eitaa logo
ابوالفضل نبوی نجم‌آبادی
165 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
1.1هزار ویدیو
42 فایل
. اگر آدمی بن‌بست هایش را بشناسد وبفهمد که چگونه از آنها بیرون آید،راه‌های بزرگ او هم شاهراه می شود #جهاد_تبیین_علمی_تربیتی_اجتماعی_سیاسی_فرهنگی @Abolfazl_Nabavi
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﻭﺣﻲ ﻛﺮﺩم ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ . ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﻣﺎ [ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ، ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﻜﺎم ﺍﻭ ] ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ 💠 [ ﻭ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ]ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻱ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ! ﺁﻳﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﻨﺪ ؟ ! ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ . 💠 ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ ﻭ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻳﺎﺑﺪ ، ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ [ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﻧﺒﻮﺗﺖ ] ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻱ ، ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ . 📚 سوره مائده آیات ۱۱۱، ۱۱۲ ،١١٣  🔸 ایمان حواریون به مسیح (علیه‌السلام): این ایمانى که خداوند ذکر نموده، غیر ایمانى است که آنها از اول به مسیح (علیه‌السلام) آوردند، و به نبوتش اقرار کردند بلکه قضیه گرفتن از حواریین است. 🔸 «مائده» را سفره و خوانى گویند که در آن طعام باشد. 🔸 اطمینان قلبى، مرحله‏اى بالاتر از ایمان است 🔸 پاسخ مسیح (علیه‌السلام) به درخواست نزول مائده حواریون: حضرت عیسى (علیه‌السلام) آنان را توبیخ نمود براى اینکه کلام‏شان مشتمل بود بر پرسش از قدرت پروردگار وى بر فرستادن مائده. اصل این مؤاخذه و بازخواست که متعقب است به آن وعید شدید، مربوط به معجزه خواستن بیجا و بدون حاجت است که در حقیقت بازى کردن با آیات خدا است و مربوط به تعبیر رکیکشان است که از ظاهر آن استفاده مى‏شود که ایمان قلبى به قدرت ربوبى ندارند. 🔸 پاسخ حواریون به توبیخ مسیح درباره نزول مائده آسمانی: سیاق این آیه ظاهر در این است که حواریین با این گفتار خود خواسته‏ اند اعتذار جسته و خود را از توبیخ عیسى (علیه‌السلام) رها سازند. و این اعتذارشان به درخواست نابجاى‏ شان بهتر مى‏ چسبد تا به سؤال رکیکشان از قدرت خداوند. و همین ظهور نیز یکى از شواهدى است که دلالت مى‏ کند بر این که ملاک مؤاخذه، تنها مساله رکاکت تعبیر نیست بلکه ملاک، معجزه خواستن بیجا و بدون حاجت آنان است و اما اینکه گفتند: مى‏ خواهیم از آن بخوریم ... در این کلام براى بیان غرض خود از درخواست معجزه چهار چیز را شمرده‏ اند: 1⃣ خوردن، و گویا مرادشان از ذکر این جهت این است که بگویند غرض ما از این‏ درخواست غیر عقلایى نبود و نمى‏خواستیم معجزه را بازیچه بگیریم، بلکه مى‏ خواستیم از آن بخوریم، و این خود یک غرض عقلایى است. حواریین کانه تسلیم شده‏ اند بر اینکه مستحق این توبیخ از ناحیه مسیح و آن وعید شدید از ناحیه خداوند نسبت به کسى که بعد از نزول مائده باز هم کفر بورزد بوده‏ اند. 2⃣ اطمینان قلب، و اطمینان قلب عبارت است از آرامش آن و بیرون شدن خاطرات منافى با اخلاص از آن. 3⃣ بدانند که عیسى (علیه السلام) در آنچه که آنان را از ناحیه پروردگار به آن تبلیغ نموده راست گفته است. 4⃣ این معجزه را به چشم خود ببینند و در مواقع لزوم مثلا در برابر کسى که منکر معجزات آن حضرت است و یا در روز قیامت شهادت دهند.  ✍ پس نتیجه گفتار ما اینکه حواریون در عذر خواهى خود امور جمیله و پسندیده‏ اى را ضمیمه غرض اصلى‏ شان که همان خوردن از مائده آسمانى بود، کردند تا بدین وسیله رکاکت و قباحتى که در تقاضاى معجزه‏شان- با دیدن آن همه معجزات کافى- بود به طور کلى از بین ببرند، و نیز مسیح (علیه‌السلام) را به قبول تقاضاى خود وادار سازند، مسیح (علیه‌السلام) هم در اثر اصرار آنان درخواستشان را پذیرفت.