بسم الله الرحمن الرحیم نقش فرزندان در تربیت پدر و مادر امروز اتفاقی افتاد که باعث شد روی احمد دست بلند کنم... از غلط یا درست بودن کارم نمی خواهم چیزی بگویم اما نباید این قدر محکم می زدم.... قلبم تیر کشید... بعد از آن هم هیچ محلش نگذاشتم اما خدا می داند توی دلم چه آشوبی بود... با هق هق گریه رفت سراغ دفتر نقاشی‌اش بعد چند دقیقه دیدم دست روی شانه ام گذاشته برگشتم دیدم با صورتی که هنوز خیس است وصدایی که هنوز می لرزد یک تکه کاغذ به طرف من دراز کرده می گوید مال شماست. دیدم چند تا گل آبی و صورتی و نارنجی کشیده کنارش با دست خطی که تازه یاد گرفته؛ درشت نوشته : بابا... آن وقت من باید چه کار می کردم؟.... ............. . توی عمرم این قدر از یک کاری پشیمان نشده بودم... محکم بغلش کردم ... مچ دستی که به رویش بلند کرده بودم تا آرنج، سست شده بود... .حالا احمد خوابیده و من دارم فکر می کنم آنهایی که خدا با عقوبت ادبشان می کند وقتی توبه می کنند خدا چه جوری آغوشش را برایشان باز می کند؟ .دارم فکر می کنم آدم را با کدام بهتر می شود ادب کرد؟ با عقوبت؟ کاری که من با احمد کردم یا با محبت؟ کاری که احمد با من کرد الهی لا تؤدّبنی بعقوبتک... .من رشته ی محبت خود با تو می برم شاید گره خورَد به تو نزدیک تر شوم . هربار نقاشی اش را نگاه می کنم انگار چشمم به صفحه ی مقتل افتاده باشد... نقش فرزندان در تربیت پدر و مادر @NaghsheFarzandan

بسم الله الرحمن الرحیم خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد... که تا زخال تو خاکم شود عبیر آمیز   یکی از صحنه هایی که همیشه مرا غرق تماشا می کند؛ خیال پردازی های کودکانه و غرق شدن بچه ها در عالم خیال است. خیلی وقت ها بچه ها به ظاهر در کنار ما هستند اما واقعاً جای دیگری سیر می کنند و حتی صدای ما را هم نمی شنوند. ما جلوی چشمهایشان راه می رویم اما آنها دارند عالم دیگری را تماشا می کنند. با دیدن کوچکترین ناملایمات در کنار ما، بساط زندگیشان را جمع می کنند می روند توی عالم رؤیاهای خودشان. توی آرمان شهرشان. خیلی از ما فکر می کنیم تخیل، یک چیزی ست که مربوط به عالم بچگی می شود و آدم که بزرگ می شود باید با این قوه ی خدادادی خداحافظی کند. خیلی از ما بزرگ می شویم اما قوه ی تخیلمان کوچک می ماند و از سرزمین عجایب آلیس فراتر نمی رود. فکر می کنم تخیل چیزی ست که باید با بزرگ شدن آدم ها بزرگ شود و رشد پیدا کند. قرآن را که سیر کنی احساس می کنی خدا خیلی از آیه ها را به خاطر این نازل کرده که ما در موردشان خیال کنیم و گرنه فهم و درک ما تا وقتی که توی این دنیا هستیم به آنها قد نمی دهد. اصلاَ مدل خیلی از توصیف های خدا تحریک کننده ی خیال است.پرورش دهنده ی تخیل است. درخت هایی که از زیرشان رودها جریان دارند. پشتی هایی که اهل بهشت به آنها تکیه داده اند و خدا حتی جنس آسترشان را هم توصیف می کند. قاصرات طرفی که خیال می کنی یاقوت و مرجان هستند گنجشک هایی که بالای سرت پرواز می کنند( و تا هوس خوردنشان را کنی کباب می شوند و مقابل دهانت می آیند و اگر دلت نخواست دوباره پرواز می کنند و می روند.) و خیلی توصیف های دیگر که از بس ظریف اند اصلاً ترجمه شان هم نمی شود کرد. چرا ما دیگر غرق خیال نمی شویم؟ چرا خیال روی کسی را در کارگاه دیده نمی کشیم؟ چرا با یاد روی کسی بوسه بر رخ مهتاب نمی زنیم؟ چرا نقشی به یاد رویی بر آب نمی زنیم؟ شده است تا حالا کسی صدایت بزند و تو اصلاً حواست نباشد و دوباره که صدا زد و به خودت آمدی، بگویی ببخشید کنار جنّات تجری من تحتها الأ نهار بودم؟ بگویی پاهایم را فروبرده بودم توی عینٌ یشرب بها المقرّبون؟ توی این همه سختی و ناملایمات ناگزیر دنیا از این قالیچه ی سلیمان که خدا به تو ارزانی داشته نمی خواهی استفاده کنی؟ چرا باید با دیدن چند تا مانکن هالیوودی یا خیابانی این جوری لرزه به دین و ایمانمان بیفتد؟ برای این که با خیالمان نرفته ایم سراغ حورٌ مقصوراتٌ فی الخیام... برای این که بلد نیستیم توی عالم خیالات آدم بزرگ ها زندگی کنیم. هنوز هم با نوستالژی کارتن های زمان بچگی مان آه می کشیم اما حواسمان نیست که یک کارتن های قشنگ تری هم هستند که اگر بچه بودیم نمی توانستیم از آنها لذت ببریم ...  ولی الآن می توانیم آنها را ببینیم . می توانیم توی آن عالم زندگی کنیم و هیچ کدام از رنج های این دنیا را احساس نکنیم.  مولا امیرالمؤمنین در توصیف اهل تقوا می فرماید آن ها همین الآن توی بهشت هستند انگار که دارند نعمت هایش را می بینند (کمن قد رءاها)و انگار که همین الآن دارند جهنم و عذابش را می بینند... پیامبرمان فرمود دنیا زندان مؤمن است. و من فکر می کنم خدا برای این زندان یک پنجره ی کوچک گذاشته به اسم تخیل که هر وقت گنجشک دلت به تنگ آمد می تواند بیاید بنشیند لبه ی این پنجره ، یک کم منظره های بیرون را تماشا کند و بعد پرواز کند توی آسمان هایش. برود تا هر جا که دلش خواست... و یک روزصبح که از خواب بیدار شدی از تو می پرسند کجا بودی؟ چند وقت آنجا بوده ای؟ می گویی درست یادم نیست. شاید یک روز شاید نصف روز شاید کمتر. شاید بیشتر... نقش فرزندان در تربیت پدر و مادر @NaghsheFarzandan

بسم الله الرحمن الرحیم دوستم داری؟... گاهی پیش میاد که احمد با خواهرش بداخلاقی می کنه نرگس قبل از این که گریه کنه می پرسه : احمد دوستم داری؟ اگه احمد بگه آره دیگه نرگس گریه نمی کنه و به بازی ادامه می ده اما اگه بگه نه، اون موقعه که بلند می زنه زیر گریه... گاهی که با هم دعواشون می شه و ما از صدای گریه متوجه می شیم... وقتی ازش می پرسیم چرا گریه می کنی نمی گه احمد منو زده؛ می گه احمد دوستم نداره... یا گاهی یکی از ما احمد و دعوا می کنیم. اولش با تعجب نگاهمون می کنه. بعد میاد ازمون می پرسه احمد و دوست داری؟ می گیم آره دوستش داریم ... بعد می ره پیش احمد می گه داداش گریه نکن... مامان دوستت داره... پ.ن. . این مطلب رو از بین یادداشت های حدود دوسال پیش پیدا کردم و البته این داستان هنوز هم به همین شکل ادامه داره... .همیشه فکر می کنم تیتر گذاشتن یا تحلیل و نتیجه گیری کردن و "پی نوشت" نوشتن برای حرف های پاکی که انگار واژه واژه ش مستقیم از توی فطرت بچه ها دراومده ، هم حرفای پاک بچه ها رو آلوده می کنه؛ هم شاید بی احترامی به شعور کسانی باشه که اینجا رو می خونن و قطعاً خیلی بهتر می تونن زبون فطرت بچه ها رو بفهمن و ازش نتیجه گیری کنن... نقش فرزندان در تربیت پدر و مادر @NaghsheFarzandan

📢 #اطلاع‌نگاشت | آیات فتح و دعای نصر؛ توصیه رهبر انقلاب برای پیروزی جبهه مقاومت 🔹️حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی، خواندن سوره فتح، دعای چهاردهم صحیفه سجادیه و دعای توسل را برای موفقیت جبهه مقاومت توصیه کردند. 📥 نسخه قابل چاپ 🔍 مشروح این توصیه‌ها را از اینجا بخوانید: khl.ink/f/58343