از شبِ شهادتِ حضرتِ شریفه خاتون سلام‌الله‌علیها یه گوشه رو قلبم مونده زار زدن با این چند خط ؛ ...

اونجا که غم از آسمونش میباره - حرم کریمه تنها حرمی که روضه خون نداره - حرم کریمه اومدم زیارتت بی‌گریه / بی زاری چرا هر چی غربته تو داری حتی توی خونه‌تم بی‌یاری / وای سلام آقا میشه به ما بگی چشات چی دیده ای پسر مادر قد خمیده موهات چرا از بچگی سفیده...

اونجایی که حتی سایه بون نداره - حرم کریمه از گنبد و بارگاه نشون نداره - حرم کریمه هنوزم صحن و سرات خاکیه / ای آقا هنوزم غریبی مثل مولا توو بقیع می‌گیره غربت معنا / وای سلام آقا سلام ما به بغضای شبونه‌ت سلام به گریه‌های بی‌بهونه‌ت حتی غریب بودی میونِ خونه‌ت

-تنها حرمی که روضه‌خون نداره؛ حرمِ کریم‌ـه ...

#غریب #تیرباران سوار بر قاطر ... به تشییعِ جگرگوشه‌یِ رسول خدا آمد ظاهراً قرار بود نگُذارد پیکرِ مُطهّر امام حسن علیه‌السلام در کنارِ پیامبر خدا ... به خاك سپرده شود؛ غافل از اینکه خودِ حضرت به سیدالشهداء ... وصیت کرده بودند تا مزارشان کنارِ جده‌یِ بزرگوارشان... جنابِ فاطمه بنت اسد باشد .. جلویِ تشییع را گرفت ! بنی امیه و آل مروان هم پشتِ سرش... صدا به گلو انداخت و گفت؛ «ما را با شما چکار؟! می‌خواهید کسی را در خانه‌یِ من دفن کنید که مُحبت و اِرادتی نسبت به او ندارم؟!» یاغیانی مثلِ مروان جسارتِ او را دیدند یادِ عقده‌های‌شان افتادند و ... شروع به بهانه‌جویی و تهدید کردند! کینه‌یِ شتریِ اهلِ جمل سَر باز کرد ... شُترسوارِ دیروز که قاطرسوارِ امروز شده بود .. اولین چوبه‌یِ تیر را به سمتِ تابوت مُطهّر انداخت ... بارانِ تیر شروع شد! امام حسین علیه‌السلام فرمود؛ «به خدا سوگند! اگر برادرم با من پیمان نبسته بود كه در پاى پیکرِ او خونی ریخته نشود می‌دیدید که چگونه ... شمشیرهاى الهى... از نیام بیرون مى‌آمدند و ... دمار از روزگار شما درمی‌آوردند.. شما همان روسیاهانی هستید که عهدِ میان ما و خودتان را شكستید و شرایط آن را باطل ساختید!» آن‌گاه پیکرِ مظلومِ امام مجتبى را به طرف بقیع بردند تا طبقِ وصیت در نزدیکیِ مزارِ جنابِ فاطمه بنت اسد به خاك بسپارند ... در تاریخ آمده هنگام کفن و دفن تا ۷۰ چوبه‌یِ تیر از پیکرِ پاكِ حضرت بیرون کشیدند ! #به_قلم_غریب‌‌

گر رفته باشم زین جهان، باز آیدم رفته روان گر هم‌چنین دامن‌کشان بالای خاکَ‌م بگذری -سعدی #halaaaaaaal

لا نجاة الا بظهور الحجة..

از ما استخوان هایی خواهد ماند که حسین را دوست دارد ؛ و روحی که آواره‌ی اوست ..

عشقِ کریم سایه فکنده‌ست بر سرت هر آرزو که می‌کِشدت دل، بخواه از او ! -صائب