سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیهی ۲۵۷
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکیهای جهل بیرون آرد و به عالم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند یار ایشان شیاطین و دیوهایند که آنها را از عالم نور به تاریکیهای گمراهی در افکنند، این گروه اهل دوزخند و در آن همیشه خواهند بود.
در آیه قبل خواندیم که او مالک همه چیز است؛ «له مافی السمواتو...» و در این آیه مى خوانیم: نسبت او به مؤمنان، نسبت خاصّ و ولایى است. «ولی ّالذین آمنوا»
گوشه اى از سیماى کسانى که ولایت خدا را پذیرفته اند
* آنکه ولایت خدا را پذیرفت، کارهایش رنگ خدایى پیدا مى کند. «صبغة اللّه»
* براى خود رهبرى الهى برمى گزیند. «اناللّه قد بعث لکم طالوت ملکاً»
* راهش روشن، آینده اش معلوم و به کارهایش دلگرم است. «یهدیم ربّهم بایمانهم»، «انّا الیه راجعون»، «لانضیع اجرالمحسنین»
* در جنگ ها و سختى ها به یارى خدا چشم دوخته و از قدرت هاى غیر خدایى نمى هراسد. «فزادهم ایماناً»
* از مرگ نمى ترسد و کشته شدن در تحت ولایت الهى را سعادت مى داند. امام حسین (ع) فرمود: «انّى لا ارى الموت الاّ السعادة».
* تنهایى در زندگى براى او تلخ و ناگوار نیست، چون مى داند او زیر نظر خداوند است. «ان اللّه معنا»
* از انفاق و خرج کردن مال نگران نیست، چون مال خود را به ولى خود مى سپارد. «یقرض اللّه قرضاً حسناً»
* تبلیغات منفى در او بى اثر است، چون دل به وعده هاى حتمى الهى داده است: «والعاقبة للمتّقین»
* غیر از خدا همه چیز در نظر او کوچک است. امام على (ع) فرمود: «عظم الخالق فى أنفسهم فصغر مادونه فى أعینهم...».
* از قوانین و دستورات متعدّد متحیّر نمى شود، چون او تنها قانون خدا را پذیرفته و فقط به آن مى اندیشد. و اگر صدها راه درآمد برایش باز شود تنها با معیار الهى آن راهى را انتخاب مى کند که خداوند معیّن کرده است. «ومن لم یحکم بماانزلاللّه»
پیام ها
۱- مؤمنان، یک سرپرست دارند که خداست و کافران سرپرستان متعدّد دارند که طاغوت ها باشند و پذیرش یک سرپرست آسانتر است. درباره مؤمنان مى فرماید: «اللّه ولىّ» امّا درباره ى کفّار مى فرماید: «اولیائهم الطاغوت»
۲- آیه قبل فرمود: «قد تبیّن الرّشد من الغى» این آیه نمونه اى از رشد و غىّ را بیان مى کند که ولایت خداوند، رشد و ولایت طاغوت انحراف است. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
۳- راه حقّ یکى است، ولى راه هاى انحرافى متعدّد. قرآن درباره راه حقّ کلمه ى نور را به کار مىبرد، ولى از راه هاى انحرافى و کج، به ظلمات و تاریکى ها تعبیر مى کند. «النور، الظلمات»
۴- راه حقّ، نور است و در نور امکان حرکت، رشد، امید و آرامش وجود دارد. «النور»
۵ - مؤمن در بن بست قرار نمى گیرد. «یخرجهم من الظلمات»
۶- طاغوتها در فضاى کفر و شرک قدرت مانور دارند. «الذین کفروا اولیائهم الطاغوت»
۷- هر کس تحت ولایت خداوند قرار نگیرد، خواه ناخواه طاغوت ها بر او ولایت مى یابند. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
۸ - هر ولایتى غیر از ولایت الهى، ولایت طاغوتى است. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
۹- توجّه به عاقبت طاغوت پذیرى، انسان را به حقّ پذیرى سوق مى دهد. «اولئک اصحاب النّار»
حضرت یوسف (ع) نیز در دعوت کفّار به همین معنا استدلال کرد: »ءأربابٌ متفرّقون خیرٌ أم اللّه الواحد القهّار« آیا صاحبان متعدّد و پراکنده بهترند یا خداى یگانه و قدرتمند؟! سوره یوسف
@n20011
شرم و حیا در احکام شرعی
برخی از مردم فکر می کنند شرم و حیا می تواند عذر شرعی باشد، در حالی که در مسائل دینی حیا عذر شرعی محسوب نمی شود.
پرسش: شخصی احتیاج به غسل پیدا کرده و به علت خجالت، تیمم می کند. آیا صحیح است؟
پاسخ: در مسائل شرعی خجالت و عذر، مجوز تیمم نیست، ولی اگر وقت تنگ باشد واجب است تیمم کند و نماز خود را بخواند و نماز صحیح است و قضا ندارد.
جامع المسائل فاضل ج2 ص106 س171
امام هشتم (ع) و ماجرای تشییع جنازه
موسي بن سيار كه از ياران حضرت رضا عليه السلام است ،ميگويد :
« روزي همراه ايشان بودم همين كه نزديك ديوارهاي طوس رسيديم صداي ناله و گريهاي را شنيدم . من به جست و جوي آن رفتم . ناگاه ديدم جنازهاي را مي آورند در اين حال حضرت از مركب پياده شده و به طرف جنازه آمدند و آنرا بلند كردند و چنان به آن جنازه چسبيدند، همچون بچهاي كه به مادرش ميچسبد آنگاه رو به من نموده فرمودند :
« هر كس جنازهاي از دوستان ما را تشييع كند، مثل روزي كه از مادر متولد شده، گناهانش پاك ميشود »
وقتي جنازه كنار قبر گذاشته شد، حضرت كنار ميت نشسته و دست مبارك خود را روي سينهي او گذاشتند و فرمودند :« فلاني ! تو را بشارت ميدهم كه بعد از اين ديگر ناراحتي نخواهي ديد .» (1)
عرض كردم : فدايت شوم، مگر اين مرد را ميشناسيد، در حاليكه اينجا سرزميني است كه تا كنون در آن گام ننهادهايد امام عليه السلام فرمود: موسي ! مگر نمي داني كه اعمال شيعيان ما هر صبح و شام بر ما عرضه ميشود.
اين چنين است كه امامان عليهم السلام از احوال ما آگاهند و لذا هر حاجتمندي كه رو به سوي آنان ميكند، مورد توجه قرار ميگيرد و حاجتش به نحو شايستهاي برآورده ميگردد.
پی نوشتها :
(1) بحارالانوار 49/98.
@n20011🌹
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه ۲۵۸
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَأُمِيتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
آیا ندیدی که پادشاه زمان ابراهیم (علیه السّلام) به دلیل حکومتی که خدا به او داده بود درباره (یکتایی) خدا با ابراهیم به جدل برخاست؟ چون ابراهیم گفت: خدای من آن است که زنده گرداند و بمیراند، او گفت: من نیز زنده میکنم و میمیرانم. ابراهیم گفت که خداوند خورشید را از طرف مشرق برآورد، تو اگر توانی از مغرب بیرون آر؛ آن نادان کافر در جواب عاجز ماند؛ و خدا راهنمای ستمکاران نخواهد بود.
در آیه قبل خواندیم که خداوند ولىّ مؤمنان است و آنان را از ظلمات خارج و به سوى نور مى برد، این آیه و آیات بعد نمونه هایى از ولایت خداوند و بیرون آوردن از ظلمات به نور را مطرح مى کند.
در روایاتِ تاریخى آمده است که نمرود از پادشاهان بابل بود و حکومت مقتدران هاى داشت او با حضرت ابراهیم (ع) درباره خداوند مباحثه و مجادله کرد. وقتى حضرت ابراهیم (ع) گفت: پروردگار من آن است که زنده مى کند و مى میراند، او گفت: من نیز زنده مى کنم و مى میرانم. سپس دستور داد دو زندانى را حاضر کردند، یکى را آزاد نمود و دیگرى را دستور داد بکشند. وقتى حضرت ابراهیم (ع) این سفسطه و مغالطه را مشاهده کرد که این شخص چه برداشتى از زنده کردن و میراندن دارد و چگونه مى خواهد افکار دیگران را منحرف کند، فرمود: خداوند طلوع خورشید را از مشرق قرار داده است، اگر تو ادّعا دارى که بر جهانِ هستى حکومت دارى و همه چیز در اختیار و تحت قدرت توست، خورشید را از مغرب بیرون بیاور!. آن موقع بود که نمرود مبهوت ماند و پاسخى جز سکوت نداشت.
پیام ها
۱- هرکس هرچه دارد از اوست. کافران نیز در دنیا از نعمت هاى او بهره مند مى شوند، ولى از آن سوء استفاده مى کنند. «اتاه اللّه»
۲- قدرت و حکومت مى تواند عامل استکبار و غرور گردد. «اتاه اللّه الملک... أنا اُحى و امیت...»
۳- توجّه به افکار عمومى و قضاوت مردم لازم است. گرچه پدیده ى حیات یکى از راه هاى خداشناسى است و جواب نمرود صحیح نبود، ولى آن بحثها و مجادله ها، افکار عمومى را پاسخ نمى گفت. «ربّى الذى یحیى و یمیت»
۴- مغالطه و سفسطه، ترفند اهل باطل است. «انا اُحى و اُمیت»
۵ - حقّ، اگر منطقى و مستدل ارائه شود، بر باطل پیروز و حاکم است. «فأت بها من المغرب فبهت الذى کفر»
۶- در مباحثه ها از استدلال هاى فطرى، عقلى و عمومى استفاده کنید، تا مخالفِ لجوج نیز مقهور و مبهوت شود. «فبهت الذى کفر»
۷- کافر ظالم است، زیرا به خود و مقام انسانیّت ظلم کرده است. «لا یهدى القوم الظالمین»
منبع: درس هایی از قرآن
@n20011🌹✨💧
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
آی امام مهربونم
جد صاحب الزمونم
🎙حاج محمود کریمی
#امامرضا علیه السلام🔰
امام #رضا (ع) هشتمین امام
شیعیان از سلاله پاک رسول خدا (ص) و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام (ص) است. بنابر نظر مشهور مورّخان وی در یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هـ. ق، در مدینه منوّره متولد شد. نام مبارکش، علی، کنیه آن حضرت، ابوالحسن و دارای القاب متعددی از جمله؛ رضا، صادق، صابر، فاضل، قرة اعین المؤمنین و... هستند، اما مشهورترین لقب ایشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است.
پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال ۱۸۳ ﻫ.ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند، و مادر گرامیشان نجمه (تکتم) نام داشت.
امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسیدگى امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خودش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام هاى بزرگ و استوارى برداشت.
مدت امامت حضرت رضا(ع)، حدود ۲۰ سال طول کشید، که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
در مورد تعداد فرزندان آن حضرت اختلاف وجود دارد، برخی امام جواد(ع) را تنها فرزند ایشان دانسته و گروهی نیز فرزندان دیگری را برای حضرتشان برمیشمارند.
امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مأمون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مأمون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.
@n20011🔰