eitaa logo
پایگاه اطلاع رسانی شهرداری ارزوئیه
114 دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
1.7هزار ویدیو
158 فایل
ارزوئیه؛ شهری در کرانه غربی کرمان به قدمت تاریخ تمدن بشر
مشاهده در ایتا
دانلود
18.28M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 «ولی» اصلاً آمده که «شاه» نباشد! ⁉️چرا قرآن اصرار داره «ائمه» شما رو «ولی» بنامه.. ❓چرا نگفته شاه؟!!! ❓چرا نگفته ارباب؟!!!! ❓چرا نگفته امپراتور؟!!!! 📡گروه خبری، ارزوئیه👇 @Ayndh_Roosh
9.16M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🚫 مخالفت رهبری با شعار دادن علیه خواص 🔻عتاب رهبر انقلاب نسبت به کسانی که بدون توجه به مصلحت کشور علیه برخی خواص شعار می‌دهند. اگر ادعای پذیری داری، دل نائب را نرنجان. 📡گروه خبری ،تحلیلی 👇 https://eitaa.com/Ayndh_Roosh رسانه مجازی 📡✍📡✍📡✍📡✍📡✍📡✍📡✍📡✍📡✍
اگر کسی بگوید نزاع میانِ جبهه حق و باطل، در امور نظامی است، صحیح است ولی دقیق نیست. صحیح است چون قطعا بخشی از منازعه به آن اختصاص یافته، دقیق نیست و بلکه نادرست است چون منازعه در امور نظامی منحصر نیست، بلکه فراتر از آن با یک گستردگی شامل حوزه‌‌های دیگر نیز میشود و به اصطلاح «جنگ سرد» است. (بحثی دقیق و مفصل که امید است توفیق پرداختن به آن زمانی فراهم شود.) حال که اینگونه است پس پایان جنگ معنی ندارد! بله؛ ممکن است نبرد نظامی پایان یابد اما نبرد در عرصه‌های دیگر تا غالب شدن یکی از جبهه‌ها به طور مطلق و همه‌جانبه ادامه دارد؛ البته بدیهی است که وعده صادق حضرت حق بر غالب شدن جبهه حق و حقیقت است: {هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا}. نکته قابل توجه و تأمل، تفکر درباره هدف اصلی ضربه دشمن است که کافیست با تجربه به آن رسید؛ پاسخ یک کلمه است: «جوانان!». جوان با روحیه کنجکاوی و شجاعت در پی حقیقت میگردد اما طبیعی است که هر جنس اعلائی، جنس تقلّبی نیز داشته باشد. تمام همت و تلاش دشمن در عرضه کردن جنس تقلّبی به جای جنس واقعی و حقیقی به جوانان و فرهیختگان است. امروز جوان، هم در خط مقدم نبرد است و هم سیبل اصلی حمله دشمن؛ با هر ابزار و روش و تاکتیکی‌. اگر جوان باور کند جنگ تمام نشده و خود را در میانه نبرد ببیند، هوش و ذکاوت و شجاعت او همچون دهه ۶۰ حماسه‌ها می‌آفریند. "خب؛ حالا ما هستیم و میراث این شهدا؛ ما هستیم و یاد این شهدا. ما امروز چه استفاده‌‌ای [و چه کاری] از این حرکتِ عظیمِ جوانهای مؤمن و مخلص میتوانیم برای کشور و برای اسلام انجام بدهیم؟ این مهم است. این جوانها یک روز سینه سپر کردند و اجازه ندادند که دشمن تجاوز کند به این خاک؛ در آن بیابانها، در آن کوه‌های سر به فلک کشیده، در آن شرایط سخت ایستادگی کردند. ... خب اینها کار خودشان را آن وقت انجام دادند؛ حالا چه؟ حالا آیا کشور از وجود این جوانانی که اگرچه جسمشان نیست امّا حقیقت‌شان حضور دارد بی‌نیاز است یا نه، الان هم احتیاج دارد؟ من میگویم الان احتیاج کشور به این جوانها کمتر از روز جنگ نیست. امروز ما [به اینها] احتیاج داریم؛ چرا؟ برای خاطر اینکه جنگ دشمن آن روز یک جنگ سخت‌افزاریِ نمایان و آشکار بود، امروز یک جنگ ترکیبی است؛ هم جنبه‌ی سخت‌افزاری در آن هست، هم جنبه‌ی نرم‌افزاری در آن هست؛ هم جنگ جسمانی است، هم جنگ روانی است. امروز دشمن این‌جوری وارد میشود. هم جنگ با سلاح آتشین و مانند این حر‌فها است ــ آن وقتی که لازم بدانند ــ هم جنگ با سلاح فرهنگ است. امروز وضع کشور ما این‌جوری است. ما قوی هستیم؛ ما امروز نسبت به آن روز صد برابر قوی‌تر شدیم؛ در این تردید نکنید. ما امروز بحمدالله و به توفیق الهی از همه‌جهت قابل مقایسه‌ی با آن روز نیستیم.‌ ... قوی‌تر شده‌ایم امّا توطئه‌های دشمن پیچیده‌تر شده؛ این مهم است. امروز صِرف اینکه ما در میدان جنگ نظامی حاضر باشیم و کار کنیم و تلاش کنیم و موشک بسازیم، کافی نیست. بله، ما در این زمینه‌ها پیشرفتهای خوبی کرده‌ایم، امّا این کافی نیست؛ ما باید روی دلهایمان، روی روحهایمان، روی زبانهایمان، روی جهت‌گیری‌هایمان کار کنیم."
"خب، در مجموعه‌ی «مایی» که میگویم باید کار کنیم ــ «ما باید کار کنیم» ــ «ما» کیست؟ در این مجموعه‌ی «ما» که همه‌ی ملّت را شامل میشود، چه کسی از همه مؤثّرتر است؟ جوانها؛ جوانها مؤثّرترند. آن روز هم جوانها رفتند سینه سپر کردند." در جامعه ایمانی همه مسئولند! بله؛ مسئولان رسمی، مسئول‌ترند! اما این نافیِ مسئولیت اشخاص نیست. آن‌ها که به جای تفکر و ارائه راه‌حل و تلاش برای بهبودی منطقه و محیط خویش که کمترین آن خانواده و محله است، صرفاً به نقد و انتقاد و سیاه‌نمایی می‌پردازند، خود را از مسیر وظیفه به مسیر راحت‌طلبی سوق داده‌اند؛ چه اینکه بر همه مبرهن است که نقد و انتقاد مستمر از همه ساخته و تلاش و کوشش و دغدغه‌ی صحیح و مبتنی بر عقلانیت انقلابی بسی سخت و دشوار است. تا افراد جامعه و یا لااقل بخش گسترده‌ای از آنان در برابر معضلات و چالش‌های فرهنگی و غیر فرهنگی و حتی مسائلی چون مسائل اقتصادی دغدغه و تلاش به خرج ندهند، طبیعی است که جامعه به آن رشد شایسته خویش نخواهد رسید! در جامعه ایمانی همه مسئولیت دارند؛ مسئولیتی که اشخاص در میدان فکر و عمل از فرماندهی واحد دستورالعمل گرفته و با تکیه بر عقلانیت و درایت، به ترمیم و تصحیح نقایص موجود می‌پردازند. یکی از بهترین تبیین‌ها برای این قسمت از بيانات حکیمانه نائب‌الامام، سخنان شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی {رحمةالله‌علیه} میباشد؛ با دقت این جملات را بخوانیم تا باور کنیم «همه ما» مسئولیم!: (... اصل در کار جامعه ما و فعلاً در دفاتر ما و مجموعه‌های ما این است که «کار می‌کنیم»، نه اینکه «کار می‌کنید» یا «نمی‌کنید» یا «نمی‌کنند!»؛ «کار می‌کنیم» یا «نمی‌کنیم». در بسیاری از مراجعات، برادران و خواهران می‌گویند: «آقا چرا فلان جا کار نمی‌کنند؟!» «نمی‌کنند» یعنی چه؟! نمی‌کنند یعنی اینکه شما غیر از او هستید؛ یا «نمی‌کنید!» «نمی‌کنید» یعنی چه؟! «نمی‌کنید» یعنی من غیر از شما هستم. مبنا «نمی‌کنیم» است؛ یعنی اگر آن آقا کارش ناقص است، نقص در کار من هم هست؛ این معنیِ «نمی‌کنیم» است. مسئولیت مشترک را قبول نداریم یا قبول داریم؟ اگر مسئولیت مشترک را قبول داریم، باید حرفمان «نمی‌کنیم» باشد. «نمی‌کنیم» در کار ما نقص است. اگر دوستانِ تشکیلات بگویند در کار تبلیغات نقص هست، دوستان تبلیغات بگویند در کار تشکیلات نقص هست و هر دو بگویند در کار ایدئولوژی نقص هست، که نمی‌شود. مگر در اینجا واحدها از هم جداست؟ اینجا یک مجموعه است. اگر نقصی در کار سیاسی هست، یعنی ما برای راه انداختن آن به اندازه کافی وظیفه خودمان را انجام نداده‌ایم. من نمی‌گویم کارمان را رها کنیم و آنجا برویم! تقسیم کار یک حرف است، مسئولیت مستقیم داشتن هم یک حرف است. هر دو را قبول داریم؛ اما ما یک چیز دیگر هم به عنوان مسئولیت مشترک داریم و آن مسئولیت‌های غیر مستقیمی است که روی دوش همه ماست. اگر در کارِ اصناف نقص هست فقط نباید مسئول این واحد را مورد پرس‌و‌جو قرار داد، مرا هم باید مورد پرس‌و‌جو قرار داد، آن خواهر و برادر دیگر را هم باید مورد پرس‌و‌جو قرار داد.
"مخاطب کارهای شما جوان‌هایند؛ باید این مجموعه‌ی کارهایی که انجام میدهید روی جوانها اثر بگذارد. البتّه این کارها ارزشمند است؛ اگر این کارهای شکلی نباشد، معنا و محتوایی وجود ندارد دیگر؛ مثل وجود خود ماها که اگر جسم‌مان نباشد و قوّت نداشته باشد، کار روحی هم انجام نمی‌گیرد؛ باید انجام بگیرد. با پا باید به مسجد رفت، با دست باید به دیگری کمک کرد؛ بنابراین جسمِ این کارها خوب است امّا مراقب روح این کارها هم باشید. روحش «اثرگذاری» است؛ باید بتواند خروجی درستی را در عرصه‌ی چشم‌انداز شما ان‌شاءالله به وجود بیاورد." توصیه‌ای دقیق برای همه خصوصا فعالین فرهنگی! توضیح آنکه: عبارتی است که گرچه حق و صدق است اما گاهی از آن نکته نادرستی برداشت میشود؛ عبارت: ما مأمور به وظیفه‌ایم نه نتیجه، تعبیری صحیح و درست است اما این نفی‌کننده‌ی تلاش و برنامه‌ریزی برای نتیجه بهتر و مطلوب‌تر نیست. عده‌ای با تکیه بر این سخن، در پی تحقق اصل کار می‌روند و مهم برای‌ آن‌ها واقع شدن کار است، فارغ از آنکه برای نتیجه و درصد موفقیت کار، برنامه‌ریزی مطلوب نمایند. ملاک در موفقیت امور خصوصا در مسائل فرهنگی، خروجی آن و مقدار تأثیر‌گذاری‌اش بر مخاطبان است‌. این نکته نه تنها هیچ منافاتی با اخلاص و مأمور به وظیفه بودن ندارد، بلکه شعبه‌ای از مأمور به وظیفه بودن است! ما باید به وظیفه خویش عمل کنیم و بی‌تردید بخشی از وظیفه، برنامه‌ریزی بهتر و دقیق‌تر برای خروجی کافی و مطلوب از آن چیزی است که بر عهده ماست، و پس از آن هر چه واقع شد، ما دیگر مأمور به نتیجه نیستیم. تفصیل بیشتر با تفکر و تأمل حاصل میشود، چرا که ورود به این بحث، خود بحث مفصل و گسترده‌ای می‌طلبد؛ اما همه خصوصاً فعالین فرهنگی مجدد به این نکته توجه و برنامه‌‌ریزی‌های خود را با این ملاک دقیق و صحیح، ارزیابی نمایند.
🏴 عظم‌الله‌اجورکم یک جهان هم اگر از بیعت خود برمیگشت باز هم «فاطمه» دور سر حیدر میگشت ... _______________________________ https://eitaa.com/Ayndh_Roosh