#سورهـلقمان #تفسیر #لقمان #محتوایـاجمالیـسوره ✅محتوای سوره سوره، به چهار بخش به ترتیب ذیل تقسیم می‎شود: 1. (آیات 1 تا 5): اشاره به هدف سوره. آیات ابتدایی سوره، هدف از نزول آن را، که محتوای بخشی از آیات کتاب حکیم است، هدایت نیکوکاران و رحمتی معنوی برای آن‌ها می‎شمرد؛ نیکوکارانی که سه ویژگی شخصیتی دارند: اقامه‎ی مستمر نماز، پرداخت صدقه و انفاق، و یقین به رستاخیز. 2. (آیات 6 تا 11): اشاره به تقسیم مردم به ستمگر، مؤمن و صالح و قطعی بودن عذاب گروه اول؛ در این بخش، مردم به دو گروه تقسیم می‎شوند: گروهی ستمگر، که می‌کوشند تا دیگران را به هر وسیله‌ای از راه خدا باز دارند و با تمسخر این راه، مستکبرانه از آیات الهی روی‎ ‎گردانند، و گروهی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‌دهند. پیامبر مأمور به تهدید گروه اول به عذاب الهی، و بشارت به بهشتی ‌بودن، رحمت خدا و نعمت‌های بهشتی، به گروه دوم می‎باشد. چون پیامبر این تهدید و وعده را ازجانب خدای غلبه‌ناپذیر و حکیم می‌دهد، آیات درصدد یادآوری نمونه‌هایی از قدرت خدا در آفرینش انواع مخلوقات و قرار دادن ستمگران در برابر این سؤال است که آیا برای غیرخدا مخلوقی غیر از خدای متعال سراغ دارند؟! 3. (آیات 12 تا 19): ارشاد به موحّدان نیکوکار در موضوع جدا شدن از جامعه‎ی مشرک در امتثال وظایف بندگی و رفتارهای اجتماعی بخش سوم سوره، شامل توصیه‎هایی عقلایی و حکیمانه به موحدان محسن، در قالب بیان توصیه‌های لقمان حکیم به فرزندش می‎باشد. لقمان تنها حکیمی است که گفتارش در قرآن نقل شده است. وی در توصیه‎هایی حکیمانه، فرزندش را در موضوع اجتناب از شرک، نیکی به والدین و اطاعت ازآن‎ها تا آن‌جا که به شرک دعوت نکنند، اقامه‎ی نماز، امر به معروف و نهی از منکر، صبر بر مشکلات و مصائب، و رفتار معتدل و مناسب اجتماعی با مردم توصیه می‌کند. 4. (آیات 20 تا 34): سرزنش کافران، دل‌داری به پیامبر و توصیه مردم به تقوا و خشیت. بخش چهارم سوره، به انتقاد از رفتار ناسپاسان مکه و مشرکانی اختصاص دارد که دربرابر دعوت آیات الهی، رفتار نامناسب داشته و ضمن بروز جدال غیرعالمانه، بر پیروی و تقلید از پدران خود تأکید می‌کردند (پیش‌تر نیز در سوره‎ی صافات (مکی 56)، که نزولش پیش از سوره‎ی لقمان بود، این آسیب به تفصیل بررسی شد.) خدای متعال در این بخش، ضمن دل‎داری دادن به پیامبر، در برابر رفتار ناشایست این گروه، از عذاب آن‌ها سخن گفته، و ضمن بیان گوشه‎هایی از نعمت‎های بیکران و صفات خویش، مانند غنی، حمید، عزیز، حکیم، سمیع، بصیر، علیم، خبیر، علی و کبیر، رفتار ناسپاسانه و غیرمنطقی این گروه را تبیین نموده است. در پایان سوره، با پنددهی به مردم به این‎که فریب دنیا و عوامل غفلت‎زا را نخورند، آنان را به تقوای الهی و خشیت از رستاخیز، سفارش کرده، و روشن ساخته که این مواعظ ازسوی خدایی است که پنهان امور هستی را می‎داند. #هرـروزـپنجـدقیقهـباـقرآن موسسه فرهنگی تمهید https://eitaa.com/mtamhid