*پاسخ شانزدهمین پرسشِ قرآنی سه‌شنبه‌ها:* (10/دی/1403) استاد محمد جعفر غفرانی *پیام* عبارت: ... *عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ* ... (مائده/95) (خداوند از گذشته، در گذشته...) *اینست* که: چون خداوند *گذشته* را آمرزیده و از آن *گذشت* کرده پس *مؤمنین* هم باید *گذشته* را *دفن‌شده* بدانند و از *به رخ کشیدن خاطرات* علیه خود یا دیگران *صرفنظر* کنند و *حال* خود و دیگران را با آنها خراب نکنند. قرآن می‌فرماید: بگو: اگر أهل کفر از کفرشان برگردند خدا گذشته آنها را میآمرزد *قُلْ لِلَّذينَ كَفَرُوا إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ ما قَدْ سَلَفَ*(أنفال/38) پس مؤمنین، با *نبش قبر گذشتة سیاه* خود، *خودآزاری* نمی‌کنند. وقتی *خداوند* از *گذشته أهل کفر* (اگر کفر را رها کنند) می‌گذرد چرا برخی از ما *ول‌کن* خاطرات خود نیستیم؟ آن که *مسافر آخرت* و *نگاهش* به *آینده* است، با *گذشته‌نگری* نباید خود یا دیگران را *آزار* و *اذیت* و *مجازات* کند و *رنج* دهد. *گذشته‌نگری،* علاوه بر اینکه هر گونه *شادی* و *نشاط* را از بین می‌برد و عامل *افسردگی* است، انسان را از *آخرت* *غافل* و *ایمان* او را *تضعیف* و او را در *دام سلطه‌ی شیاطین* جن و إنس قرار می‌دهد. خدایا؛ ما را در رسیدن به *أحسن الحال* یاری فرما تا از *عینک سیاه گذشته‌نگری* صرفنظر کنیم و *زیباترین آخرت* را برای خود بسازیم. #گذشته_نگری