#نفسِ_انسان مثل #حوض‌های_قدیمی است که وقتی تکانش می‌دهی، لجن‌هایش بالا می‌آید! «بزرگان، نفس انسان را به حوض‌هاي قديمي يا خزينه‌هاي قديمي مثال مي‌زنند که ته آن‌ها لجن مي‌نشست و روي آنها آب صاف بود که با يک تکان آب آلوده مي‌شد. گاهي نفس ما هم اين‌گونه است. يک چيزهايي ته نفس ما وجود دارند که #يک_تکان براي بر هم زدن و کثيف کردن وجود ما کافي است. آدمي که #خيال_مي‌کرد خيلي نفس آرامي دارد و خيال مي‌کرد که در زندگي #حسود_نيست؛ ناگهان مي‌بيند وضع رفيقش از او بهتر شده، در صورتي که از او کمتر درس خوانده! [با خودش می‌گوید] چطور وضع او بهتر شده؟! می‌بینید که همه وجودش به هم ریخته است! اي بندۀ خدا! از خدا درخواست کن! چه کار داري خدا به او چي داده است!؟ چرا سر در کيسۀ مردم مي‌کني؟ ادعاي زيادي هم نباید داشته باشیم.»