✡ مغضوبین ارض #بخش_پنجم 💥 یهود و یائسگی ذهن 1⃣ زمانی‌که قرآن عزیز باب گفت‌وگو از یهود را باز می‌کند، از #تفکر_یهود و از #خصلت_یهود می‌گوید. این‌جا که می‌فرماید: «ای مؤمنان با طایفهٔ "مغضوبٌ علیهم" دوستی نداشته باشید». بلافاصله مشخّصهٔ کلیدی این گرفتاران خشم الهی را می‌آورد که: «قَدْ یئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ»، اینان امیدی به آخرت ندارند. 2⃣ وقتی شما #یأس را معنا می‌کنید، می‌گویید: نااُمید شدن. اکنون بگویید زمانی‌که آدمی به یأس و نااُمیدی می‌رسد، یعنی در ذهن و اندیشهٔ او چه امری پدید آمده است؟ یقیناً در جواب خواهید گفت: «طمع» و «انگیزه» که رکن اصلی همهٔ تلاش‌ها و کوشش‌هاست، در او منقطع شده است. و این آغاز بیماری خطرناکی است که پیامدهای عدیدهٔ آن را در کتاب‌هایی که از اخلاق و روان آدمی گفت‌وگو می‌کنند، می‌توانید مطالعه کنید. 3⃣ آن‌چه می‌خواهم بگویم این است که تمام معنای یأس، «اِنقطاعُ الطمع» نیست. «یَئِسَ، یَیْأسُ، یَأساً»، به‌معنای «نازاشدن» و «سِتَرْوَن‌گردیدن» نیز به‌کار می‌رود. عرب وقتی می‌خواهد بگوید: آن زن نازا شد، می‌گوید: تَئِسَتْ المَرْأةُ. 4⃣ و می‌خواهم به این معنا این نکته را نیز بیفزایید که: یأس، می‌تواند #نازایی در حوزهٔ فکر و اندیشه هم باشد. 5⃣ از همین‌روست که #فکر_یهودی و «اندیشهٔ یهودی‌شده» نمی‌خواهد و یا نمی‌تواند از #آخرت تصوّری بدهد. 6⃣ همان‌گونه که زنِ پا به سن گذاشته، زنی که به سنّ پنجاه یا شصت سال رسیده، #یائسه می‌شود، یعنی #زایایی از او گرفته می‌شود، فکر یهودی نیز به‌واسطهٔ شدّت دل‌بستگی به دنیا، قدرت #خلق_آخرت را ندارد. 7⃣ لذا، «آخرت» امری موهوم، و #نگاه_آخرتی در حرکات و سکنات یهود و نیز یهودی‌زدگان مفقود گردیده است. ✍ علی خلیل اسماعیل #ادامه_دارد ساعت ۰۰:۰۰