eitaa logo
آموزه های دینی شامل احکام-اخلاق_اذکارومعارف دین N_Ashrafi
435 دنبال‌کننده
7.7هزار عکس
5.7هزار ویدیو
64 فایل
بیان تفسیر آیه به آیه قرآن -احکام -سخنرانی های کوتاه -بیان احادیث وادعیه ومطالب ارزشمنددیگر @a_s_h_2 کپی مطالب مجاز @n20011
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 پنج نكته در رابطه با ‏ 🔸1. پرداخت نفقه سه گروه بر انسان واجب است: و ، و گرچه در عده طلاق رجعى باشد. 🔹2. نفقه پدر و مادر و فرزندان در صورتى واجب است كه باشند و در غير اين صورت واجب نيست، ولى نفقه واجب است گرچه نيازمند نباشد. 🔸3. اگر انسان خرجى پدر و مادر يا فرزندان را نداده، مديون ‏باشد بلكه فقط گناه كرده است اما در مورد همسر چنين نيست و هر مقدار كه خرجى همسر را ندهد به همان مقدار شرعاً است. (1) 🔹4. آنچه از نفقه و خرجى بر مرد واجب است نيازهاى زندگى همچون تهيه ، و است 👈و مخارجى همچون بدهى‏هاى شرعى زن مانند ، ، ، ، ‏ و بر گردن شوهر نيست. 🔸5. اگر شوهر مخارج زندگى را به شكل روزانه يا هفتگى پرداخت نمايد و زن با صرفه جويى يا دلايل ديگر خرج نكند، نفقه، مال او مى‏شود و شوهر حق باز پس گيرى آن را ندارد. (۲) ‏ --------------- 📚 پی نوشت: 1. شرح لمعه، ج 6، ص 73. 2. تحريرالوسيله، ج 2، ص 317، م 11. احکام استاد صالحی💎 •┈┈••✾••┈┈•
💠 هفت نكته درباره اقتدا 🔸1. اگر مأموم نداند امام جماعت نماز واجب مى‏خواند يا مستحب ‏تواند به او اقتدا كند. (1) 🔹2. در هر ركعت، نمازگزار مى‏تواند در بين قرائت و در ركوع به امام جماعت اقتدا كند. 🔸3. موقعى كه مأموم نيت مى‏كند، بايد امام را معين نمايد. ولى دانستن اسم او لازم نيست، مثلًا اگر نيت كند اقتدا مى‏كنم به امام حاضر، نمازش صحيح است. (2) 🔹4. اگر امام ايستاده و مأموم نداند در كدام ركعت است، مى‏تواند اقتدا كند ولى بايد حمد و سوره را به قصد قربت بخواند. (3) 🔸5. اگر صف‏هاى جلو نماز هستند، صف‏هاى بعد مى‏توانند اقتدا كنند. (4) 🔹6. اقتدا و تكبير گفتن بايد در حال باشد و كسى كه در حال حركت است مانند رسيدن به ركوع نماز جماعت، در آن حال نمى‏تواند اقتدا كند. 🔸7. كسى كه در حال قيام ركعات سوم و چهارم اقتدا مى‏كند، بايد حمد وسوره نماز را بخواند و اگر با خواندن حمد و سوره به ركوع امام نمى‏رسد، بايد صبر كند و در حال ركوع اقتدا كند. (5) 📚 پی‌نوشت: 1. توضيح المسائل مراجع، م 1410 2. همان، م 1460 3. همان، ص 788، م 1446 4. همان، ص 775، م 1418 5. توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 786، م 1441