👆جرئت و جسارت نوشتن👇 ❎همه ما به تجربه دريافته‌ايم كه نوشتن براي بيشتر مردم، سخت‌تر از سخن گفتن است. 😒بيشتر مردم ـ حتي گاه آنان كه از تحصيلات و دانش بالايي برخوردارند ـ وقتي قلم به دست مي‌گيرند تا چند خطي بنويسند، به ناگاه دلهره‌اي عجيب تمام وجودشان را فرا مي‌گيرد. اين دلهره هم تا زماني كه قلم در دست دارند، ادامه دارد. 💢شايد يكي از دلايل اصلي ترس از نوشتن اين باشد كه نويسنده تصور مي‌كند مخاطب، منظورش را نمي‌فهمد يا در درك آن دچار اشتباه مي‌شود. 💢دليل ديگر، حبّ نفس آدمي است. چه اينكه هر كس به طور غريزي، خودش را دوست دارد. به همين دليل، براي داوري ديگران درباره خود اهميت قائل است و به فكر مثبت‌انديشي ديگران درباره خود است. در كنار اين دو، نويسنده به مانايي و ماندگاري نوشته خود مي‌انديشد و مي‌داند بخشي جدايي‌ناپذير از او خواهد شد و هميشه به نام او ثبت خواهد شد. براي دور شدن از اين تصورات نابجا و براي نوشتن بايد ريشه‌هاي ترس را شناخت و آنها را خشكاند. همچنين بايد جرئت كرد و نوشت و در كنار آن سواد ادبي و پرورش و خلاقيت ادبي را در پرتو نگارش آزمود. 💚نويسنده بايد بداند #نوشتن اصولي دارد كه بايد با اصول #نگارش آن زبان آشنا باشد. حتي اگر نويسنده‌اي بخواهد از اين اصول تخطي كند، باز هم بايد به اين اصول آشنا باشد تا انحرافش هم روشمند باشد. #رعايت_اصول نگارش در كنار مقوله ديگري به نام سواد ادبي معنا مي‌يابد. يك نويسنده بايد در حد نياز به اين موارد اشراف داشته باشد. اصول نگارش را مي‌توان با خواندن منابع و آموزش آموخت، اما «سواد ادبي» يك شبه و با خوانش كتاب فراهم نمي‌آيد، بلكه عمري تمرين و مهارت لازم دارد. #مطالعه جدي در كتاب‌هاي مختلف اعم از شعر، داستان، رمان، تاريخ و فلسفه، در كنار تجربه نوشتن و تفكر براي در انداختن طرحي نو، رمز دست‌يابي به سواد ادبي است. بنابراين، نويسنده در مراحل پيمودن سلوك ادبي، سواد ادبي را به دست خواهد آورد و هميشه در حال قبض و بسط خواهد بود. https://eitaa.com/myganj 🙏لطفا شما نیز 👈معرف کانال 👆باشید