🕎 از دین و دولت یهود... 1️⃣ #اسرائیل فرزند صهیونیسم است، امّا نه آن صهیونیسم که امروزه از آن فقط نامی باقی‌ست. آن ایدهٔ اولیهٔ قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، به‌واقع اندیشه‌ای غیردینی بود. اندیشه‌ای حتّی در مخالفت با اندیشهٔ غالب دینی یهود که #پراکندگی قوم را مشیّت و خواست خداوند می‌دانست. آن باور راسخ و رایج در کتاب مقدّس که ضعف و عذاب قوم، حاصل روی‌گردانی آن‌ها از خدا، و خدا از آنان است، تا آن‌گاه که با تقوای قوم، خداوند بر سر لطف آید و مسیحایی دیگر از بین فرزندان داوود نزد آنان فرستد. همین امروز هم، سریال‌های یهودی را ببینید، «صهیونیست» نزد ارتدوکس‌ها هم‌چون ناسزا به‌کار می‌رود و معادل کافر است. 2️⃣ #صهیونیسم امّا یک خواست و آرمان ناسیونالیستی بود، برای ساخت یک «ناسیون»، متأثر از همهٔ این نوع جنبش‌ها در قرن نوزدهم که ملّت-دولت‌های دیگری هم ساخت و از این نظر استثنا نبود. #بیانیه_بالفور را هم دیده‌اید که می‌گوید به «خواستهٔ صهیونیست‌ها در برپایی یک مسکن ملّی» به دیدهٔ موافقت می‌نگرد. صهیونیست‌ها قصد داشتند، خلاف باورهای دینی، یک دولت-ملّت بسازند مثل همهٔ کشورهای آن روز، که ساختند با همهٔ ابزارهای لازم برای این امر: 👈 یک دین (که بود)، 👈 یک قلمرو ملی (که باید تصرّف می‌شد)، 👈 یک زبان ملی (که باید تحوّل و توسعه می‌یافت) 👈 و البته جمعیّت متمرکز غالب (که از مهاجرت گسترده حاصل شد). 🔹 امری که در چند دهه حاصل شد. 🔸 آن همه جنگ و تجاوز و خونریزی برای پیش‌بُرد همین امر بود، بیشتر تصاحب زمین، و دست‌کم در ابتدا باورهای دینی در آن غلبه نداشت.