ولایت طواغیت و شیاطین، #درياي_عميق_مواج_طوفاني و تاريکي است که فقط با #سفینة‌الحسین می‌توانی از آن نجات پیدا کنی، نه با غریق‌نجات شدن. «ولایت طواغیت و شیاطین، درياي عميق مواج طوفاني تاريکي است که بر فرازش ابر است و آدمي که مي‌افتد در اين دريا، راه نجات ندارد و بايد چراغي روشن بشود و کشتي‌اي باشد و الا نمي‌شود از اين دريا نجات پيدا کرد. کشتي اين دريا و چراغش معلوم است: «إنَّ الحُسَينَ مِصباحُ الهُدي وسَفينَةُ النَّجاةِ». اگر کسي اهل تقوا بود و با امام حسين(ع) راه رفت و اهل ايمان بود، نجات پيدا می‌کند. ما بقی همه غرق می‌شوند. در مقابل اين بحر مواج دنيايی که دشمنان حضرت درست کردند هيچ نجاتي نيست. نمی‌­شود بگويي که خودم می‌روم #غريق‌نجات می‌شوم و ياد می‌گيرم و شنا می‌کنم، چون وقتي طول موج، پنجاه متر است و گردابي که کشتي‌هاي بزرگ را مي‌بلعد يک غريق‌نجات چه کار مي‌خواهد بکند؟! فتنه‌هايي که درست مي کنند، آنهايي را برده است که در #احد و #خيبر بودند. ما که جاي خود داريم! سیدالشهدا(ع) اين کشتي را در اين دريا انداختند. با #خون_حضرت، اين کشتي حرکت مي‌کند؛ «إنَّ الحُسَينَ مِصباحُ الهُدي وسَفينَةُ النَّجاةِ». يعني تنها پناهي که در عالَم هست همين است و هيچ پناه ديگري نيست؛ فقط اينها مي‌مانند و نسلها مي‌روند و مابقي در حال غرق شدن هستند. مگر غرق شدن در دريا چيست؟ خداي متعال يک نسلي را به نفرين #حضرت_نوح در دريا غرق کرد. واقعاً اين دنيايي هم که اينها درست کردند از آن دريا بدتر است و در آن يک نسل‌هايي غرق مي شوند. «إِنَّ الدُّنْيَا بَحْرٌ عَمِيقٌ قَدْ غَرِقَ فِيهَا عَالَمٌ كَثِير». آنها غرق شدند و رفتند و در لايه‌هاي تاريک اين دريا هستند. يک عده که به امام حسين مي‌رسند، نجات پيدا مي‌کنند و نمي‌ميرند و غرق نمي‌شوند و به #حيات_طيبه مي‌رسند.»