⛔️ شبهه نکته جالب اینکه امام حسین و یارانش برای محکم کاری یک گودال 3-4 متری کنده بودند: بنابر روايت ابن اعثم كوفى و ابن شهرآشوب، امام حسين(عليه السلام) در جلوىِ خيمه چاهى 3-4 متری حفر كردند. (ابن شهرآشوب، ابى جعفر رشيدالدين محمد بن على، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 50 و ابن اعثم كوفى، ابو محمد احمد بن على، الفتوح، ص 893). و این داستان تشنگی دروغی است که به ماگفته‌اند ❇️ پاسخ ♦️شبهه ای که به مخاطب القا می‌شود، دسترسی راحت حضرت سیدالشهداء (ع) و یاران ایشان به آب به واسطه ی چاهی است که توسط آنان کنده شده است. ❗️شبهه کنندگان به گزارش حفر این چاه و منابع آن اشاره کرده اما آن را ناتمام رها کرده اند! چراکه آوردن گزارش کامل این رویداد را به صلاح خود نمی دیدند. ❇️ در کتاب مناقب آل ابی طالب، روایت کوتاهی از حفر این چاه و دست یافتن امام (ع) به آب آمده است.(1) اما گزارش کامل تر را باید در الفتوح ابن اعثم ملاحظه کرد (2) که ما بر اساس آن چند نکته می آوریم: 1⃣ طبق این گزارش، وقتی دشمن راه آب را بر امام و یارانش بست، آن حضرت در پشت خیمه ها اقدام به حفر چاهی نمود که در نتیجه ی آن، به چشمه ی آبی دست یافته و از آن استفاده کردند. اما این چشمه بعدها ناپدید شد و اثری از آن نیافتند. 2⃣ خبر دست یابی امام به آب، به گوش ابن زیاد می رسد و آن ملعون، در نامه ای به #عمرسعد دستور می دهد، تا آن حضرت را از کندن چاه و یا برداشتن آب از فرات، منع کنند. حتی ندا می دهند: "ای پسر فاطمه و ای فرزند رسول خدا (ص)، تو از این آب یک قطره نچشی تا آن وقت که طعم مرگ بچشی یا به حکم عبیداللّه گردن نهی." همین امر سبب می شود آن حضرت و یارانش با محدودیت بیشتری روبرو شده و دوباره تشنگی به آنان غلبه کند. 3⃣ طبق گزارشات، امام و یارانش در سه روزی که از بردن آب منع می‌شوند، برای دست یافتن به آب سعی بسیار کرده و به صورت محدودی نیز به آب دست پیدا می‌کنند اما از صبح #عاشورا کار سخت تر می شود و فریاد العطش کودکانی که در اردوی امام، حاضر بودند بلند می‌شود. در نهایت آن حضرت و بسیاری از یارانش در آن گیرو دار کارزار، زخمی و خونین، با لب تشنه و ناجوانمردانه به فیض شهادت نائل می‌شوند. 💢 اما در مقابل این شبهه افکنی ها که با هدف تطهیر چهره ی پلید یزیدیان صورت می گیرد، لازم است تا از تاریخ طبری گزارشی نقل کنیم که دلالت بر اوج سنگدلی دشمنان حضرت سیدالشهداء (ع) و مظلومیت شهدای کربلا دارد. 👈 پس از اینکه "حر بن یزید ریاحی" در روز عاشورا به امام (ع) می پیوندد، در ضمن سخنانی به سپاه عمر بن سعد می گوید: "ای مردم کوفه مادرتان عزادار شود و بگرید که او را دعوت کردید و چون بیامد تسلیمش کردید... وی را با زنانش و کودکان خردسالش و یارانش از آب روان فرات که یهودی و مجوسی و نصرانی می نوشند و خوک ها و سگان روستا در آن می غلطند، ممنوع داشته اید که هم اکنون از تشنگی از پا درآمده اند. چه رفتار بدی با باقیماندگان محمد (ص) در پیش گرفته اید. اگر هم اکنون توبه نیارید و از این رفتارتان دست برندارید، خدا به روز تشنگی، آبتان ندهد."(3) ❗️ موضوع تشنگی #امام_حسین (ع) و یاران و اهل بیت وی آنقدر مسلم و روشن است که علاوه بر مصادر تاریخی، به منابع ادبی نیز راه یافته و دستمایه ی برخی شاعران بزرگ ایرانی برای خلق آثاری با موضوع مرثیه و ذکر مصیبت شده است: 🏴 صد هزاران جان پاک انبیا/ صف زده بینم به خاک کربلا در تموز کربلا، تشنه جگر/ سر بریدندنش، چه باشد زین بتر؟... (سنایی غزنوی) 🏴این زمین پربلا را نام، دشت کربلاست/ ای دل بی‌درد! آه آسمان سوزت کجاست؟ این بیابان، قتلگاه سید لب تشنه است/ ای زبان وقت فغان، وی دیده هنگام بکاست... (محتشم کاشانی) 👈 آری این نویزیدیان دروغ پرداز هرچه بیشتر تقلا می‌کنند، بیشتر در باتلاق حماقت خود فرو می روند و هیچ توانی برای خاموش کردن "نور خدا" ندارند. 🏴 1.مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 50 2. ترجمه ی الفتوح، ص 893 3. طبری، ج 7، ص 3029 ☑️ @naghdeelhad