✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃 ﷽ 🍃🍂🌺🍃 🌺 #مهر_شکسته #برداشت_های_نادرست_از_احکام ❗️ بعضی از مردم فکر می‌کنن که سجده بر مُهر شکسته اشکال داره. 📛درحالی‌که این درست نیست. ✍️ سجده بر مُهر شکسته (یا تسبیح کربلا) هیچ اشکالی نداره؛ فقط باید محل سجده در مجموع به‌اندازه‌ای باشه که عرفاً سجده به حساب بیاد؛ یعنی مثلاً محل سجده حدوداً از اندازه یک بند انگشت معمولی کمتر نباشه. ⭕️ نکته: بعضی از مراجع مثل آیات عظام خامنه‌ای، سیستانی و... ، «مهر به‌اندازه سر انگشت باشه» رو هم کافی می‌دونن. 🔺مکارم، سایت؛ سیستانی، منهاج‌الصالحین؛ مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات دینی

⁉️ آیا ساکنان جهنم جاودانند؟ 🔺️ توضیحات حجت‌الاسلام رضا محمدی #اعتقادات #سوالات_دینی #پرسمان_دینی

#چگونگی فتح باب برای #علامه قاضی آیت الله قاضی همیشه نماز مغرب و عشاء را، در حرمین شرفین امام حسین علیه‌السلام و حضرت ابوالفضل علیه‌السلام به جا می‌آورد، و چون به حرم حضرت ابوالفضل علیه‌السلام می‌رسد، با خود می‌اندیشد که تا به حال در مدت این چهل سال هیچ چیز از عالم معنا برایم ظهور نکرده، هر چه دارم به عنایت خدا و به برکت ثبات است. در راه سیّد ترک زبانی که دیوانه است، به طرف او می‌دود و می‌گوید؛ سیّد علی، سیّد علی، امروز مرجع اولیاء در تمام دنیا حضرت ابوالفضل علیه‌السلام هستند، و او آن قدر سر در گریبان است که متوجه نمی‌شود آن سید چه می‌گوید! به حرم حضرت ابوالفضل علیه‌السلام می‌رود. اذن دخول و زیارت و نماز زیارت می‌خواند و می‌خواهد که مشغول نماز مغرب شود. آیت الله نجابت می‌گوید: تکبیره الاحرام را که می‌گوید، می‌بیند که وضع در اطراف حرم حضرت ابوالفضل علیه‌السلام به طور کلی عوض می‌شود، آن گونه که نه چشمی تا به حال دیده و نه گوشی شنیده و نه به قلب بشری خطور کرده است. قرائت را کمی نگه می‌دارد تا وضع تخفیف یابد و بعد دوباره نماز را ادامه می‌دهد، مستحبات را کم می‌کند و نماز را سریع‌تر از همیشه به پایان می‌رساند. به حرم امام حسین علیه‌السلام نمی‌رود و به دنبال جایی خلوت به خانه رفته و برای این که با اهل منزل هم برخورد نکند به پشت بام می‌رود. آن جا دراز می‌کشد و دوباره آن حال می‌آید و بیشتر می‌ماند. تا اهل منزل سینی چای را می‌آورد، آن حال می‌رود. نماز عشاء را می‌خواند و دوباره آن وضع بر می‌گردد؛ چیزی که تا به حال حتی به گفته خودش یک ذره‌اش را هم ندیده است و حالا که دیده نه می‌تواند در بدن بماند و نه می‌تواند بیرون بیاید. دوباره که شام را می‌آوردند، آن حال قطع می‌شود و نیمه شب دوباره بر می‌گردد و مدت بیشتری طول می‌کشد. آری و بالاخره درهای آسمان برایش گشوده و فتح باب می‌شود. می‌گوید: « آن چه را می‌خواستم، تماماً بدست آوردم و امام حسین علیه‌السلام در را به رویم گشود. ابن فارض یک قصیده تائیه برای استادش گفته؛ من هم یک قصیده تائیه برای امام حسین علیه‌السلام گفته‌ام نمره یک! که کار مرا ایشان درست کرد و در غیب را به نحو اتم برایم باز کرد» منبع: کتاب اسوه عارفان و کتاب عطش

سـ🌸ـلام روزتون پراز خیر و برکت 💐 🗓 امروز  یکشنبه ☀️  ۹  اردیبهشت   ١۴٠۳   ه. ش   🌙 ١۹   شوال    ١۴۴۵  ه.ق 🌲   ٢۸    آوریل   ٢٠٢۴    ميلادی

#تلاوت‌ قرآن کریم #توبه‌آیه46 @n20011💧🌷

#تفسیرقطره‌ای‌قرآن‌کریم #توبه‌آیه‌46 @n20011💧🌷

💠#تفسیر نور (محسن قرائتی)💫 وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَ لكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقاعِدِينَ «توبه آیه46» (منافقان) اگر تصميم جدّى بر رفتن به جبهه داشتند، ساز و برگ جهاد آماده مى‌كردند. ولى خداوند، انگيزه و بسيج آنان را (به خاطر كوردلى و نالايقى،) خوش نداشت و آنان را (از رفتن به جبهه) بازداشت و به آنان گفته شد: همنشين خانه‌نشينان (كودكان وسالمندان و بيماران) باشيد. جلد 3 - صفحه 431 نکته ها منع و بازداشتن خدا از شركت در جبهه وجهاد، به معناى سلب توفيق است، نه منع عملى. پیام ها 1- منافقان هرگز تصميم جبهه رفتن ندارند. وَ لَوْ أَرادُوا ... لَأَعَدُّوا 2- مقدّمه‌ى واجب، واجب است. لَوْ أَرادُوا ... لَأَعَدُّوا 3- مؤمن، آماده‌ى جهاد و منتظر رفتن به جبهه است، نه بى‌تفاوت و بى‌انگيزه. «لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً» 4- شركت در جهاد، توفيق الهى است كه از نااهلان سلب شده است. «فَثَبَّطَهُمْ» 5- تاركين جنگ و جهاد بايد تحقير شوند. «اقْعُدُوا مَعَ الْقاعِدِينَ» @n20011💧🌷

●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ ㅤ❚❚ ㅤ▷ㅤ ↻ |⇦• راهکاری برای صالح کردن اعمال 👤 مرحوم آیةالله میرزا علی #فلسفی

💠 فضای مجازی ( احکام شبکه سه سیما ) ⭕️ در این درس به سوالات زیر پاسخ داده خواهد شد : ➕ آیا در فضای مجازی هم امر به معروف واجب است؟! ➕ اگر کسی در فضای مجازی اقدام به تضعیف باور های حق بکند، چه وظیفه ای داریم؟!

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃 🍃🍂🌺🍃 ﷽ 🌺 #عیدی_بچه_ها #برداشت_های_نادرست_از_احکام ❗️بعضی از پدر و مادرها عیدی بچه ها رو برمیدارن و می‌زنن به زخم‌های زندگی😐 📛 در حالی که این کار درست نیست. ✍️ والدین حق ندارن اموال بچه ها رو خرج زندگی کنن و اگر این کار رو کرده باشن حق الناس گردن شون اومده. 👌پدر بچه در شرایط عادی فقط می تونه اموال بچه رو خرج خود بچه کنه، نه چیزها و کارهای دیگه. 👈 البته خرجی و نفقه بچه هم فقط در صورتی بر پدر واجبه که خود بچه توان مالی نداره، پس پدرا می تونن کادوهای بچه رو خرج خود بچه کنن و اگه قبلا خرج کار دیگه کردن الان به بچه بدهکارن ولی می تونن از این به بعد خرج بچه که می‎کنن بذارن به حساب بدهی شون. 🔺 منبع: رساله محشی، مساله 2087 #احکام به زبان خیلی ساده

اهمیت انشاالله گفتن در کارها 👤آیت الله ضیاءآبادی

#ذکر‌یاهو علامه طباطبایی رحمت الله علیه: راجع به امیرالمؤمنین علیه السلام وارد است که آن حضرت در شب قبل از غزوه بدر، حضرت خضر علیه السلام را در خواب دیدند و به او گفتند: به من ذکرى بده که آن را بگویم و بر دشمنان غالب شوم! حضرت خضر به او گفت: بگو: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إلَّا هُوَ. چون صبح شد، خواب را براى رسول اللَّه بیان کرد، و حضرت رسول فرمودند: اى على! به تو اسم اعظم تعلیم داده شده است. چه قدر این ذکر پرمعنایى است: یَا هُوَ یَا مَنْ لَا هُوَ إلَّا هُوَ؛ اى هو! جز تو هو نداریم. و این دیگر در مسئله توحید وجود خیلى روشن است؛ یَا هُوَ، یَا مَنْ هُوَ، یَا مَنْ هُوَ هُوَ، یَا مَنْ لَا هُوَ إلَّا هُوَ. حضرت امیر علیه السلام فرموده‏ اند: من در جنگ بدر به این ذکر مشغول بودم. امیرالمؤمنین علیه السلام جنگ میکرد و این ذکر را میگفت. بله، هُوَ از ظهورات خودش چیزهایى را نشان می‏داد. آرى، این‏ها همه ظهورات است. مردم می بینند؛ امیرالمؤمنین علیه السلام با چشم دیگرى مینگرد. این‏ها همه اطوار و اشکال ظهورات حق است- جل و اعلا. رساله لب اللباب ( طبع جدید )، ص: ۲۶۳

💫🌟🌙🌟💫 ⭕️✍حکایتی بسیار #زیبا و خواندنی استادى از شاگردانش پرسید: «چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟» شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت: «چون در آن لحظه، آرامش و خونسردی‌مان را از دست می‌دهیم.» استاد پرسید: «این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد، داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟» شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد. سرانجام او چنین توضیح داد: «هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد. آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن‌ها باید صدایشان را بلندتر کنند.» سپس استاد پرسید: «هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌کنند. چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلب‌هاشان بسیار کم است.» استاد ادامه داد: «هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا می‌کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود. سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باشد.»