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3

📌 مال و مالیت در لغت و فقه؛ از شتر عرب تا داده‌های نوین 🔹 بررسی لغوی مال «مال» از ریشه «م‌و‌ل» مشتق شده و از آن‌جا که معنای مشخص و شناخته‌شده‌ای دارد، در منابع لغوی با تعبیر «معروف» توصیف شده است. در کتاب العین، مال چنین تعریف شده: «مال: معروف است، جمع آن اموال بوده و در فرهنگ عرب، مصداق بارز مال، شتر است.» همچنین ابن‌اثیر در النهایه بیان می‌کند: «مال در اصل به طلا و نقره‌ای اطلاق می‌شد که انسان مالک می‌شد، سپس بر همه‌ی اشیائی که قابل بهره‌برداری هستند، گسترش یافت.» لغویونی چون جوهری، فیومی و صاحب بن عباد نیز تعابیری هم‌راستا با این مفهوم ارائه داده‌اند. 🔹 بررسی اصطلاحی مال و مالیت در منابع فقهی، تعاریف متعددی از «مال» و «مالیت» بیان شده‌ است: 🔰گاه مال به آن‌چه در ازای آن، مال پرداخت شود تعریف شده، که بیشتر جنبه‌ی لغوی دارد؛ چرا که در غیر این صورت گرفتار دور خواهد شد. 🔰تعریف رایج‌تر آن است که: «هر چیزی که مورد رغبت عقلا باشد، مال است.» 🔰برخی نیز تقسیمی بین مال عرفی و مال شرعی قائل شده‌اند: مال عرفی آن‌چه مطلوب عرف باشد، و مال شرعی آن است که دارای منفعت محلله شرعی باشد. بر این اساس، اموری مانند خمر، کلب یا آلات قمار، گرچه در عرف دارای ارزش‌اند، اما به دلیل فقدان منفعت محلله، از دایره‌ی اموال شرعی خارج‌اند. 📚 این تفاوت در نگاه عرفی و شرعی به «مال»، در ارزیابی مصادیق جدید مانند داده‌های فضای مجازی اهمیت دارد. اگر «مال شرعی» در نظر گرفته شود، می‌بایست افزون بر ملاک عرفی، معیار شرعی مالیت نیز بررسی شود؛ در غیر این صورت، رجوع به عرف برای اثبات مالیت کفایت می‌کند. ✍حجت الاسلام و المسلمین مصطفی بابازاده ———~———~—🆔—~——~——— 📎 لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3

📘 نقد انتساب «مال شرعی» به شیخ انصاری؛ بازخوانی در پرتو مکاسب محرمه 👤 منسوب است به شیخ اعظم انصاری که ایشان قائل به مفهوم «مال شرعی» بوده‌اند؛ یعنی هر چیزی که فاقد منفعت محلله باشد، از نظر شرع مال محسوب نمی‌شود. برای این انتساب مؤیداتی از کلمات شیخ در مکاسب محرمه ارائه شده است. 🧠 شیخ در بخش دوم از انواع کسب حرام، مواردی را ذکر کرده‌اند که حرمتشان به واسطه تحریم منافع و مقاصد آن‌هاست؛ از جمله هیاکل عبادت مانند اصنام. در تحلیل فقهی این موارد، ایشان افزون بر روایات وارده، به قاعده «أکل مال به باطل» نیز استناد می‌کنند. ❗️اما با دقت در عبارت‌های شیخ، به نظر می‌رسد که نگاه ایشان ناظر به وجود منافع محلله باشد، نه نفی مالیت عرفی. از نگاه ایشان، اشیائی که فاقد منفعت محلله‌اند و از سوی شارع نهی شده‌اند، بیعشان ممنوع است؛ نه به سبب تخطئه مالیت، بلکه به دلیل حرمت انتفاع مشروع. 📎 به‌عنوان نمونه، شیخ در مبحث بیع میته تصریح می‌کنند: اگر برای میته منفعت عقلائی محلله قابل تصور باشد، بیع آن جایز است. ✳️ این نشان می‌دهد که روایات ناهی از بیع نجاسات و امثال آن، در حقیقت نوعی حکومت بر ادله جواز بیع عرفی دارند، و مناط حکم فقهی را به «جواز انتفاع» پیوند می‌زنند، نه به مالیت شرعی. 📜 همچنین روایت دعائم الاسلام بر همین مبنا تأکید دارد: مناط بیع، امکان انتفاع محلل است. بنابراین، عدم جواز بیع مساوی با نفی مالیت عرفی نیست. ⚖️ از سوی دیگر، شیخ در برخی مواضع «باطل» را بر اساس عرف معنا کرده‌اند؛ مثلاً در بحث شروط عوضین بیان می‌دارند: اگر چیزی عرفاً مال نباشد و اخذ مال در مقابل آن عرفاً باطل شمرده شود، بیع آن باطل است. ✅ این تعبیر گواه آن است که مفهوم «باطل» در نگاه ایشان الزاماً به معنای رفع مالیت شرعی نیست، بلکه باطل می‌تواند عرفی باشد، مشروط به فقدان معیارهای شرعی مانند منفعت محلله. 🧩 جمع‌بندی: انتساب قول به «مال شرعی» نزد شیخ انصاری، نیازمند بازنگری جدی دارد. مبنای ایشان، محوریت «انتفاع مشروع» در صحت معاملات است، نه نفی مالیت عرفی در موارد خاص. ✍حجت الاسلام و المسلمین مصطفی بابازاده ———~———~—🆔—~——~——— 📎 لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3

📌 اقسام رغبت در فقه مالیت؛ بررسی مبنایی در صدق مال عرفی 🧩 مطابق تعریف اصطلاحی، «مال» چیزی است که مورد رغبت عقلایی واقع شود. اما پرسش اساسی آن است که: آیا ملاک صدق مالیت، رغبت نوعی است یا رغبت شخصی عقلایی؟ 📘 به عنوان نمونه، اگر فردی به دلیل محبت شخصی، نسبت به دست‌نوشته‌ای از پدرش رغبت داشته باشد و برای آن پول بپردازد، آیا چنین برگه‌ای که نزد عرف مال محسوب نمی‌شود، واجد عنوان «مال» است؟ یا اگر شخصی آب کنار دریا را به خاطر غرض عقلایی می‌خرد، آیا مالیت آن تحقق می‌یابد؟ ⚖️ در میان فقهاء، دو دیدگاه مطرح است: 🔹 دیدگاه نوعی‌محور فقهایی چون آیات عظام: خوئی، حکیم و سید جواد عاملی (در مفتاح‌الکرامة) بر این باورند که: ✅ شرط صدق مالیت آن است که شیء مورد رغبت نوع عقلاء واقع شود. 📌 در فقه‌الشیعه نیز بر این مبنا ادعای تسالم شده است. 💡 صحت معاملاتِ متکی بر اغراض شخصیه، در نگاه این دسته از فقها ناشی از عموماتی نظیر «أحل الله البیع» و «أوفوا بالعقود» است. 🔹 دیدگاه شخصی‌محور فقهایی مانند: امام خمینی، آیت‌الله سبزواری، آیت‌الله منتظری و آیت‌الله حائری (در فقه‌العقود) معتقدند: ✳️ وجود رغبت شخصی عقلایی برای صدق مالیت کفایت می‌کند. 📌 ملاک اصلی در نگاه ایشان، وجود اغراض عقلایی است نه رغبت عمومی به آن. 📍 نکته مهم: رغبت شخصیه زمانی موجب تحقق مالیت می‌شود که ناظر به رفع نیاز عقلایی باشد. ❗️اما اگر رغبت فردی به امری غیر عقلایی تعلق گیرد—مثل خرید بال مگس به خاطر زیبایی ظاهری آن—عرف عقلاء چنین نیازی را مقبول نمی‌داند و در نتیجه صدق عنوان «مال» منتفی خواهد بود، حتی بر مبنای رغبت شخصی. 🔚 جمع‌بندی: اختلاف مبنایی در تعیین معیار رغبت (نوعی یا شخصی عقلایی)، نقش اساسی در تشخیص صدق مالیت عرفی ایفا می‌کند و تبیین دقیق آن در فهم مشروعیت معاملات و عمومات عقود مؤثر است. ✍حجت الاسلام و المسلمین مصطفی بابازاده ———~———~—🆔—~——~——— 📎 لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3