منی که با تو بود با منِ بدونِ تو زمین تا آسمون فرق کرده ، آره دلم برات تنگ شده ؛ اما الان اگر برگردی دیگه انتخابم نیستی.

• منی که با تو بود تنها کَس‌ِش خودت بودیُ وقتی بهت نیاز داشت تو نمیفهمیدیُ تنها میموندُ خورد میشد ؛ ولی الان منِ بدون تو هیچکسُ نداره وُ وقتی به یکی که بهش محبت کنه نیاز پیدا میکنه ، قرآنِ‌شُ بغل میگیره وُ با خوندنِ‌ش تنهایی‌ش پر میشه وُ روحِ‌ش سبز.

منی که با تو بود تب که میکرد هذیونِ‌ش فقط تکرارِ اسمِ خودت بود که درجه تبِ‌شُ لحظه‌ای بالاتر میبرد ؛ اما الان منِ بدون تو تب که کنه ذکرِ رو لبِ‌ش میشه زمزمه ‹ لا الهَ اِلّا اَنت ، سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین › و ثانیه به ثانیه بیقراریِ جسمِ‌ش قرار میگیره.

بعضی شب‌ها که همه جا ساکت میشه تو برمیگردی ؛ میشینم کنارِ پنجره و زل میزنم به خیابونِ تاریکُ صدایِ قدم‌هات تو سرم میپیچه .. انقدر واقعی که دلم میخواد برگردمُ نگاهت کنم ، ولی میدونم که پشتِ سرم یه اتاقِ خالیِ.